Νέος στην ηλικία αλλά όχι και στα γράμματα, όπου μετρά τουλάχιστον 13 χρόνια παρουσίας, με έξι, μάλιστα, μυθιστορήματα.
Ο Θανάσης Χειμωνάς, πριν ξεκινήσει να γράφει τιμώντας και την οικογενειακή του καταγωγή (γονείς του είναι ο Γιώργος Χειμωνάς και η Λούλα Αναγνωστάκη), ήθελε να γίνει αθλητικογράφος. Ο συγγραφέας αποκαλύπτει τι τον ώθησε να ασχοληθεί με την πολιτική, την κρίση που βιώνει η χώρα, το ΠΑΣΟΚ και το μέλλον του, αλλά και για τον συνομήλικό του πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.
Ακολουθεί η συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής…
Ζούμε στην εποχή της «επανάστασης» του καναπέ και των social media;
Συμφωνώ. Ο Ελληνας είναι της ευκολίας και δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να κηρύξει μία επανάσταση από το πληκτρολόγιό του.
Είναι η στιγμή να σηκωθεί από τον καναπέ η νέα γενιά;
Δεν είναι απαραίτητα η νέα γενιά. Οι περισσότεροι επαναστάτες του καναπέ είναι 40-50 ετών. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να σηκωθούν και για να περιαυτολογήσω, γι’ αυτόν τον λόγο ασχολήθηκα με την πολιτική. Πιστεύω ότι ο καθένας, όσο μπορεί, πρέπει να κάνει κινήσεις για να αλλάξουν τα πράγματα.
Πιστεύετε ότι μόνο εκ των έσω μπορούν να γίνουν αλλαγές;
Σήμερα ναι. Το σύστημα μπορεί να αλλάξει μόνο από μέσα. Δεν ζούμε σε εποχές επαναστάσεων. Τότε ήταν άλλες εποχές και τα καθεστώτα που είχαν ανατραπεί από αυτές τις επαναστάσεις ήταν άλλα καθεστώτα, που δεν έχουν καμία σχέση με το σύστημα που έχουμε τώρα. Δεν μπορείς να κάνεις επανάσταση σε μία δημοκρατία. Ολες οι επαναστάσεις έγιναν απέναντι σε δικτατορίες, τσάρους, βασιλιάδες. Δεν μπορείς να κάνεις επανάσταση σε κάτι που έχει ψηφίσει ο κόσμος. Μπορείς να το βελτιώσεις.
Ναι, αλλά το σύνθημα των ημερών είναι ότι δεν έχουμε δικτατορία αλλά χούντα.
Γιατί πουλάει αυτό. Είναι μια σαχλαμάρα, μια βλακεία και νομίζω είναι ασέβεια προς τους γονείς μας και τους παππούδες μας που έζησαν χούντες, κατοχές και ξέρουν τι είναι.
Το ΠΑΣΟΚ είναι κοντά στο τέλος, όπως πολλοί υποστηρίζουν, δημιουργώντας ένα κενό στον σοσιαλδημοκρατικό χώρο;
Αυτό εξαρτάται από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Αν το ΠΑΣΟΚ κάνει σωστές κινήσεις, αν λειτουργήσει με ενότητα, ανανέωση και κυρίως αν καταφέρει να ανακτήσει την αξιοπιστία του, πιστεύω ότι μπορεί να καλύψει αυτόν τον στόχο.
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ που ήταν μέρος του προβλήματος να ευαγγελίζεται τη λύση;
Το ΠΑΣΟΚ φέρει προφανώς μεγάλες ευθύνες για την κατάσταση, περισσότερες από κάθε άλλο κόμμα. Αυτό δεν νομίζω ότι μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν μόνο αυτό. Δεν ήταν μόνο τα σκάνδαλα και ο αχανής δημόσιος τομέας, ήταν και μια σειρά από κινήσεις τη δεκαετία του ’80, από την κοινωνική ισότητα και το κράτος πρόνοιας και αργότερα επί Σημίτη που έκανε την Ελλάδα Ευρώπη. Δεν μπορούμε να τα διαγράψουμε αυτά και μ’ αυτήν τη λογική κατέβηκα υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ. Αναγνωρίζοντας τα κακά και κρατώντας τα καλά ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα υπάρχουν μόνο καλά.
