«Ήταν ο καθημερινός Έλληνας, ο ιδανικός», είναι τα λόγια του Θόδωρου Αγγελόπουλου για τον «καλό μας άνθρωπο», Θανάση Βέγγο. Οι συνεργάτες του και καλοί του φίλοι εξιστορούν πτυχές της προσωπικότητας του σπουδαίου έλληνα ηθοποιού, που δεν ήταν γνωστές.
«Έχουμε γνωριστεί από το “Προξενιό της Άννας”. Ήρθε στο γύρισμα με ένα κουτί γλυκά. Μπήκε στην κουζίνα του σπιτιού, όπου γυρίζονταν η ταινία και είδε τα πιάτα, που ήταν χρησιμοποιημένα. Ήταν μανιακός με την καθαριότητα. Γύρισε τα μανίκια και καθάρισε όλη την κουζίνα», θυμάται ο Παντελής Βούλγαρης.
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης είναι ο σκηνοθέτης που έπεισε το Βέγγο το 1995 να κατέβει στην Επίδαυρο, όπου αποθεώθηκε. «Όταν του είπα ότι πέρασε η πρόταση μου είπε: “Γιώργο, με καταστρέφεις. Τελειώνω την καριέρα μου με ένα Βατερλό. Θα βρω 200 εκατ., όσο στοιχίζει η παραγωγή, να τα δώσω και να μην παίξω», λέει στην Espresso ο σκηνοθέτης.
«Ήταν η προσωποποίηση του νεοέλληνα. Ήταν ο φίλος μας, ο γείτονάς μας και κυρίως ο συντρεχτής μας», λέει ο Χάρρυ Κλυνν.
Η διάθεσή του να βοηθά ήταν τέτοια, που έδινε από το υστέρημά του, όταν κάποιος το είχε ανάγκη. «Όταν στις δύσκολες στιγμές του έλεγες: “Βρε Θανάση, θέλεις να μου δώσεις κάνα κατοστάρικο;”, σου έλεγε με ντροπή , σαν να έρχονταν εκείνος σε δύσκολη θέση και όχι εσύ που του ζητούσες: “Να κρατήσω κάνα δεκάρικο για τον περιπτερά;”», θυμάται ο ηθοποιός Κώστας Κακαβάς.
