Αυτά είναι τα ανοιχτά μέτωπα του Ερντογάν που φτάνει αύριο στην Αθήνα

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αποδεχόμενος την δεύτερη μόλις πρόσκληση από ευρωπαϊκή χώρα μετά από εκείνη της Πολωνίας, ύστερα από το αποτυχημένο πραξικόπημα, φτάνει την Πέμπτη στην Αθήνα έχοντας πολλά ανοιχτά και σοβαρά μέτωπα. Σύμφωνα με τα όσα είπε στο Newsbeast.gr ο διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, Κωνσταντίνος Φίλης, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Μέση Ανατολή είναι τα τρία ανοιχτά μέτωπα του Ερντογάν στο εξωτερικό. Του Μαρίνου Γκασιάμη Στο εσωτερικό έχει να αντιμετωπίσει το δίκτυο Γκιουλέν, το PKK, τους Κεμαλιστές και τελευταίο αλλά σίγουρα όχι λιγότερο σημαντικό καθώς χάριν σε αυτό ήρθε στην εξουσία και απέκτησε μεγάλη δύναμη, είναι το μέτωπο της οικονομίας, η οποία το τελευταίο διάστημα δείχνει αν μη τι άλλο ανησυχητικά σημάδια. Ο γνωστός Διεθνολόγος είπε συγκεκριμένα στο Newsbeast.gr τα εξής: «Το πρώτο μέτωπο για τον Ερντογάν είναι αυτό με την Δύση. Αυτό το μέτωπο έχει δύο κομμάτια. Το ένα είναι σε σχέση με τις ΗΠΑ και το άλλο με την ΕΕ. Σε σχέση με τις ΗΠΑ η υπόθεση Ζάραμπ, του Ιρανού επιχειρηματία δηλαδή με τουρκική και αζέρικη υπηκοότητα και ο οποίος αποκάλυψε ότι υπήρξε εμπλοκή του ίδιου του Ερντογάν στην παραβίαση του εμπάργκο που είχαν επιβάλει οι ΗΠΑ στο Ιράν, είναι πολύ σοβαρή. Επισκιάζει τις σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας και έρχεται να προστεθεί στο ήδη επιβαρυμένο κλίμα που σχετίζεται με την μη έκδοση του Φετουλάχ Γκιουλέν από τις αμερικανικές Αρχές στην Τουρκία και με την στήριξη που οι Τούρκοι κατηγορούν ότι προσφέρει η Ουάσιγκτον στους Κούρδους στη Συρία. Έχει επίσης να κάνει με την αίσθηση για να μην πω πεποίθηση που έχουν στην Τουρκία κάποιοι μεταξύ των οποίων και ο Ερντογάν πως οι ΗΠΑ με κάποιο τρόπο ενορχήστρωσαν το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016. Εξ’ ου και η απόφαση της Τουρκικής Δικαιοσύνης να ασκήσει δίωξη σε ένα πρώην μεγαλοστέλεχος της CIA, ως τον άνθρωπο τον οποίο οργάνωσε το πραξικόπημα. Το τελευταίο επεισόδιο σε αυτή την ιστορία είναι η πρόθεση Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. O Ερντογάν είπε ότι μια τέτοια εξέλιξη θα επέφερε την διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ και γενικά μίλησε πολύ αρνητικά έναντι των αμερικανών. Ότι δηλαδή δεν έχουν λύσει όλα τα άλλα προβλήματα της Μέσης Ανατολής και έρχονται τώρα να προσθέσουν ένα ακόμα. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως το περιβάλλον των σχέσεων των δύο χωρών είναι πάρα πολύ αρνητικό. Ακριβώς για αυτό τον λόγο πιστεύω πως ο Τούρκος πρόεδρος θα ήθελε να βρει ένα modus operandi με την ΕΕ. Δεν αντέχει δηλαδή να έχει ταυτόχρονα τα δύο μέτωπα ανοιχτά με την Δύση. Θέλει να βρει ένα τρόπο να γίνουν έστω πιο λειτουργικές οι σχέσεις με την ΕΕ καθώς η τουρκική οικονομία, έχει πολύ μεγάλο βαθμό εξάρτησης από τα ευρωπαϊκά  κεφάλαια και από τις επενδύσεις τις οποίες γίνονται, τις