Έξι φορές τη ρύπανση μιας εθνικής οδού με μεγάλη ροή αυτοκινήτων παράγει το παθητικό κάπνισμα, όταν υπάρχει συσσωρευμένος καπνός σε ένα γεμάτο εστιατόριο. Αυτός ο καπνός περιέχει περισσότερα δηλητήρια απ’ ότι ο καπνός που εισπνέεται από το τσιγάρο.

Σε έρευνα που παρουσιάζει η Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία, σημειώνεται ότι στα συστατικά του αναμμένου τσιγάρου που καίγεται, περιέχονται περισσότερες από 4.000 χημικές ουσίες, 200 δηλητήρια και περισσότερα από 60 καρκινογόνα.

Δυστυχώς ακόμη το 85% των πολιτών δεν πιστεύει ότι το παθητικό κάπνισμα μπορεί να έχει βλαβερές συνέπειες για την υγεία ή ότι μπορεί να επιβαρύνει την καρδιά, αν και κατατάσσεται ως τρίτη – μετά το ενεργητικό κάπνισμα και το αλκοόλ- κατά σειρά αιτία θανάτου, η οποία μπορεί να αποφευχθεί.

Στην Ελλάδα, 45% των ανδρών και 37% των γυναικών εκτίθενται στον καπνό των άλλων, και όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, ένα στα έξι άτομα που εκτίθενται στον καπνό, θα παρουσιάσει στεφανιαία νόσο σε κάποια στιγμή της ζωής του.

Τα πάθη του παθητικού καπνιστή
Μικρή έκθεση (λιγότερο από 3 φορές την εβδομάδα) σε καπνό τσιγάρου σχετίζεται με στατιστικά σημαντική αύξηση του κινδύνου εκδήλωσης καρδιακού επεισοδίου.
-Μισή ώρα παθητικού καπνίσματος αρκεί για να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιακού επεισοδίου
-Ένα τσιγάρο την ημέρα αυξάνει τις πιθανότητες στεφανιαίας νόσου, για τους άντρες μέχρι 47% ενώ για τις γυναίκες μέχρι 56%.
-Η έκθεση στον καπνό του τσιγάρου στο χώρο εργασίας είναι πιθανότερο να προκαλέσει προβλήματα στην καρδιά σε σχέση με το χώρο του σπιτιού.
-Το παθητικό κάπνισμα αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα στις περιπτώσεις των παιδιών των οποίων οι γονείς καπνίζουν.
-Ο παθητικός καπνιστής όταν βρίσκεται σε χώρο όπου καπνίζουν πολλοί, εισπνέει τόσο καπνό όσο και αν κάπνιζε ο ίδιος 15 τσιγάρα χωρίς φίλτρο, ή 35 με φίλτρο.

Αναμφισβήτητα χρειάζεται αρχικά πρόληψη της καπνιστικής συνήθειας με προγράμματα απευθυνόμενα σε παιδιά και εφήβους ώστε να μην αρχίσουν το κάπνισμα.

Η διακοπή καπνίσματος στους ενήλικες είναι η καλύτερη πρόληψη για την έναρξη του καπνίσματος στα παιδιά.

Η εξάρτηση από τη νικοτίνη θεωρείται πλέον επίσημα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας χρόνια νόσος, η οποία χρειάζεται πλέον να αντιμετωπίζεται συστηματικά και με ιατρική βοήθεια παρέμβασης και φαρμακευτική αγωγή.