Με δάκρυα στα μάτια ο πατέρας των παιδιών που έμεναν μέσα στις κατσαρίδες και τα ποντίκια στο διαμέρισμα-τρώγλη στον Άγιο Παντελεήμονα, μίλησε στο Newsbeast περιγράφοντας τον εφιάλτη και πώς αντέδρασε μόλις είδε τις εικόνες φρίκης.
Είναι 20:00 το βράδυ μιας καθημερινής, ανοιξιάτικης ημέρας. Ο κ. Γιώργος κρατάει μια σακούλα με μανταρίνια που θέλει να δώσει στα παιδιά του. Νιώθει δικαιωμένος μετά από την απόφαση του δικαστηρίου για την φριχτή υπόθεση η οποία έχει απασχολήσει έντονα τα media τις προηγούμενες ημέρες, αλλά ξέρει πως υπάρχει κι άλλος δρόμος για να καταφέρει να είναι μαζί με τα παιδιά του. Απλώς εύχεται αυτή τη φορά ο δρόμος να μην έχει άλλα εμπόδια.
Η ιστορία του είναι πια γνωστή σε όλο το πανελλήνιο. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, η κινητοποίηση των ανθρώπων της εκκλησίας Παναγιάς Γρηγορούσας στο Μοναστηράκι αλλά και του διαχειριστή της πολυκατοικίας όπου έμεναν τα παιδιά του, έφεραν τελικά την αστυνομία στο σπίτι των τελευταίων μαζί με τον κο Τζαμαντάκη.
Εκεί, τα παιδιά βρέθηκαν να διαβιούν σε άθλιες συνθήκες, σε ένα διαμέρισμα γεμάτο κατσαρίδες και έντομα, τα οποία κυκλοφορούσαν ακόμα και μέσα στα πιάτα του φαγητού των παιδιών. Ο σύντροφος της μητέρας του, ο οποίος είχε απασχολήσει κι άλλες φορές τις αρχές, συνελήφθη μιας και προέβαλε αντίσταση.
Η δίκη έγινε μέσα σε λίγες ημέρες. Όπως θα μας πει ο κος Τζαμαντάκης, ακόμα και η ίδια η πρόεδρος του δικαστηρίου δεν άντεξε να βλέπει τις εικόνες από τα video και τις φωτογραφίες στα οποία πρωταγωνιστούσαν οι κατσαρίδες.
Τελικά, η 30χρονη και ο σύντροφος της έλαβαν την ανώτατη των ποινών- 13 χρόνια φυλάκισης με εκτιτέα τα 8 (χωρίς αναστολή) για την έκθεση ανηλίκων σε κίνδυνο. Δεν τους αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό. Αντίθετα πάντως με ο, τι έχει γραφτεί μέχρι στιγμής, ο κ. Τζαμαντάκης δεν πήρε σε εκείνη την ποινική δίκη και την επιμέλεια των παιδιών. Αυτή θα έρθει με απόφαση της Εισαγγελίας Ανηλίκων όταν τα παιδιά (ηλικίας 2, 3 και 6 ετών), τα οποία παραμένουν από τη στιγμή που αποσπάστηκαν από το διαμέρισμα «της φρίκης» στο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού, θα είναι σύμφωνα με τους γιατρούς έτοιμα να προχωρήσουν σε ένα νέο, ασφαλές περιβάλλον.
«Και τώρα; Πως είναι τα παιδιά μέσα στο Παίδων;» ρωτήσαμε τον κο Τζαμαντάκη.
«Μου λένε ότι ο μεγάλος χρειάζεται σίγουρα λογοθεραπεία και ίσως και κόρη μου που είναι τεσσάρων χρονών» μας απαντάει ο ίδιος και συνεχίζει: «Σκεφτείτε, ούτε καν στο σχολείο δεν πήγαιναν τα παιδιά.
Ούτε σε παιδικό σταθμό πήγαν ποτέ, ούτε νηπιαγωγείο, ούτε στην πρώτη δημοτικού γράφτηκε φέτος ο μεγάλος όπως έπρεπε. Όλη μέρα κλεισμένα στο σπίτι ήταν. Τα κλείδωνε και έφευγε. Τώρα έρχομαι εδώ στο νοσοκομείο, τους βάζω παιδικά να δουν στην τηλεόραση, τα παίρνω αγκαλιά, τους διαβάζω παραμύθια».
Πώς γνώρισε τη μητέρα
Όσην ώρα διαρκεί η συνομιλία μας με τον κ. Τζαμαντάκη δεν μπορούμε να μην κάνουμε παραπάνω από μια φορά την σκέψη: «τι καλός άνθρωπος, αγαθός άνθρωπος». Την ίδια στιγμή ξέρουμε πως το να είναι κάποιος αγαθός και ντε φακτο καλοπροαίρετος θεωρείται στις μέρες μας, μεγάλο μειονέκτημα.
Ο κ. Τζαμαντάκης μας κάνει μια σύντομη αναδρομή στη ζωή του: «Είμαι από τα Χανιά. Μόλις τελείωσα το Λύκειο πήγα στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού στη Σούδα, όπου έκατσα τέσσερα χρόνια. Δουλεύω ως ναύκληρος και λοστρόμος από τα 22 μου».
