Μπορεί να είναι η τρίτη σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης και με τον πλούσιο βιομηχανικό Βορρά και τον πιο φτωχό Νότο να αποτελεί ένα μικρόκοσμό της, ωστόσο η Ιταλία, όπως γράφει σήμερα ο Guardian, αγωνίζεται σκληρά για να παραμείνει στους κόλπους ζώνης του ευρώ.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, γράφει η εφημερίδα, επιμένει ότι η χώρα του δεν έχει οικονομικά προβλήματα, παρόλο που το κόστος δανεισμού έχει εκτοξευτεί σε υψηλά επίπεδα και ο πρόεδρος Ναπολιτάνο προειδοποιεί ότι η χώρα έχει βυθιστεί στη χειρότερη κρίση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι ψηφοφόροι του Μπερλουσκόνι είναι καταστηματάρχες και μικροεπιχειρηματίες, που τους αρέσει η ζωή όπως ήταν πριν από 30 χρόνια. Επιπλέον, οι Ιταλοί εργαζόμενοι έχουν πληρώσει την τελευταία δεκαετία περισσότερα απ’ ό,τι οι Γερμανοί εργαζόμενοι, κάνοντας λιγότερη δουλειά, λιγότερο παραγωγικά.
Το γερμανικό θαύμα αφορά ασφαλώς τον σχεδιασμό και τις επενδύσεις, στηρίζεται όμως επίσης και σε μείωση των πραγματικών μισθών, περιορισμό των επιδομάτων και των συντάξεων και μείωση της εργασιακής ασφάλειας. Το να ζητά κανείς το ίδιο από τους Ιταλούς ισοδυναμεί με ένα οδυνηρό σοκ. Ούτε τα δεξιά ούτε τα αριστερά κόμματα της χώρας δέχονται τις μεταρρυθμίσεις που ζητούν οι Βρυξέλλες.