ευρωπαϊκές. Άλλωστε η Ευρώπη είναι ο πρώτος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας, άρα καταλαβαίνετε πως σε περίπτωση που η Τουρκία επιδεινώσει περαιτέρω τις σχέσεις της με αυτή ρισκάρει να έχει ακόμα πιο αρνητικό αντίκτυπο για την τουρκική οικονομία που εμφανίζει κάποια αισθητά σημάδια κάμψης. Κάποια σημάδια θα έλεγα ανησυχητικά. Άρα λοιπόν υπό αυτή την έννοια ο Ερντογάν το μέτωπο με την ΕΕ θα ήθελε να το μετριάσει, δεν λέω να το κλείσει, είμαι πολύ προσεκτικός στην διατύπωσή μου, αλλά νομίζω ότι θα ήθελε να το μετριάσει. Προκειμένου να το κάνει αυτό μια πρόσκληση που έρχεται από ένα κράτος μέλος της ΕΕ, που είναι μόλις η δεύτερη μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, μετά την Πολωνία δηλαδή, είναι μόλις η δεύτερη φορά που του έρχεται επίσημη πρόσκληση από κράτος μέλος και θέλει να το αξιοποιήσει ανάλογα ο Ερντογάν. Για να στείλει δηλαδή κάποια μηνύματα και ενδεχομένως για να ξαναπιάσει το νήμα των σχέσεων με την Ευρώπη. Δεν λέω ότι χάριν στην Ελλάδα θα γίνει αυτό. Προς Θεού. Λέω όμως ότι η παρουσία του σε μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του δίνει αυτή την δυνατότητα. Τώρα αν θα την αξιοποιήσει αυτή την δυνατότητα ή όχι, αυτό θα το ξέρουμε σε λίγες ώρες. Το άλλο μέτωπο της Τουρκίας τώρα, που είναι πολύ σοβαρό και ανοιχτό, είναι βέβαια εκείνο της Μέσης Ανατολής, εκεί όπου η Τουρκία έχει σοβαρά ζητήματα και είναι βυθισμένη σε ένα βάλτο όπου κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτής της εμπλοκής της Τουρκίας στο ζήτημα της Μέσης Ανατολής. Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει ως το «Βιετνάμ της Τουρκίας», όχι ακόμα τουλάχιστον. Όμως αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι πρόκειται για μια πολύ δύσκολη κατάσταση για την Τουρκία. Είναι πολύ ρευστή η κατάσταση και κανείς δεν μπορεί να ξέρει με ποιον τρόπο η Τουρκία θα καταφέρει να βγει από τον «βάλτο», όπως θα τον χαρακτήριζα της Μέσης Ανατολής. Αν θα καταφέρει δηλαδή να σταθεί στα πόδια και να βγει δυνατή ή αν θα βρεθεί σε μια κατάσταση δυσμενή για την ίδια και τα συμφέροντά της. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα αυτή την στιγμή. Οπότε είναι μια ρευστότητα η οποία επηρεάζει ανάλογα και την τουρκική πολιτική. Διότι μια Τουρκία που τελεί υπό πίεση και τελεί υπό σοβαρή πίεση στη Μέση Ανατολή είναι μια χώρα που θα ήθελε να κάνει διαχείριση ζημιάς στη Μέση Ανατολή, αν και αυτή την στιγμή για αυτήν τα πράγματα είναι καλύτερα από ότι πριν από ένα χρόνο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως είναι καλά, μια Τουρκία λοιπόν που μπορεί να κληθεί να διαχειριστεί μια μεγαλύτερη ζημιά στην Μέση Ανατολή θα είναι σίγουρα μια λιγότερο προβλέψιμη Τουρκία, όπως τουλάχιστον εμείς θα την θέλαμε. Εξίσου μια Τουρκία που είναι μακριά από την Ευρώπη και τα ευρωπαϊκά ιδανικά από τα οποία είναι δεδομένο ότι είναι μακριά, αποστασιοποιηθεί περαιτέρω από τη Ευρώπη αυτό δημιουργεί μια ακόμα πιο προβληματική γείτονα. Αυτά είναι τα εξωτερικά μέτωπα».

