Κατά τη γενική αρχή της τυπικής ασφάλισης, σε περίπτωση που ασφαλιστικός οργανισμός αποδέχθηκε την εγγραφή κάποιου ως ασφαλισμένου και εισέπραττε ανεπιφύλακτα τις ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς να συντρέχει απατηλή ενέργεια του ασφαλισμένου, ο οποίος κατέβαλλε κανονικά τις εισφορές του, θεωρώντας καλόπιστα ότι υπάγεται στην ασφάλιση του ασφαλιστικού αυτού Οργανισμού, δεν είναι δυνατόν μετά πάροδο μακρού χρόνου -και μάλιστα κατά το χρόνο επέλευσης της ασφαλιστικής περίπτωσης- να αμφισβητηθεί η ιδιότητα του ασφαλισμένου.

Για την εφαρμογή όμως της αρχής της τυπικής ασφάλισης απαιτείται, πάντως, πραγματική απασχόληση του ασφαλισμένου. Κατά συνέπεια, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως ασφαλιστέο, κατ’ εφαρμογή της αρχής αυτής, χρονικό διάστημα το οποίο δεν αντιστοιχεί σε πραγματική απασχόληση.

Για το μείζον ζήτημα που αφορά χιλιάδες ασφαλισμένους μίλησε στο Newsbeast o κ. Γεώργιος Ι. Κουτσούκος, Δικηγόρος-Εργατολόγος-LL.M Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών.

«Σε εξυπηρέτηση και επίρρωση της ως άνω αρχής, θεσπίσθηκε το άρθρο 54 Ν. 4921/2022, σύμφωνα με το οποίο ορίσθηκε ρητώς ότι “Πρόσωπα που έχουν υπαχθεί καλόπιστα στην ασφάλιση των εντασσόμενων στον e-Ε.Φ.Κ.Α. φορέων, τομέων και κλάδων, ενώ δεν συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις, συνεχίζουν την ασφάλισή τους στον e-Ε.Φ.Κ.Α., εφόσον διατηρούν την ιδιότητα ή απασχόληση για την οποία υπήχθησαν στην ασφάλισή των εντασσόμενων στον e-Ε.Φ.Κ.Α. φορέων, τομέων και κλάδων. Χρόνος για τον οποίο έχουν καταβληθεί ασφαλιστικές εισφορές στους εντασσόμενους στον e- Ε.Φ.Κ.Α. φορείς, τομείς και κλάδους, ενώ δεν συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις ασφάλισης, λογίζεται ως χρόνος ασφάλισης στον e-Ε.Φ.Κ.Α. και οι σχετικές ασφαλιστικές εισφορές δεν επιστρέφονται, εφόσον δεν έχει εκδοθεί απόφαση διαγραφής. Σε κάθε περίπτωση, εισφορές που καταβλήθηκαν και εισπράχθηκαν λογίζεται ότι αντιστοιχούν σε ασφαλιστικό χρόνο,
αν δεν έχει αμφισβητηθεί από τον e-Ε.Φ.Κ.Α. η ορθή υπαγωγή του ασφαλισμένου στον ασφαλιστικό φορέα που τις εισέπραξε εντός πενταετίας από την καταβολή τους”» τόνισε ο κ. Κουτσούκος.

Σημειώνεται ότι ο χρόνος ασφάλισης προσώπων που έχουν υπαχθεί καλόπιστα στην ασφάλιση των εντασσόμενων στον e-Ε.Φ.Κ.Α. φορέων, τομέων, κλάδων και λογαριασμών, λόγω απασχόλησης ή ιδιότητας, ενώ δεν συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις, λογίζεται ως χρόνος ασφάλισης στον e- Ε.Φ.Κ.Α. και οι σχετικές ασφαλιστικές εισφορές δεν επιστρέφονται, εφόσον δεν έχει εκδοθεί απόφαση διαγραφής.

«Από την ημερομηνία διαπίστωσης από τα αρμόδια όργανα της μη συνδρομής των νόμιμων προϋποθέσεων υπαγωγής και συνέχισης της ασφάλισης, τα ανωτέρω πρόσωπα υπάγονται υποχρεωτικά στην ασφάλιση των εντασσόμενων στον e- Ε.Φ.Κ.Α. φορέων, τομέων, κλάδων και λογαριασμών βάσει της ασκούμενης δραστηριότητας ή της ιδιότητας. Σε κάθε περίπτωση, εισφορές που καταβλήθηκαν και εισπράχθηκαν λογίζεται ότι αντιστοιχούν σε ασφαλιστικό χρόνο, αν δεν έχει αμφισβητηθεί από τον e-Ε.Φ.Κ.Α. η ορθή υπαγωγή του ασφαλισμένου στον ασφαλιστικό φορέα που τις εισέπραξε εντός πενταετίας από την καταβολή τους» υπογράμμισε ο νομικός.

«Η ανωτέρω νομοθετική δυνατότητα δίνει επιτέλους ανάσα και ανακούφιση σε εκατοντάδες
χιλιάδες ασφαλισμένους, οι οποίοι, εν αγνοία (πολλές φορές δικαιολογημένη) της νομοθεσίας, υπάγονταν σε αναρμόδιους ασφαλιστικούς οργανισμούς, καταβάλλοντας καλοπίστως τις εισφορές τους επί σειρά ετών και έρχονταν αντιμέτωποι (και προς δυσάρεστη έκπληξή τους) με την εκ υστέρων άρνηση του φορέα να αναγνωρίσει το χρόνο ασφάλισής τους ως συντάξιμο» επισήμανε ο κ. Κουτσούκος.

Η εν λόγω άρνηση του φορέα εξανάγκαζε τον ασφαλισμένο να ασκήσει σε πρώτη φάση ένσταση και, εν συνεχεία, να οδηγηθεί επί σειρά ετών στις δικαστικές αίθουσες, ώστε να διεκδικήσει ευλόγως και νομίμως την αναγνώριση της ασφάλισής του ως πραγματικής και συντάξιμης, προκειμένου να δύναται να θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, εφόσον αρκετές φορές ο εν λόγω χρόνος ήταν άκρως απαραίτητος για τη συνταξιοδότησή του.