Ποιος ήταν ο Χάρρυ Κλυνν

Ο μεγάλος κωμικός και σατιρικός ηθοποιός μας δεν είναι πια στη ζωή, χάνοντας τη μάχη από τα αναπνευστικά προβλήματα που αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό. Ο Χάρρυ Κλυνν άφησε τη σφραγίδα του στα καλλιτεχνικά πράγματα του τόπου μας με το πηγαίο και πάντοτε ιδιοσυγκρασιακό του χιούμορ, με όχημα το οποίο θα διέγραφε μια λαμπρή καριέρα. Άφησε παρακαταθήκη για όλους μας τις θεατρικές του παραστάσεις, τις τηλεοπτικές και κινηματογραφικές του εμφανίσεις αλλά και τις διαχρονικές ατάκες του φυσικά, που έγραψαν τη δική τους ιστορία. Ο «Γελωτοποιός της Pωμιοσύνης», όπως τον είχε αποκαλέσει ο Γιώργος Λιάνης σε συνέντευξη των «Νέων» πριν από τριάντα και πλέον χρόνια, άφησε το δικό του στίγμα στην Ελλάδα, ζώντας μια ζωή πλούσια σε δράση και σε προσφορά. Ως γνήσιος λαϊκός καλλιτέχνης, «σαρκασμό του Νεοέλληνα» τον αποκαλούσαν εξάλλου, ο Χάρρυ Κλυνν συνδύασε σάτιρα και πνεύμα, παραμένοντας ένας κωμικός διανοούμενος που δεν μασούσε τα λόγια του. Αυτή είναι η προσωπική του ιστορία, σύμφωνα πάντα με το βιογραφικό του που φιλοξενείται στην επίσημη ιστοσελίδα του…

Δύσκολο ξεκίνημα

Ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης γεννιέται στη Θεσσαλονίκη στις 7 Μαΐου 1940 μέσα στον προσφυγικό καταυλισμό της Καλαμαριάς. «Πρόσφυγες οι γονείς μου από τον μαρτυρικό Πόντο. Φτωχοί, πεινασμένοι και απελπισμένοι. Φτωχή και πεινασμένη και η δική μου η γενιά», θυμόταν ο ίδιος χαρακτηριστικά. Βγαίνει στη βιοπάλη πριν καλά-καλά καταλάβει τον εαυτό του, πουλώντας ήδη από τα πέντε του χρόνια κουλούρια τα χαράματα και οργώνοντας τα βράδια τα λαϊκά θεάματα με το καλαθάκι με τους ξηρούς καρπούς. Ο μικρός είναι όμως σωστό ζιζάνιο, ασίγαστος και αεικίνητος, και επιστρατεύει το χιούμορ για να ξεπερνά τις δυσκολίες. Έτσι μεγάλωσε στο σχολείο και τη συνοικία, ως το πειραχτήρι της γειτονιάς, φτάνοντας στο σημαδιακό καλοκαίρι του 1958 όταν είναι έτοιμος να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στην Iατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Γιατρός δεν θα γινόταν βέβαια, μιας και μίλησε η μοίρα. Ας τον ακούσουμε για το σεμνό και ταπεινό του ξεκίνημα ως ταλέντο: «Από τύχη έγινα καλλιτέχνης. Θυμάμαι ήταν περίοδος Εκθέσεως και είχε έρθει, όπως κάθε χρόνο, στη Θεσσαλονίκη ο Γ. Oικονομίδης με το συγκρότημά του. Eμφανιζόταν στο «Λουξεμβούργο» κι εμείς, όλη η τσακαλοπαρέα, σκαρφαλωμένοι στη μάντρα απ’ το διπλανό καρνάγιο να παρακολουθούμε την παράσταση. H βραδιά εκείνη ήταν βραδιά ταλέντων. Πρώτο βραβείο μια χρυσή λίρα, ένα κουστούμι και μία συσκευή πετρογκάζ. Διασκεδάζαμε κι εμείς με τον κόσμο και ξαφνικά πετάγεται ένας φίλος μου, ‘‘ρε Bασιλάκη’’, μου είπε, ‘‘τα ταλέντα είναι της πλάκας, δεν πας κι εσύ να τους σκίσεις’’; Κάποιοι φαίνεται με σπρώξανε. Πώς βρέθηκα μέσα, τι είπα και τι έγινε, ούτε που το θυμάμαι. Θυμάμαι όμως ότι κέρδισα τη λίρα, το κουστούμι και την πετρογκάζ»! Ο Oικονομίδης τον παίρνει μαζί του στην Αθήνα, βάζοντας τα θεμέλια μιας ανεπανάληπτης καριέρας που θα γεννηθεί ευθύς αμέσως…

Η περίοδος της ξενιτιάς

Την ώρα που εμφανίζεται στο θέατρο δίπλα στον μεγάλο καλλιτέχνη και δάσκαλο, περνά από τη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη. «Δύσκολα χρόνια», θυμόταν ο ίδιος, καθώς παρά τις συνεχείς εμφανίσεις σε «ταβέρνες, αναψυκτήρια, καμπαρέ», τα λεφτά είναι λιγοστά. Πλάι στην υποκριτική, αρχίζει να γράφει τα πρώτα του σκετς: «Έγραφα ακατάπαυστα. Σιγά-σιγά άρχισαν να με προσέχουν». Ο Τριανταφυλλίδης θα εμφανιστεί σε δύο ταινίες αυτή την εποχή, κάνοντας το ντεμπούτο του στον ελληνικό κινηματογράφο: «Γάμος αλά ελληνικά» και «201 καναρίνια», αναγκάζοντας τους πάντες να υποκλιθούν στο πηγαίο ταλέντο του. «Tο μεροκάματό μου ανέβηκε. Eπιτέλους, μπορούσα να τρώω δυο φορές την ημέρα», έλεγε.