Το 2016, σε ένα ταξίδι με το καράβι, ένας φίλος του, τού μίλησε για μια φίλη της αδελφής του, μια νέα γυναίκα από την Αλβανία, η οποία είχε κατέβει στην Αθήνα από τον βορρά της ελληνικής επαρχίας και ήθελε και έναν σύντροφο για εκείνη και το 6 μηνών παιδί της.
«Ήταν 28 χρονών και εγώ 45. Πήγα και την βρήκα έξω από τον Άγιο Αντώνη, στο Περιστέρι» θυμάται ο κ. Γιώργος και συνεχίζει: «Κράταγε στην αγκαλιά της το μεγαλύτερο παιδί το οποίο τότε ήταν μωράκι. Ένας κατάξανθος άγγελος ήταν. Μείναμε κατευθείαν μαζί».
Διψασμένος για μια σύντροφο αλλά και για τη δική του οικογένεια ο κ. Τζαμαντάκης, έκανε με την πρώην σύζυγο του δύο παιδιά- ένα κορίτσι το 2018 και άλλο ένα κορίτσι το 2020. Οι τέσσερις τους έμεναν σε ένα διαμέρισμα που νοίκιασε ο κος Τζαμαντάκης για τις ανάγκες της οικογένειας στην πλατεία Αττικής.
«Άρχισα να πληρώνω όλα τα καθημερινά έξοδα» μας διηγείται ο ίδιος και προσθέτει: «Καθώς έχω αγοράσει σπίτι στα Χανιά αλλά και εξοχικό στην ίδια περιοχή της ζήτησα να μείνουμε στην ιδιαίτερη πατρίδα μου. Μείναμε δύο χρόνια εκεί. Η μητέρα μου και οι αδερφές μου της έδειξαν μεγάλη αγάπη και φροντίδα. Αλλά δεν της άρεσε, ήθελε να γυρίσουμε πίσω στην Αθήνα. Τώρα πιστεύω ότι ήθελε να γυρίσει πίσω, για να ξαναβρεί αυτόν που βρήκα τελικά εγώ μέσα στο σπίτι μου. Το ήξερα ότι γνώριζε αυτό το κακοποιητικό στοιχείο από την πρώτη στιγμή που ήμασταν μαζί. Αλλά, για τέσσερα χρόνια ήταν καλά τα πράγματα. Πίστευα ότι δεν τον έβλεπε, ότι είχε ξεκόψει.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια, κάθε φορά που έβγαινα από το καράβι έβρισκα τα παιδιά μας καλά ντυμένα, καθαρά, όλα καλά. Με περίμεναν μαζί με την μαμά τους να βγούμε έξω βόλτα να φάμε.
Εγώ ταξίδευα σε κοντινές γραμμές- Κυκλάδες, Λαύριο, Κρήτη, πάντα μέσα στην Ελλάδα. Έλειπα λίγες μέρες, επέστρεφα, ξαναέφευγα….
«Βρήκα αυτόν τον άνδρα να βγαίνει με μια πετσέτα από το μπάνιο – Με χτύπησε όταν αντέδρασα»
Μια μέρα του Μαρτίου του 2021 μπήκα στο σπίτι απροειδοποίητα, γιατί ένα πλοίο εμφάνισε βλάβη και δεν ταξιδέψαμε τελικά και βρήκα αυτόν τον άντρα να βγαίνει με μια πετσέτα από το μπάνιο. Μου τον είχε ήδη λανσάρει ως φίλο της που θα γινόταν νονός του τρίτου παιδιού.
Από την ίδια εκείνη ημέρα, αυτός μου είπε να φύγω και πως αυτό το σπίτι ήταν μόνο για την γυναίκα μου και τα παιδιά, όχι για εμένα. Μου είπε ότι είμαι υποχρεωμένος να το νοικιάζω για εκείνη και για τα παιδιά. Με χτύπησε όταν άρχισα να αντιδρώ.
Πήγα αμέσως στο τμήμα και έκανα μήνυση κατά αγνώστου γιατί αυτός μου είχε πει ένα όνομα γενικό και αδιασταύρωτο – Γιάννης Παπαδόπουλος.
Στην αστυνομία μου είπαν: “Ποιος από όλους τους Γιάννης Παπαδόπουλος στην Ελλάδα;” . Έκανα μια τελευταία προσπάθεια να την προσεγγίσω τον Απρίλιο αν και είχα ήδη κινήσει διαδικασίες με τον δικηγόρο μου για να δούμε τι θα κάνουμε και πως θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα των παιδιών. Έκανα πολλές προσπάθειες μέσα σε αυτόν τον σχεδόν ένα χρόνο.
