Η επιτυχία της διαχρονικότητας οφείλεται στην αλήθεια της μουσικής, τόνισε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, σε συνέντευξη του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, και δήλωσε περήφανος και υποχρεωμένος απέναντι στους νέους να κάνει πάντα το καλύτερο.
Επιπλέον, μιλώντας για τις πολιτικές εξελίξεις και την κρίση, υπογράμμισε την αξία τού να μάθουμε να σεβόμαστε το δικαίωμα του καθενός από εμάς να εκφράζει τη γνώμη του, ανεξάρτητα με το αν συμφωνούμε με αυτή ή όχι.
Παράλληλα, υποσχέθηκε μια «μουσική καταιγίδα» σε όσους παραβρεθούν στη συναυλία, την προσεχή Κυριακή, στο Παράλιο Άστρος Κυνουρίας, στα πλαίσια του Underock festival, όπου θα εμφανιστεί μαζί με το Γιάννη Κότσιρα.
Διαβάστε αναλυτικά η συνέντευξη του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα…
– Μετά από μια εικοσαετία στη μουσική σκηνή, το κοινό σας παραμένει νεανικό, -αυτό, ολοφάνερα, υποδηλώνει μια διαχρονικότητα στη μουσική και το νόημα της. Πώς νιώθετε γι’ αυτή την επαφή σας με το νεανικό κοινό;
«Υποχρεωμένος. Υποχρεωμένος να κάνω πάντα το καλύτερο. Είναι περίεργο αυτό. Εχθές, ας πούμε παίζαμε στο Μέγαρο. Θα παίζαμε στον Κήπο, πίστευα πως θα έχει μεγάλο κόσμο. Όλο πιτσιρικάδες. Παίξαμε τραγούδια με τον Μάνο Ελευθερίου, τους διάβασε ποιήματα, τρελά πράγματα. Κι ήταν χιλιάδες πιτσιρικάδες από κάτω. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό».
– Είναι γεγονός ότι η περίοδος αυτή με εκείνη έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά, λόγω κυρίως πολιτικής, παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί να συγκριθεί, φαντάζομαι, με τίποτα.
«Με την περίοδο που ήμουν πιτσιρικάς εγώ, ας πούμε; Με τη γενιά του Woodstock και τα παιδιά της αμφισβήτησης; Τότε ήταν διαφορετικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Τότε έκαναν κουμάντο ο ρομαντισμός και οι ιδεολογίες. Τώρα κάνουν κουμάντο οι αγορές, που έχουν ισοπεδώσει το σύμπαν. Και, βλέπεις, ακόμα και τους πιτσιρικάδες τους καταβροχθίζουν αμέσως. Μόλις περάσει λίγο η ηλικία τους, μπαίνουν στο σύστημα. Είναι φοβερό αυτό. Πάντα, όμως, εν δυνάμει από τους πιτσιρικάδες περιμένεις, από ποιόν να περιμένεις; Ο υπόλοιπος κόσμος μπαίνει μέσα στη μηχανή, την κιμαδομηχανή».
– Αυτοί θα κάνουν την επανάσταση εννοείτε;
«Ναι, ακριβώς».
– Σε περιόδους κρίσης και εκπτώσεων, πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη, να προσελκύει ποιοτικά το κοινό, στοχεύοντας πάντα, μάλιστα, όπως τόσα χρόνια, σ’ ένα άρτιο αποτέλεσμα;
«Λοιπόν, κοιτάξτε κάτι, σε εποχές κρίσεων, το καλό γίνεται καλύτερο και το κακό χειρότερο. Όλα έχουν μια πολλαπλασιαστική τάση. Είναι φοβερό, δηλαδή, αυτοί που έχουν κάτι να πουν, αυτοί που έχουν διάθεση να αντιδράσουν, να αγωνιστούν, να ξύσουν το μυαλό τους λίγο, ψάχνουν να βρουν τρόπο να μιλήσουν. Εμείς, το κάνουμε και πιο εύκολα, έχουμε την ευλογία να αντιδρούμε αν μας βιάζουν, να μην συμπεριφερόμαστε σαν να το απολαμβάνουμε. Γιατί έχουμε βήμα κι εμείς κι εσείς, που είστε σ’ ένα μικρόφωνο. Έχουμε βήμα. Ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να αντιδράσει. Σκάει».