Τα μέτωπα στο εσωτερικό

Στην συνέχεια ο διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων αναφερόμενος στα ανοιχτά μέτωπα που έχει ο Ερντογάν στο εσωτερικό της χώρας τόνισε τα εξής: «Στα εσωτερικά μέτωπα δεν θα έβαζα πρώτο το PKK αλλά το δίκτυο Γκιουλέν. Τα μέτωπα του Ερντογάν στον εσωτερικό είναι τρία. Είναι το δίκτυο Γκιουλέν, το PKK και οι Κεμαλιστές που είναι οι τρεις εχθροί του Ερντογάν και επίσης το μέτωπο της Οικονομίας. Αυτά τα τέσσερα είναι λοιπόν τα μεγάλα μέτωπα που εγώ τα χωρίζω σε δύο. Το ένα είναι οι «εχθροί» του Ερντογάν, όπως ο ίδιος τους βλέπει. PKK και ένα κομμάτι των Κούρδων, δίκτυο Γκιουλέν και Κεμαλιστές. Τους οποίους μάλιστα κατηγορεί κατά περίσταση ότι συνεργάζονται με άλλες δυνάμεις ξένες οι οποίες επιβουλεύονται την κυριαρχία της χώρας κ.ο.ε. Αυτό είναι το βασικό αφήγημα του Ερνοτογάν. Το άλλο μέτωπο είναι της Οικονομίας όπου η Τουρκία εμφανίζει υψηλό πληθωρισμό και πάλι και έχει υποτιμηθεί σημαντικά η τουρκική λίρα. Η χώρα έχει μεγάλο βαθμό έκθεσης κυρίως ως προς το δολάριο και σε σχέση με το χρέος της και σε σχέση τον ιδιωτικό δανεισμό και φαίνεται πως ο τρόπος με τον οποίο έχει επιτευχθεί η πολιτική σταθερότητα, που είναι δια της διολίσθησης σε ένα πολύ αυταρχικό καθεστώς και κυρίως οι εντάσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό κλονίζουν και τους επενδυτές. Οπότε η πορεία της οικονομίας μπορεί να καθορίσει και το μέλλον και του ίδιου του τούρκου προέδρου. Γιατί μην ξεχνάμε πως ο Ερντογάν έχει επενδύσει όλα αυτά τα χρόνια στην καλή πορεία της οικονομίας, ώστε να ισχυροποιηθεί πολιτικά. Εγώ δεν λέω ότι αν η οικονομία δεν πάει καλά θα χάσει την εξουσία αλλά σίγουρα θα είναι πιο δύσκολα για αυτόν. Για το μέλλον τώρα αν τα μέτωπα αυτά κλείσουν με καλό τρόπο, τότε προφανώς η κατάσταση στην Τουρκία θα μπορούσε να σταθεροποιηθεί. Αν τα μέτωπα δεν κλείσουν με καλό τρόπο θα μπορούσε να επέλθει μια εσωτερική αστάθεια με απροσδιόριστο αποτέλεσμα. Αν τα μέτωπα παραμείνουν ανοιχτά τότε και πάλι η Τουρκία θα είναι ευάλωτη. Τα μέτωπα πρέπει σιγά σιγά να κλείνουν. Όσο αυτά διατηρούνται τόσο διατηρείται και ο βαθμός τρωτότητας της χώρας».