Έκκληση στον γιο της εάν την ακούει να επικοινωνήσει μαζί της απευθύνει ανήμερα των γενεθλίων του η μητέρα του Νικόλα που έχει εξαφανιστεί από τις 26 Νοεμβρίου. O 20χρονος έφυγε από το σπίτι του τότε λέγοντας ότι θα πάει για εκπαίδευση με την αεροπορική εταιρία στην οποία εργαζόταν και από τότε δεν έχει δώσει σημεία ζωής.

«Δεν μπορεί να με αφήσει να γιορτάσω μόνη μου σήμερα τα γενέθλιά του. Μακάρι να πάρει ένα τηλέφωνο και να πει ”μαμά είμαι καλά”. Θα τον αφήσω για όσο διάστημα θέλει μέχρι να ξαναβρεί τον εαυτό του. Θέλω να ξέρω ότι είναι καλά. Δεν ξέρουμε εάν ζει ή εάν δεν ζει», είπε η μητέρα του νεαρού, Κατερίνα και πρόσθεσε:

«Τις τελευταίες μέρες ο Νικόλας δεν μου μιλούσε, προφανώς ήξερε ότι η γνώμη μου θα έχει βαρύτητα και είχε επιλέξει τη σιωπή. Ήθελε να ζήσει σε ένα άλλο, καλύτερο περιβάλλον, όπως το έβλεπε εκείνος μέσα από την θολωμένη κρίση που είχε, γιατί πιστεύω πως όλο αυτό το διάστημα δεν είχε καθαρή κρίση».

Αναφερόμενη στο παιχνίδι που έπαιζε στον ηλεκτρονικό του υπολογιστή ο Νικόλας είπε ότι τον επηρέαζε πολύ. «Σαν μάνα έβλεπα πως έβγαζε θυμό, νεύρα και είχε απομονωθεί κοινωνικά» ανέφερε και εξέφρασε την άποψη πως το παιδί της έπασχε από κατάθλιψη.

«Μπορούσα να καταλάβω. Έβλεπα το παιδί μου μέσα σε ένα δωμάτιο σκοτεινό, να μη θέλει φως, να πειράζει τα σπυράκια του και να αντιδρά με αυτόν τον τρόπο σαν να θέλει να τιμωρήσει τον εαυτό του. Συνειδητοποίησα ότι είχε περάσει στο στάδιο της κατάθλιψης. Ενώ το καταλάβαινα επειδή εργαζόμουν και επειδή σε όλους όσους ανθρώπους απευθύνθηκα δεν θεωρούσαν ότι ο Νικόλας έχει πρόβλημα γιατί δεν το έβλεπαν, όπως το έβλεπα εγώ. Γι’ αυτό δεν μπόρεσα να κάνω πράγματα. Ήθελα βοήθεια και από τους άλλους, εγώ μόνη μου δεν μπορούσα να τον ξεσηκώσω και να τον πάω σε έναν γιατρό εξάλλου για τον νόμο ήταν ενήλικας» δήλωσε.

Εστιάζοντας στο διαζύγιο που έχει πάρει με τον πατέρα του Νικόλα σημείωσε πως έδειχνε να τον έχει επηρεάσει πολύ ενώ παράλληλα τόνισε πως κατά καιρούς της είχε πει ότι θέλει να φύγει, όμως υποχωρούσε κάθε φορά βρισκόταν μπροστά στην αρνητική της αντίδραση.

«Τότε επέλεγε να μην τα λέει σε μένα, αλλά σε φίλους, που όμως ήταν στην ίδια ψυχική κατάσταση με εκείνον. Έψαχνε τέτοιου είδους φίλους. Παλιά είχε φίλους που ήταν χαρούμενοι, έξω καρδιά, όπως ήταν και ο ίδιος. Όταν γύρισα στο σπίτι και δεν τον βρήκα δεν πίστεψα ότι θα πήγαινε σε αυτή την εκπαίδευση που μας είπε. Τον έπαιρνα συνεχώς τηλέφωνο, αλλά τον τελευταίο μήνα είχε επιλέξει να μου βάλει φραγή και στη συνέχεια το τηλέφωνό του έδειχνε να είναι απενεργοποιημένο. Κατάλαβα ότι είναι μια επανάσταση που κάνει, δεν ξέρω όμως με ποια άτομα είναι και αν είναι ασφαλής», επεσήμανε η μητέρα του.