Πολλές υπηρεσίες απαντούσαν πως η πανδημία έκανε τα πράγματα να προχωράνε αργά. Έπρεπε να έρθουν οι άνθρωποι της εκκλησίας για να μου πουν πως τα παιδιά μου ζητιανεύουν και να πει και ο διαχειριστής της πολυκατοικίας ότι ζουν με άθλιο τρόπο για να γίνει πια μια μεγάλη κινητοποίηση στην αστυνομία. Εγώ είχα να δω τα παιδιά μου τότε 14 μήνες. Η πρώην σύζυγος με τον φίλο της είχαν βάλει και φραγή στα τηλέφωνα. O, τι μάθαινα ήταν κακό και το μάθαινα από τον διαχειριστή στον οποίο πλήρωνα τα κοινόχρηστα. Που να δείτε πόσοι απλήρωτοι λογαριασμοί ΔΕΚΟ μου άφησε που πρέπει να πληρώσω τώρα…».
Αξίζει να πούμε εδώ πως και το «Χαμόγελο του Παιδιού» σημείωσε για την ίδια υπόθεση πως δέχθηκε καταγγελία στις 20 Φεβρουαρίου 2022 με την παρέμβαση της αστυνομίας να έρχεται τελικά στις 7 Απριλίου του 2022.
«Μου είπαν “τρέχα να σώσεις τα παιδιά“»
«Με κατέστρεψαν χωρίς να έχω κάνει τίποτα σε κανέναν, χωρίς λόγο. Μου έκαναν τη ζωή κόλαση» μας λέει ο κ. Τζαμαντάκης για την πρώην γυναίκα του και τον φίλο της, στο τέλος της κουβέντας μας και θυμάται ξανά, κλαίγοντας, εκείνες τις τελευταίες στιγμές του δράματος.
«Μου είπαν “τρέχα να σώσεις τα παιδιά, τρέχα να σώσεις τα παιδιά“. Μου έδειξαν τα video με τα έντομα που είχαν φάει τα ποδαράκια τους. Όταν τα είδα λιποθύμησα, ήταν μια κατάσταση απάνθρωπη. Τα παιδιά δεν έχουν πει καμία λέξη ως τώρα και ειδικά τη λέξη μάνα, δεν την έχουν πει ακόμα.
Οι άνθρωποι της εκκλησίας που επισκέφτηκαν το σπίτι μού είπαν ότι μέχρι να πάνε στα παιδιά το φαγητό και να τα ταΐσουν, αυτό είχε γεμίσει κατσαρίδες. Οι κατσαρίδες πέφταν από το ταβάνι. Πιστεύω ο Θεός να με βοηθήσει τώρα να πάνε όλα καλά με τα παιδιά μου. Η Αρχιεπισκοπή στέλνει εθελόντριες και με βοηθάνε- μου τα ντύνουν, τα ταΐζουν».
Το παράπονο για τη διπλανή πόρτα
Ο ίδιος περιγράφει και ποια θέλει να είναι η συνέχεια αυτής της ιστορίας: «Να βγούμε από εδώ θέλω και να πάμε να παίξουμε στους παιδότοπους. Θέλω να πάρω τα παιδιά και να γυρίσω στην Κρήτη στην πατρίδα μου, εκεί που είναι η μάνα μου και οι αδερφές μου. Είμαι υπεύθυνος για τα παιδιά μου. Θα έρχομαι εδώ κάθε μέρα να τα βλέπω μέχρι να μου τα δώσουν και να μπορέσουμε να φύγουμε».
Το αν θα γίνει τελικά αυτό, μένει να αποδεχτεί και στην πράξη μιας και ένα από τα τρία παιδιά, το μεγαλύτερο δεν είναι του κ. Τζαμαντάκη, αλλά προέρχεται από προηγούμενο δεσμό της μητέρας των παιδιών. Ο πατέρας του βέβαια δεν έχει αναζητήσει αυτό το αγόρι. Αν όμως το αναζητήσει; Και μπορούν αυτά τα τρία αδέλφια να μην μείνουν όλα μαζί; Ο κ, Γιώργος ελπίζει η εισαγγελία κρίνοντας από τα πεπραγμένα, τον βίο του και την καλή οικονομική του κατάσταση να δώσει στον ίδιο την επιμέλεια και των τριών παιδιών. Όπως λέει όμως: «Είναι όλα στον αέρα».
Κλείνοντας, θέλει να κρατήσουμε και να τονίσουμε κάτι πολύ σημαντικό για τον ίδιο: «Ξέρεις γιατί δημοσιοποίησα το πρόβλημα; Γιατί πρέπει ο κόσμος να καταλάβει ότι πίσω από τη διπλανή πόρτα δεν ενδιαφέρεται κανείς να μάθει τι συμβαίνει.
Μόνο η δική μας πόρτα μας νοιάζει. Δεν μπορεί να κλειδώνεις και να ξεκλειδώνεις την πόρτα σου και δίπλα σου να βασανίζονται τρία παιδάκια και να μην μιλάς. Ο εισαγγελέας δεν θα έπρεπε να ρωτήσει και αυτούς γιατί δεν έκαναν τόσο καιρό τίποτα; Όλη η πολυκατοικία ήξερε. Γιατί δεν πήγαιναν στην αστυνομία; Έπρεπε να έρθουν τα κανάλια για να εμφανιστούν και να έχουν άποψη; Όλοι ενδιαφέρονται μετά. Όταν είναι πια αργά».
