Ο δυνατός ήχος των πυροβόλων όπλων, των ανδρών του 10ου Συντάγματος Πεζικού «ΧΜΠ», «σκίζει» τους ουρανούς και ξυπνά τις μνήμες της ένδοξης τριήμερης μάχης που διεξήχθη 74 χρόνια πριν, στα απόρθητα οχυρά του Ρούπελ και του Ιστίμπεη στις Σέρρες.

Στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής που πραγματοποιήθηκαν από το 10ο Σύνταγμα Πεζικού «ΧΜΠ», στα οχυρά Ρούπελ και Ιστίμπεη, την κυβέρνηση εκπροσώπησε η υφυπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (Μακεδονίας-Θράκης), Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, όπως αναφέρει ο agelioforos.gr

Η εποποιία των οχυρών της «Γραμμής Μεταξά» έμεινε στην ιστορία και στη συλλογική μνήμη του λαού, ως μια από τις πιο ηρωικές πράξεις αντίστασης στον κατακτητή.

Οι Έλληνες στρατιώτες, οι περισσότεροι τραυματισμένοι, κατά τη διάρκεια των μαχών των οχυρών, αντιστέκονται σθεναρά στον πολυάριθμο γερμανικό στρατό. Γράφουν με κιμωλία στον τοίχο: «Στις Θερμοπύλες σκοτώθηκαν οι 300, εδώ θα πεθάνουν οι 80». Απέναντι στον υπερσύχρονο πολεμικό εξοπλισμό του εχθρού στέκουν με το κεφάλι ψηλά έχοντας για εφόδια την αξιοπρέπειά τους και τη μεγάλη τους αγάπη για την πατρίδα.

Στο Ρούπελ, το μεγαλύτερο οχυρό της «Γραμμής Μεταξά», ανάμεσα στα βουνά του Μπέλες και του Αγγίστρου, βρίσκονταν 27 αξιωματικοί και 950 στρατιώτες με επικεφαλής τον ταγματάρχη Δουράτσο.

Στις 6 Απριλίου 1941, η οχυρωματική «Γραμμή Μεταξά» δέχεται επίθεση από τις γερμανικές δυνάμεις. Το Ρούπελ και το Ιστίμπεη βομβαρδίζονται σφοδρά. Είναι όμως απόρθητα.

Επανειλημμένες απόπειρες των εχθρών, για κάθοδο εντός των στοών, μέσα στα Οχυρά, αποκρούονται με βαριές απώλειες.

Μετά από δύο μέρες αντίστασης το Οχυρό Ιστίμπεη παραδίδεται καθώς τα αποπνικτικά αέρια που διοχέτευσαν οι Γερμανοί στις στοές του, οδηγούν τον διοικητή του οχυρού ταγματάρχη Ξάνθο Πικουλάκη, να διατάξει την παράδοσή του, φοβούμενος ότι η έλλειψη οξυγόνου και η ασφυκτική ατμόσφαιρα θα σκότωνε τους γενναίους στρατιώτες του.

Οι απώλειες κατά τον διήμερο αγώνα των υπερασπιστών του Οχυρού Ιστίμπεη, ανήλθαν σε 30 νεκρούς και 70 τραυματίες, ενώ των Γερμανών ήταν πολλαπλάσιες.

Το οχυρό Ρούπελ δεν εγκαταλείπει. Μετά από τρεις μέρες πολιορκίας οι Γερμανοί ζητούν από τους Έλληνες να παραδοθούν. «Μολών λαβέ» η απάντηση του διοικητή τού οχυρού Ρούπελ, ταγματάρχη Γεώργιου Δουράτσου. «Τα οχυρά καταλαμβάνονται, δεν παραδίνονται» θα διαμηνύσει στους Γερμανούς ο θαρραλέος διοικητής.

Στις 9 Απριλίου 1941 οι βαριές απώλειες των Γερμανών τους οδηγούν σε οπισθοχώρηση. Οι απώλειες του οχυρού ήταν πέντε νεκροί και έντεκα τραυματίες. Το απόγευμα της ίδια ημέρας προσήλθαν Γερμανοί απεσταλμένοι για να γνωστοποιήσουν τη συνθηκολόγηση του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ), ζητώντας την παράδοση του οχυρού. Στις 10 Απριλίου το οχυρό παραδίδεται. Ο εντεταλμένος αξιωματικός του γερμανικού στρατού για την παραλαβή του οχυρού συγχάρηκε τον διοικητή του οχυρού, ταγματάρχη Γεώργιο Δουράτσο, διαβεβαιώνοντας για τα συγχαρητήρια και τον θαυμασμό των ανωτέρων του. Τόνισε μάλιστα ότι για τους Γερμανούς αποτελούσε τιμή και υπερηφάνεια ότι είχαν ως αντίπαλο έναν τόσον ηρωικό στρατό. Οι απώλειες της φρουράς του οχυρού Ρούπελ ανήλθαν σε 44 νεκρούς και 152 τραυματίες.

Τα κουφάρια των γερμανικών κανονιών βρίσκονται ακόμη στους πρόποδες του δοξασμένου λόφου να θυμίζουν τη μεγάλη μάχη του Ρούπελ και τον απίστευτο ανδρισμό που επέδειξαν μια χούφτα στρατιώτες ενάντια στον εχθρό. «… Ρόδα φυτέψτε αμάραντα ολόγυρα στο χώμα, Υμνώντας τους Αθάνατους, που κείτονται από κάτω, Εκείνοι το αίμα έδωκαν, Λεύτεροι Εμείς να ΖΟΥΜΕ» αναγράφει η τιμητική μαρμάρινη επιγραφή στην κορυφή του Ρούπελ.