Η φαντασίωση φαίνεται ότι σήμερα αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Σήμερα μπορεί ένας άνθρωπος να ζει με 100% τεχνητή πλαστική καρδιά και η ζωή του να εξαρτάται αποκλειστικά από αυτή. Η καρδιά αυτή υποστηρίζεται ενεργειακά από μια αντλία πεπιεσμένου αέρα μέσα σε ένα σακίδιο που φέρει ο άρρωστος στην πλάτη του.
Τεράστια είναι τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άρρωστος με πλαστική καρδιά, γνωρίζοντας ότι μια εμπλοκή στο όλο σύστημα κάποια στιγμή σηματοδοτεί το τέλος της ζωής του.
Πέραν όμως από τα ψυχολογικά προβλήματα, τα ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει από πλευράς βιολογίας ο άνθρωπος με την πλαστική καρδιά, είναι οι κίνδυνοι από τυχόν δημιουργία θρόμβων μέσα στην τεχνητή καρδιά ή οι κίνδυνοι από πλευράς λοιμώξεων, οι λεγόμενοι μικροβιακοί κίνδυνοι.
Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για ένα μεγάλο βήμα της ανθρωπότητας που αναμφισβήτητα μπορεί να εξελιχθεί σε άλμα. Λίγοι άνθρωποι σήμερα στον κόσμο ζουν με αυτού του είδους την πλαστική καρδιά. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία αναφέρουν έναν πάστορα από την Οκλαχόμα ηλικίας 41 ετών, τον Troy Golden, που ζει και λειτουργεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο με αυτή την πλαστική καρδιά. Η τεχνολογική εξέλιξη και όχι η ιατρική φαίνεται ότι θα αποφασίζει για το μέλλον αυτών των ανθρώπων. Ανεξάρτητα όμως από το τι θα συμβεί στο άμεσο ή απώτερο μέλλον, σήμερα η κατάκτηση αυτή μπορεί να κρατήσει έναν άνθρωπο ενεργό στη ζωή και να του επιτρέψει να αναζητήσει μια βιολογική καρδιά, επιδιώκοντας τη μεταμόσχευση.
Σήμερα, όταν η καρδιά αδυνατεί να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή, η πρώτη ενέργεια από πλευράς γιατρού είναι να καταφύγει στη μηχανική υποστήριξη της καρδιάς του αρρώστου με εξωτερική ή εσωτερική υποστηρικτική αντλία που λειτουργεί με μπαταρίες που φορτίζονται ηλεκτρικά. Όμως, και η λύση αυτή είναι πρόσκαιρη και έχει περίπου τους ίδιους κινδύνους που έχει και η πλαστική καρδιά. Στην περίπτωση της αντλίας, λειτουργεί η φυσική καρδιά του αρρώστου παράλληλα με την αντλία, ενώ στην περίπτωση της πλαστικής καρδιάς, η καρδιά λειτουργεί με αυτοτέλεια, γιατί η καρδιά του αρρώστου είναι πρακτικά ανύπαρκτη.
Σήμερα κάθε άρρωστος στο τελικό στάδιο της καρδιακής ανεπάρκειας περιμένει, τόσο αυτός όσο και οι συγγενείς του, τον δότη που θα παραχωρήσει την καρδιά ενός προσφιλούς του ατόμου, για να σωθεί. Στις μέρες μας σαν γέφυρα μέχρι να πραγματοποιηθεί η μεταμόσχευση, χρησιμοποιούνται η αντλία υποστήριξης της καρδιάς και η πλαστική καρδιά όταν η αντλία υποστήριξης δεν είναι αρκετή για να ανταποκριθεί.
Παράλληλα με όλες αυτές τις προσπάθειες, διαγράφεται ένα ιδιαίτερα ελπιδοφόρο μέλλον που στηρίζεται αποκλειστικά στην έρευνα. Η έρευνα αυτή στηρίζεται στη δυναμική των αρχέγονων κυττάρων. Τα κύτταρα αυτά είτε πρόκειται για αμιγή εμβρυακά κύτταρα ή προγονικά κύτταρα των φυσιολογικών κυττάρων του αίματος, της καρδιάς ή των μυών παρουσιάζουν δύο βασικά μειονεκτήματα: Το πρώτο αφορά τον μικρό αριθμό κυττάρων που τελικά ενεργοποιούνται μέσα στην καρδιά και το δεύτερο αφορά το γεγονός ότι τα κύτταρα αυτά, που κατά κάποιο τρόπο μεταμοσχεύονται με οποιονδήποτε τρόπο πάνω στην καρδιά, δεν συνεργάζονται όπως θα έπρεπε με τα γηγενή καρδιακά κύτταρα. ‘Ετσι, είτε δεν διασφαλίζεται η απαραίτητη προωθητική δύναμη που είναι αναγκαία για να φθάσει η απαραίτητη ποσότητα αίματος στα όργανα του σώματος είτε δημιουργούνται εστίες σοβαρών αρρυθμιών, που τελικά μπορούν να προκαλέσουν απότομο σταμάτημα της λειτουργίας της καρδιάς.
Πρόσφατα, η έρευνα των αρχέγονων κυττάρων παρουσιάζει άλλη μία διάσταση. Η ομάδα του καθηγητή Dennis Taylor στο πανεπιστήμιο της Μinnessota προσπαθεί εκ του μηδενός με τα εμβρυακά κύτταρα να δημιουργήσει καρδιά στο εργαστήριο. Χρησιμοποιώντας τον σκελετό καρδιάς ποντικιών, τον εμπλουτίζει με εμβρυακά κύτταρα μέχρις ότου η καρδιά αυτή λειτουργήσει με αυτοτέλεια. Το ίδιο προσπαθεί αυτή η ερευνητική ομάδα να πραγματοποιήσει με την καρδιά χοίρου που προσομοιάζει περισσότερο με την καρδιά του ανθρώπου. Εάν αυτά τα πειραματικά δεδομένα ευοδωθούν, τότε η ανθρωπότητα θα έχει αποκτήσει την πρώτη βιολογική καρδιά. Μια καρδιά χωρίς τις αδυναμίες της σημερινής πλαστικής καρδιάς, που καλείται να αλλάξει τελείως τη σημερινή Καρδιολογία.
Άρθρο του καθηγητή καρδιολογίας Κρεμαστινού Δημήτριου.
Πηγή: iatronet.gr