Θα μπορούσε να υπάρξει μια ενωμένη Κεντροαριστερά με συνεργασία των κομμάτων που την εκφράζουν, δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ;
Νομίζω ότι πρέπει να γίνει και αλίμονο αν φτάσουμε σε μια εποχή που οι μόνες επιλογές θα είναι η ΝΔ του Σαμαρά, ο ΣΥΡΙΖΑ όπως έχει διαμορφωθεί και η Χρυσή Αυγή. Οι συνθήκες είναι καλές για να υπάρξει μια πολύ δυνατή Κεντροαριστερά, η οποία μπορεί να κάνει και «πρωταθλητισμό» στις εκλογές και να βγάλει και τη χώρα από την κρίση. Αλλά πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε κάποια πράγματα και να βάλουμε το κοινό συμφέρον μπροστά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο συνομήλικός σας Αλέξης Τσίπρας κερδίζουν τις εντυπώσεις ή επωφελούνται της οργής;
Μάλλον επωφελούνται. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πιο μεγάλο αντιμνημονιακό κόμμα και ειδικά στη βάση του έχει μαζέψει άτομα που ανήκουν στον χώρο της ακροδεξιάς και γνωρίζω τέτοια άτομα. Το βρίσκω πολύ κρίμα, γιατί είναι ένας χώρος απ’ όπου προέρχεται κατά κάποιον τρόπο η οικογένειά μου, η οποία ανήκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Επίσης, είναι θλιβερό γιατί ο Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος που όταν πρωτοβγήκε όλοι πιστέψαμε ότι θα φέρει κάτι καινούργιο στην πολιτική. Μέχρι στιγμής, δυστυχώς, θυμίζει σε μεγάλο βαθμό μία καρικατούρα του Ανδρέα Παπανδρέου και επαναλαμβάνω καρικατούρα, χωρίς να έχει τα θετικά του Ανδρέα.
Ποιο εν ζωή πρόσωπο απεχθάνεστε περισσότερο;
Πολύ κόσμο. Τους νεοναζί -προφανώς και πάνω απ’ όλα-, εσχάτως τους λαϊκιστές, τους όψιμους αριστερούς, τους υποκριτές, πολλούς ανθρώπους.
Αν ξυπνούσατε μία μέρα και κυβέρνηση ήταν η Χρυσή Αυγή, πώς θα αντιδρούσατε;
Θα έφευγα από τη χώρα.
Ο ισχυρισμός «στην ανομία του κράτους απαντάμε με ανομία» πώς σας ακούγεται;
Η αντίδραση είναι να μην ψηφίσεις τους υπαίτιους. Αλλά αυτό, δυστυχώς, δεν έχει γίνει ποτέ. Είδαμε συγκεκριμένους πολιτικούς, που ήταν διεφθαρμένοι έως το κόκαλο, που κέρδισαν, κερδίζουν και θα ξανακερδίσουν την εκλογή τους. Βλέπουμε ακόμη και τώρα άτομα που είναι ξεκάθαρο ότι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και εξακολουθούν να εκλέγονται. Και όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία. Κάθε άλλο πλέον.
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει απαξιωθεί. Ορθώς ή μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά;
Υπήρχαν πολλοί πολιτικοί διεφθαρμένοι, αποτυχημένοι, ανίκανοι, που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Αλλά δεν μπορείς να βάζεις όλους τους πολιτικούς στο ίδιο καζάνι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί οι πολιτικοί βγήκαν γιατί κάποιοι τους ψήφισαν.
Κοινώς «μαζί τα φάγαμε»;
Οτι «μαζί τα φάγαμε» ισχύει, απλώς είναι διαφορετικές οι ευθύνες. Δηλαδή κάποιος που ζητούσε από τον πολιτικό να διορίσει το γιο του, ίσως και να μην είχε άλλη επιλογή, γιατί έτσι λειτουργούσε το σύστημα. Ολοι ήμασταν διεφθαρμένοι τελικά, αλλά δεν μπορούσαμε και να λειτουργήσουμε διαφορετικά. Ηταν πιο εύκολο να κλέψεις το κράτος παρά να είσαι νομοταγής. Προφανώς γι’ αυτήν την ιστορία ευθύνεται το κράτος, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιος ψήφιζε. Η μεγαλύτερη ευθύνη του κόσμου δεν είναι ότι τα «έφαγε», αλλά ότι ψήφιζε αυτούς τους ανθρώπους ξανά και ξανά.
