Κριτική στην οικονομική «συνταγή» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην περίπτωση της Ελλάδας, ασκεί, με άρθρο του στη βελγική εφημερίδα L’ Echo, ο βέλγος οικονομολόγος και καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Φλαμανδικό Πανεπιστήμιο Βρυξελλών, Πολ Ζοριόν.
Στο άρθρο υπενθυμίζεται ότι το 2012 το ΔΝΤ είχε αναγκαστεί να παραδεχτεί, δια στόματος του Oλιβιέ Μπλανσάρ, του επικεφαλής οικονομολόγου του, ότι η εφαρμογή της πολιτικής λιτότητας, η οποία βυθίζει εδώ και 5 χρόνια την Ελλάδα στη μιζέρια, βασιζόταν σε ένα λάθος.
Ο αριθμός που χρησιμοποιούνταν για τον περιβόητο δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή -για την επίπτωση δηλαδή της μείωσης του προϋπολογισμού του κράτους στο ΑΕΠ- ήταν εσφαλμένος, σε σημείο που θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε απόρριψη της πολιτικής λιτότητας στην Ευρώπη, με αντικατάστασή της από μια πολιτική ανάκαμψης, μέσω των δημοσίων δαπανών.
Το ΔΝΤ και η Ευρώπη, στους υπολογισμούς τους χρησιμοποίησαν τον πολλαπλασιαστή 0,5, ενώ ο πραγματικός αριθμός είναι 1, αναφέρει ο βέλγος καθηγητής, σύμφωνα με ανταπόκριση του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων. Σημειώνει επίσης ότι «η μείωση του συντελεστή στο 0,5% από τους νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους, βασιζόταν στη δυνατότητα μείωσης των τραπεζικών επιτοκίων, η οποία θα αναπληρούσε τις επιπτώσεις της μείωσης των κρατικών δαπανών στο ΑΕΠ».
«Η τρόικα είναι μια χίμαιρα, αλλά και ένας κέρβερος, της οποίας οι αντιπρόσωποι, με τις εντολές της, αποστέλνονται για να βάλουν τάξη στα έθνη της ευρωζώνης που βρίσκονται σε κρίση. Είναι δέσμιοι του ελιτίστικου δόγματος που τους έχει καταρτίσει. Κανένα μάθημα, λοιπόν, δεν έλαβε το ΔΝΤ από το γεγονός ότι στα 65 χρόνια δράσης του, το αποτέλεσμα ήταν η μείωση του επίπεδου εκπαίδευσης και του προσδόκιμου ζωής στις χώρες όπου επέβαλε τη φαρμακευτική του αγωγή. Το υπονοούμενο που το διέπει συνοψίζεται σε δύο λέξεις: «Vae victis» ή «Ουαί τοις ηττημένοις» του φιλελευθερισμού», αναφέρει ο κ. Ζοριόν.