– Πνίγεται, αυτό είναι αλήθεια.
«Λοιπόν, εμείς που έχουμε αυτή τη δυνατότητα, τουλάχιστον, ας την εκμεταλλευτούμε. Βέβαια, έχει και την κατάρα του αυτό. Κουβαλάς κόσμο στην πλάτη σου. Μπορείς να τον στείλεις στην καταστροφή. Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός στις κινήσεις σου και στο τι λες και σε όλα. Αυτό το συνειδητοποίησα, και τώρα σ’ αυτά που διαβάζω για το Χρήστο (Θηβαίο), που έγινε θέμα τόσες μέρες».
– Αυτό έχει σημασία. Μια σειρά καλλιτεχνών τοποθετούνται πάνω στις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις.
«Ήταν φοβερό αυτό το πράγμα ας μην το σχολιάσουμε. Είναι φίλος μου ο Χρήστος και δεν θέλω να τον εκθέσω».
– Είναι και η αμέσως επόμενη συναυλία στο Under rock festival. Παρά ταύτα, θα ήθελα να σταθώ στο τι ρόλο θεωρείτε πως πρέπει να παίξει η μουσική, προκειμένου να βοηθήσει την κοινωνία να ανασυντάξει τα όνειρά της και να προχωρήσει.
«Γενικά η τέχνη, όχι μόνο η μουσική, αλλά και ο κινηματογράφος, αυτές οι μορφές τέχνης που είναι διεργετικές. Γιατί, ένας πίνακας ζωγραφικής, που είναι ύψιστη μορφή τέχνης, δεν είναι διεργετικό πράγμα. Τον θαυμάζεις απλώς. Μορφές, όπως η ποίηση, ο κινηματογράφος και το τραγούδι, είναι πράγματα που ξεσηκώνουν, που γεννούν συναισθήματα και που ο καθένας τα καταλαβαίνει κατά το δοκούν. Ο καθένας δίνει αυτά που πρέπει να δώσει, αν είναι εκ του πονηρού ή με καλές προθέσεις, αυτό θα το κρίνει ο χρόνος. Μην τρελαθούμε. Σε τελική ανάλυση, πού είναι αυτό που είπε ο Βολταίρος; “Ότι είσαι ελεύθερος να λες ό,τι θες και θα το υπερασπίζομαι με τη ζωή μου ακόμα κι αν είμαι αντίθετος ακόμα κι αν κάνεις λάθος”. Θα το δεχτούμε, τελικά, αυτό ή όχι; Αν μπορούμε να το δεχτούμε, θα κριτικάρουμε, αλλά θα υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα που έχει ο άλλος να το λέει. Δεν θα τον βάζουμε στα 6 μέτρα να τον πυροβολούμε».
