Αν και είναι μόλις 14 ετών, η ζωή της μοιάζει κιόλας μαραθώνιος. Εχει κερδίσει ουκ ολίγα μετάλλια σε πανελλήνια, βαλκανικά και παγκόσμια τουρνουά καράτε, έχει ταξιδέψει σε χώρες όπως η μακρινή Μαλαισία για να διαγωνιστεί και, πάνω από όλα, αναμετρήθηκε με τον καρκίνο και βγήκε νικήτρια. Η Τζωρτζίνα Ξένου είναι μία πρωταθλήτρια της ζωής και το αποδεικνύει με κάθε τρόπο.
Αύριο θα πάρει μέρος στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας. «Ενα από τα όνειρά μου ήταν να τρέξω ολόκληρη τη διαδρομή των 42 χλμ. του Κλασικού Μαραθωνίου. Δυστυχώς, οι γιατροί μου το απαγόρεψαν κι έτσι θα κάνω αυτό που μπορώ. Θα τρέξω στα 5 χλμ.».
Η περιπέτειά της με τον καρκίνο ξεκίνησε στα τέλη του 2008, όταν είχε ήδη στο ενεργητικό της πολλές χρυσές διακρίσεις και μετάλλια. Σε ηλικία μόλις 11,5 ετών αναγκάστηκε να υποβληθεί σε πολύ επίπονες εξετάσεις, χειρουργεία, χημειοθεραπείες και πολύμηνη νοσηλεία. «Ο αθλητισμός μέτρησε πολύ στην ψυχολογία μου. Είχα συνηθίσει να αγωνίζομαι. Για μένα κι αυτό ήταν ένας αγώνας».
«Είναι πολύ πεισματάρα», θα μας πει η μαμά της, Μαρίζα, δασκάλα καράτε. «Η Τζωρτζίνα είναι γεννημένη νικήτρια. Οταν έρχεται η ώρα του αγώνα μεταμορφώνεται, ζητά την επιτυχία και την κατακτά», θα συμπληρώσει ο πατέρας της, Νεκτάριος, επίσης δάσκαλος καράτε. Και για τους δύο η είδηση της αρρώστιας ήταν ένα ισχυρό σοκ. Πολύ περισσότερο επειδή η διάγνωση προέκυψε μετά την επιμονή της μητέρας της, καθώς οι γιατροί τούς έλεγαν πως οι πόνοι που ένιωθε η μικρή στην κοιλιά δεν ήταν κάτι σοβαρό. «Στην αρχή κατέρρευσα. Μετά μας εξήγησαν οι ειδικοί πόσο σημαντικός παράγοντας είναι η ψυχολογία. Ετσι έδειχνα μπροστά της πάντα χαρούμενη κι ευδιάθετη. Οπως όλοι οι γονείς στο Παίδων. Θα δείτε εκεί μέσα τρισευτυχισμένους γονείς» λέει η μητέρα στο «Έθνος».
Η Τζωρτζίνα δεν ήξερε ακριβώς τι είχε. Λέμφωμα της είχαν πει οι δικοί της. Ούτε όταν άρχισαν να της πέφτουν τα μαλλιά υποψιάστηκε. Άλλωστε, ήταν μόλις 11 χρόνων. Έμαθε όλη την αλήθεια μετά τις χημειοθεραπείες και λίγο πριν ξαναπάει σχολείο.
Οι ογκολόγοι είπαν πως δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει ξανά πρωταθλητισμό, επειδή η καρδιά της δεν θα άντεχε. Εκείνη όμως επέμενε. «Κάναμε εξονυχιστικούς ελέγχους σε παιδοκαρδιολόγους και καταλήξαμε πως μπορεί να συνεχίσει, εφόσον ο αθλητισμός της δίνει ζωή», λένε οι γονείς της. Οι διακρίσεις επέστρεψαν μαζί με τα μαλλιά της. Τα τελευταία 2,5 χρόνια παρακολουθείται κάθε τρίμηνο. «Κάποτε έχανα το λεωφορείο και νόμιζα πως έγινε κάτι σοβαρό. Σήμερα θα πω, υγεία πάνω από όλα», λέει η κοπέλα.
