«Σήμερα που βρισκόμαστε στη δίνη μιας πρωτοφανούς κρίσης, που έχει δραματικές επιπτώσεις, όχι μόνο στη ζωή μας, αλλά και στον ψυχισμό μας, νομίζω χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ, όχι έναν μόνο Αντώνη, για να μας δώσει την ελπίδα με την οποία εμβολίασε τα νιάτα μας. Τον Αντώνη, ο οποίος προσωποποίησε για μας την διαρκή εφηβεία» είπε ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος, στην εκδήλωση – αφιέρωμα, για τα δέκα χρόνια από το θάνατο του Αντώνη Σαμαράκη, που πραγματοποιήθηκε στον Πολυχώρο της Μουσικής Βιβλιοθήκης του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Στην κατάμεστη αίθουσα του Μεγάρου, βρέθηκαν, όπως μεταδίδει το ΑΜΠΕ, όλοι οι φίλοι του Αντώνη και της Ελένης Σαμαράκη και μεταξύ άλλων, ο Βασίλης Βασιλικός, ο Τίτος Πατρίκιος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Γιάννης Ξανθούλης, ο Παναγιώτης Τέτσης, ο Σεραφείμ Φυντανίδης και η Έλλη Στάη.

«Ο Σαμαράκης ήταν ένας ωραίος φωνακλάς τενόρος, μιας βαθιάς ανθρώπινης όπερας και γι’ αυτό αγαπήθηκε και πέρασε στο πλατύ κοινό. Διαβάστηκε και διαβάζεται και το παράδοξο, αγαπήθηκε ακόμη και από μικρά παιδιά, δια της ακοής, σαν ένας υβριδικός Έλληνας Αϊ Βασίλης των γραμμάτων. Θέλετε γιατί έβλεπε τα παιδιά του κόσμου, σαν δικά του; Θέλετε γιατί η ανθρώπινη περιπέτεια τον συνάρπαζε περισσότερο από ένα εγκεφαλικό κατασκεύασμα; Θέλετε γιατί το γράψιμό του είχε την τραυματική έκπληξη ενός τηλεγραφήματος που δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση; Για πολλούς λόγους ξεπέρασε τη φιλολογική αξία των κειμένων του και έγινε απλά Σαμαράκης, δηλαδή κάτι άλλο» τόνισε ο δημοσιογράφος και συγγραφές Γιάννης Ξανθούλης.

Ο παλαιότερος φίλος του μεγάλου πεζογράφου, ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος αφού αναφέρθηκε στο έργο και τη ζωή του Αντώνη Σαμαράκη είπε: «Αυτός ο άνθρωπος έκανε πράξη αυτό που λέμε ότι προσπαθεί να πετύχει η τέχνη, να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Ότι καλύτερο έχει να πει κανείς για τον Σαμαράκη, είναι ότι ενδιαφερόταν για τον διπλανό του. Ήταν ένας άνθρωπος από γλυκό ζυμάρι, που πονούσε για τους άλλους και ήταν ικανός για ένα μικρό χτύπημα ενός παιδιού να τρέχει όλη τη νύχτα στα νοσοκομεία για να το κάνει καλά. Έτσι τον θυμάμαι και έτσι τον αγαπώ».

Ο ποιητής και πεζογράφος Τίτος Πατρίκιος σημείωσε ότι η μεγαλύτερη εθνική ικανοποίηση που ένιωσε, ήταν, όταν είδε ότι η κυρία που καθόταν δίπλα του στο τρένο, στη Δανία πριν χρόνια, διάβαζε Σαμαράκη, και συμπλήρωσε: «Ένας συγγραφέας μένει, όταν το έργο του επιζεί και επιζεί όταν γίνεται επίκαιρο. “Το Λάθος”, είχαμε συγκλονιστεί όταν το διαβάσαμε αλλά είχαμε σχεδόν τη βεβαιότητα ότι περιγράφει μία κατάσταση η οποία ξεπεράστηκε και δεν θα επανέλθει. Η μεγάλη δύναμη αλλά και το δραματικό στοιχείο αυτού του έργου είναι ότι αυτή τη στιγμή, ιδιαίτερα στον τόπο μας ζούμε τον κίνδυνο επαναφοράς αυτής της κατάστασης. “Το Λάθος” είναι μια καταγγελία του αναδυόμενου ναζισμού στην Ελλάδα, της τερατώδους όψης που έχει πάρει και των κινδύνων που μπορεί να φέρει η κάθε μορφή ολοκληρωτισμού».

«Ο Αντώνης Σαμαράκης ήταν η ωραιότερη γνωριμία που έχω κάνει από το χώρο των γραμμάτων και των τεχνών. Η ανθρωπιά του, η γλυκύτητά του, το χιούμορ του, θα μου μείνουν αξέχαστα. Ήταν και πρόεδρος της βουλής των εφήβων, δεν έχει ξαναγίνει αυτό, όλοι τον αντιμετώπιζαν με μεγάλο σεβασμό» είπε ο δημοσιογράφος Σεραφείμ Φυντανίδης.

Αποσπάσματα από το έργο του Αντώνη Σαμαράκη, ενός από τους πιο πολυδιαβασμένους και πολυμεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς, διάβασαν οι ηθοποιοί Άγγελος Αντωνόπουλος και Κατερίνα Λέχου.