– Σε προηγούμενες συνεντεύξεις σας έχετε δηλώσει πως η συναυλία είναι αυτή που σας κρατά ζωντανό. Τι σημαίνει για σας η αλληλεπίδραση με τον κόσμο σε ένα ανοιχτό περιβάλλον και τι εναύσματα σας δίνει για το χειμώνα;
«Η αλήθεια είναι ότι οι χειμώνες στα μαγαζιά είναι κάπως μονότονοι, όσο καλό πράγμα και να κάνεις. Αν και εγώ στις παραστάσεις μου τα τελευταία χρόνια ήμουν πολύ τυχερός. Έπαιζα σε πράγματα που είχαν πάρα πολύ ενδιαφέρον γενικά και δεν με κούραζαν ψυχολογικά. Με τον Σαββόπουλο ήταν καταπληκτική παράσταση και πέρσι με του Άγαμους Θύτες, ήταν ένα διαρκώς μεταλλασσόμενο πράγμα με πάρα πολύ ενδιαφέρον. Άλλο πράγμα η συναυλία, όμως. Έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα πέντε φορές, μόνο στο Άστρος δεν έχω παίξει, θα παίξω τώρα. Η συναυλία έχει το ενδιαφέρον ότι αλλάζει ο κόσμος, αλλάζουν οι τοποθεσίες, είσαι σε ένα αεροπλάνο, σε νέα μέρη, βλέπεις νέο κόσμο. Αν και υπάρχουν οι ίδιες αντιδράσεις, μην νομίζεις ότι αλλάζει ο κόσμος. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον από τη μια να είσαι στην Ορεστιάδα και από την άλλη στην Πάφο και να τραγουδούν τα τραγούδια σου από κάτω με την ίδια ένταση. Είναι πολύ τρυφερό πράγμα και πολύ ενδιαφέρον. Έτσι μένουμε νέοι συνέχεια, έχουμε περάσει τα πενήντα και μένουμε νέοι».
– Τι να περιμένουν οι φίλοι μας στο Άστρος;
«Μαστιγώματα, ακροβατικά… -τι να περιμένουν; Να ακούσουν τα τραγούδια μας, με πολύ ένταση και με πολύ πάθος, όπως κάνουμε όλο αυτό τον καιρό. Πρέπει να σας πω ότι είμαι ενθουσιασμένος από τη συνεργασία μου με τον Γιάννη (Κότσιρα). Ο Γιάννης είναι ένα τρυφερό παιδί, ένα εξαιρετικό πλάσμα, και δένουμε πολύ σαν τραγουδιστές. Είναι τραγουδισταράς, αυτή είναι η πραγματικότητα και γουστάρω πολύ που τραγουδάμε μαζί, κι αυτό βγαίνει, το καταλαβαίνει κι ο κόσμος. Τα τραγούδια μας είναι μια καταιγίδα από τραγούδια που αγαπάει ο κόσμος».
– Μια καταιγίδα τραγουδιών λοιπόν;
«Ακούει ο άλλος 30 τραγούδια και τα ξέρει όλα και τα αγαπάει, δεν κάνει κοιλιά το πρόγραμμα -κι αυτό είναι καλό. Γίνεται μια συναυλία με συνεχώς αυξανόμενη δυναμική και περνάει καλά ο κόσμος, γι’ αυτό έρχεται μάλλον και τόσος πολύς κόσμος. Εμείς ξεκινήσαμε σε δύσκολη εποχή, από το capital controls και μετά, κάναμε κάτι σαν τεστ. Αυτό ήταν πολύ περίεργο, γιατί στην αρχή σκεφτόμασταν να πάμε ή να μην πάμε, δεν ξέραμε τι θα γίνει. Όμως από την πρώτη μέρα που παίξαμε στα Γιάννενα ήταν ένα απίστευτο πράγμα. Σημαίνει ότι ο κόσμος αν δεν τον κοροϊδεύεις, αν δεν τον πιέζεις οικονομικά, έρχεται. Τώρα έχουμε χαμηλώσει τα πάντα. Το νέο ΦΠΑ, εμείς πρέπει να το απορροφήσουμε κι αυτό, ούτε ο κόσμος μπορεί να πληρώσει παραπάνω, ούτε από τους μουσικούς μπορείς να κόψεις κι άλλο. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα».
– Δεν υπάρχουν κιόλας άλλα χρήματα…
«Ε λοιπόν, καλά να είμαστε, να παίζουμε, ένα μεροκάματο το βγάζουμε και ευχαριστιέται ο κόσμος και περνάμε όλοι καλά. Περί αυτού πρόκειται».
– Οπότε θα περάσουμε ωραία…
«Πιστεύω πως ναι, θα το διαπιστώσετε και θα τα ξαναπούμε».
