Τόρνοι, αυτοκινητάμαξες, μηχανήματα και ανταλλακτικά είναι μόνο μερικά κομμάτια του πλούσιου μηχανολογικού εξοπλισμού που έχει αφεθεί στο έλεος των παράνομων συλλεκτών μετάλλου. Χόρτα, πεταμένα ρούχα και παλιοσίδερα έχουν γίνει οι μόνιμοι επιβάτες ενός νεκρού σιδηροδρομικού δικτύου, που από το 1896 μέχρι τον περασμένο Ιανουάριο ένωνε την Πελοπόννησο με τη Στερεά Ελλάδα.

Καλώδια που έχουν ξεριζωθεί από τα βαγόνια ξεπετάγονται από παντού. Τα κουφώματα στα παράθυρα έχουν ξηλωθεί, το ίδιο και οι πόρτες, οι οποίες αφού παραβιάστηκαν, λεηλατήθηκαν και ο σκελετός τους πετάχτηκε. Μόνο με άρβυλα φτάνει κανείς εκεί. Στο εσωτερικό των εγκαταλειμμένων συρμών στο Καρδιακαύτι Ηλείας δεν έχει απομείνει τίποτα, ούτε όμως απέξω. Σκοπός των επιτήδειων ήταν να αρπάξουν τα ακριβά μέταλλα, αλουμίνιο, μπρούντζο, χαλκό.

Μετά συνέχισαν με τα σίδερα, οποιοδήποτε τροχαίο υλικό τούς είναι πολύτιμο. «Τα έχουν ρημάξει όλα. Ο,τι μεταφέρεται έχει γίνει αέρας. Έκοψαν με οξυγόνο ακόμα και τμήματα των σιδηροδρομικών γραμμών», λέει στα «ΝΕΑ» πρώην υπάλληλος του ΟΣΕ, ο οποίος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του. Είχε επισκεφθεί την τοποθεσία έναν μήνα αφότου διεκόπη η λειτουργία και από τότε, θυμάται, τα σημάδια από τους βανδαλισμούς ήταν έκδηλα, το πλιάτσικο είχε αρχίσει.

Οι μπαταρίες από τα συστήματα φύλαξης των ισόπεδων διαβάσεων ήταν τα πρώτα αντικείμενα που εκλάπησαν, αμέσως μετά την αναστολή της λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου Πελοποννήσου. «Έχουν επιχειρήσει να πάρουν μέχρι και τις σιδηροτροχιές που φυλάσσονταν κοντά σε σιδηρογραμμές. Μέχρι και στο μηχανοστάσιο του ΟΣΕ στην Καλαμάτα μπήκαν για να πάρουν τροχαίο υλικό. Τον τελευταίο καιρό υπάρχει φύλαξη, αλλιώς θα συνέβαινε ό,τι και στο Καρδιακαύτι. Δεν θα βρίσκαμε τίποτα», λέει ο πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμων Μεσσηνίας Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλος.

Οσοι ξέρουν από τρένα ή δούλεψαν στο παρελθόν σε αυτά, εκτιμούν πως «τέτοιες δουλειές δεν γίνονται σε μια νύχτα», οι λεηλασίες αυτές θέλουν οργανωμένο σχέδιο, σχεδόν συνεργείο ολόκληρο. Εάν η απραξία και σε πολλές περιπτώσεις η αδιαφορία συνεχιστούν, σύμφωνα με τον δήμαρχο της Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα, δεν θα απομείνει τίποτα. «Θα τα κλέψουν όλα.

Η μεγαλύτερη κλοπή έγινε στο Κατάκολο, ακολούθησαν όμως και άλλες όπως η επιχείρηση στο μηχανοστάσιο της Καλαμάτας. Βανδαλισμοί έχουν γίνει ακόμα και στο σιδηροδρομικό πάρκο στην πόλη μας, παρά τις προσπάθειές μας να το διατηρήσουμε», λέει.