Η ζωή το έφερε όμως να πάει για λίγες εμφανίσεις στο Mόντρεαλ του Kαναδά, σε ένα ελληνικό μαγαζί, μια ολιγοήμερη δουλειά που θα κρατούσε τελικά δέκα ολόκληρα χρόνια! Η δεκαετία 1964-1974 θα τον βρει να οργώνει Καναδά και ΗΠΑ, μια πολύτιμη εμπειρία ωστόσο που θα του δώσει πολλά, φέρνοντάς τον σε επαφή με νέες τάσεις και κινήματα. Αλλά και με τη σύζυγό του Xαρίκλεια, με την οποία θα παντρευτεί το 1965 στο Σικάγο και θα αποκτήσει τα δύο από τα τρία του παιδιά. Επιστρέφοντας από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, θα φέρει στις βαλίτσες του «το δικό μου προσωπικό στυλ και ύφος». Ένα ύφος που ξεδιπλώθηκε σε σατιρικά κείμενα σε μεγάλα περιοδικά ή πληρωμένα σκετς για γνωστούς αμερικανούς κωμικούς της εποχής.

Η γέννηση του Χάρρυ Κλυνν

Επιστρέφοντας στην Αθήνα τον χειμώνα του 1974, θα κάνει κάποιες εμφανίσεις σε μπουάτ της Πλάκας και σύντομα θα δει το όνομά του να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα. Όλοι γελάνε με τα αστεία του και δεν θα του πάρει πολύ να γίνει γνωστό όνομα της εποχής. Την ώρα που συνεργάζεται με πολλούς και διάφορους, κυκλοφορεί και τον πρώτο του δίσκο («Για δέσιμο») το 1976, έναν μόνο από τους 15 της δισκογραφίας του.

Η ελληνική showbiz του ανήκει πια ολότελα, όντας στη δεκαετία του 1980 και του 1990 ένα από τα πρώτα ονόματα στη μαρκίζα, μια ιδιοσυγκρασιακή φίρμα που δεύτερό της δεν έχει. Μπουάτ, μουσικά θέατρα και νυχτερινά κέντρα γνωρίζουν καλά ποιος είναι ο κωμικός με το ιδιαίτερο στιλ και γραφή. Οι παραστάσεις του στο «Δελφινάριο», τον «Ορφέα», το «Άλσος» και το «Μινώα» μένουν θρυλικές και σίγουρα αλησμόνητες. Το ποιος ήταν ο κωμικός σίφουνας Χάρρυ Κλυνν δεν χρειάζεται και πολλές συστάσεις, καθώς τον απολαύσαμε σε πανί, γυαλί και σανίδι, όταν δεν σκηνοθετούσε, υπέγραφε το σενάριο ή αρθρογραφούσε σε μεγάλες εφημερίδες. Το δικό του «Αλαλούμ» το ξέρουμε προφανώς όλοι…

Άλλες δραστηριότητες

Ο Χάρρυ Κλυνν ήταν ένας πραγματικά ασίγαστος άνθρωπος. Έγραψε πολύ, από δοκίμια και ποιητικές συλλογές μέχρι σατιρικά κείμενα, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και πληθώρα επιθεωρήσεων, αλλά και κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σενάρια. Ζωγράφισε επίσης πολύ, οργανώνοντας τελικά εφτά ατομικές εκθέσεις, Το φαινόμενο Χάρρυ Κλυνν δραστηριοποιήθηκε και στο ποδόσφαιρο, μια από τις μεγάλες του αγάπες, διατελώντας πρόεδρος του Απόλλωνα Καλαμαριάς και αφήνοντας τεράστιο έργο στο σωματείο. Πρόεδρος υπήρξε και στην ΕΠΑΕ, αποτελώντας ηγετική μορφή στην κόντρα που ξέσπασε μεταξύ κράτους και επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Εξίσου ενεργό ρόλο είχε και στην πολιτική, καθώς από το 2006-2014 δραστηριοποιήθηκε ενεργά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση της αγαπημένης του Καλαμαριάς. Πολιτικά ενεργός υπήρξε βέβαια σε όλη του τη ζωή, ακόμα και όταν δεν συμμετείχε σε φορείς και κόμματα, ενώ μεγάλο έργο άφησε και στην εμπλοκή του με την ποντιακή ομογένεια. Ο «δαιμόνιος Πόντιος», όπως τον έχουν αποκαλέσει, καθιερώθηκε στις συνειδήσεις μας ως μια από τις πιο πολυσχιδείς και πολυδιάστατες προσωπικότητες της νεοελληνικής τέχνης, αφήνοντας ανεξίτηλα τη χαρακτηριστική του σφραγίδα…