Τον περασμένο Ιανουάριο έκλεισε όλο το μετρικό (η απόσταση μεταξύ των γραμμών ήταν ένα μέτρο) σιδηροδρομικό δίκτυο Πελοποννήσου, εκτός από τη γραμμή Ολυμπία – Κατάκολο, Διακοπτό – Καλάβρυτα και τον προαστιακό της Πάτρας. «Παρά τα σενάρια για κατάργηση της γραμμής από το 1995, καταφέραμε με παρεμβάσεις και του συλλόγου μας να αυξήσουμε τα ζεύγη από τέσσερα σε 40. Δηλαδή, 40 τρένα να αναχωρούν και να επιστρέφουν καθημερινά στον σταθμό της Καλαμάτας.

Τα δρομολόγια δεν ήταν αρτηριακά αλλά κατά κύριο λόγο προαστιακά, εξυπηρετούσαν όμως πολύ κόσμο», λέει ο πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμων Μεσσηνίας, αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι ο χρόνος που απαιτούσαν οι μεταφορές στο αρτηριακό δίκτυο δεν ήταν ιδιαίτερα ελκυστικός ή ανταγωνιστικός. Η εικόνα αυτή άρχισε να αλλάζει, σύμφωνα με τον κ. Τριαντάφυλλο, από το 2009 «εξαιτίας ενός τραγικού σφάλματος του ΟΣΕ». «Οι διοικήσεις του ΟΣΕ δεν αφουγκράζονταν τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας.

Όταν το 2009 πρωτολειτούργησε ο προαστιακός της Καλαμάτας βάζοντας τρένο που πήγαινε μέχρι τα ΤΕΙ, οι περισσότεροι σπουδαστές εξυπηρετούνταν από τη συγκεκριμένη γραμμή», λέει ο κ. Τριαντάφυλλος. Σύμφωνα με τον πρώην μηχανοδηγό του ΟΣΕ Γιώργο Σταθόπουλο, ο οποίος έχει μεταχθεί ως φύλακας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καλαμάτας, εκείνο το διάστημα το τρένο μετέφερε καθημερινά έως και 800 επιβάτες. «Ακόμα και με τις υπάρχουσες συνθήκες το τρένο θα μπορούσε να λειτουργεί σε τοπικό επίπεδο διότι σε ό,τι αφορά τις τοπικές μεταφορές σημειώθηκε τεράστια έκρηξη. Μετά άλλαξαν τα δρομολόγια, έδιωξαν τον κόσμο και μαζί κι εμάς» λέει ο κ. Σταθόπουλος.

Πλέον, χόρτα θεριεύουν κατά μήκος των διαβάσεων, ενώ το εγκαταλειμμένο βαγόνι δίπλα στον σταθμό της Καλαμάτας και τα δύο κτίρια περιμετρικά αυτού έχουν γίνει καταφύγιο μεταναστών.

Στις αρχές του μήνα εκπρόσωποι γερμανικής εταιρείας που ειδικεύεται στη λειτουργία εγκαταλειμμένων δικτύων στη Γερμανία, έφτασαν στην Καλαμάτα προκειμένου να παρουσιάσουν τις προτάσεις τους για εκμετάλλευση του «μετρικού» σιδηροδρομικού δικτύου Πελοποννήσου. Ο δήμαρχος της πόλης κ. Νίκας λέει ότι το ενδιαφέρον των Γερμανών στρέφεται κυρίως στη δημιουργία δικτύου τοπικών επιβατικών και εμπορευματικών μεταφορών, με ιδιαίτερη έμφαση στην εκμετάλλευση των συρμών μουσειακής αξίας – προτείνοντας ακόμα και ξεναγήσεις μέσω τρένων. «Η ιδέα των Γερμανών είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, εμείς όμως δεν είμαστε υπέρ κανενός.

Είμαστε υπέρ του να εξετάσει το υπουργείο Μεταφορών την υπόθεση σοβαρά και μέσω διαγωνισμού να επιλέξει ανάδοχο για το συγκεκριμένο έργο», λέει και προσθέτει ότι η τουριστική άνθηση στην περιοχή, μέσω της επανακυκλοφορίας των τρένων, είναι επιθυμία όλων των δημάρχων της Πελοποννήσου.