Σκοτεινό και αβέβαιο είναι το επαγγελματικό μέλλον χιλιάδων ανθρώπων που προστίθενται στις λίστες ανέργων κάθε μήνα. Η μεγάλη πλειονότητα των νέων ανέργων είναι 30 έως 40 ετών. Βρίσκεται σε μια φάση ζωής που έχει ή προγραμματίζει να δημιουργήσει οικογένεια, έχοντας ήδη ανοίγματα σε τραπεζικό δανεισμό. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, ένας στους πέντε πολίτες κοντά στην παραγωγική ηλικία 45 ετών είναι χωρίς δουλειά.
Η προσφορά στην αγορά εργασίας επιστρέφει περίπου 50 χρόνια πίσω, στην Ελλάδα των αρχών της δεκαετίας του ’60. Τότε που η ανεργία της τάξεως του 26,6 % οδηγούσε χιλιάδες ανέργους σε ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδά και Κεντρική Ευρώπη. Σήμερα, στο εξωτερικό μπορούν να φύγουν κυρίως όσοι έχουν μια καλύτερη εξειδίκευση, επαγγέλματα με ζήτηση, ερευνητές, πτυχιούχοι, εργαζόμενοι με δεξιότητες. Υπό αυτή την έννοια, αν δεν αντιστραφεί το κλίμα, ίσως χάσουμε το καλύτερο δυναμικό.
Στους απόφοιτους τριτάξιας μέσης εκπαίδευσης το ποσοστό ανεργίας ξεπερνάει το 18,2% και οι δουλειές των ανειδίκευτων καλύπτονται όλο και πιο συχνά από πτυχιούχους και αποφοίτους λυκείου. Όπως εξηγεί σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο διοικητής του ΟΑΕΔ, για κάθε 100 και πλέον πτυχιούχους που μπαίνουν κάθε χρόνο στην αγορά εργασίας, η ιδιωτική οικονομία δημιουργεί μόνο 15 θέσεις. Ο κ. Κικίλιας υπογραμμίζει κι ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα της οικονομίας που μεγεθύνει σήμερα την ανεργία. «Δυστυχώς, οι επιχειρήσεις στην πλειονότητά τους είναι κρατικοδίαιτες. Το εξωστρεφές και ανταγωνιστικό κομμάτι υπάρχει, αλλά είναι νησί χωρίς ωκεανό. Ίσως η βασικότερη προτεραιότητα, πέρα από το χρέος είναι η αποκρατικοποίηση της ιδιωτικής οικονομίας». Επιπλέον, ένα μεγάλο εμπόδιο για τις προσλήψεις είναι οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές. «Έχουμε το υψηλότερο μη μισθολογικό κόστος στην Ευρώπη. Ο εργαζόμενος παίρνει στην τσέπη τα μισά από όσα πληρώνει ο επιχειρηματίας. Ο ένας πληρώνει πολλά και ο άλλος παίρνει πάρα πολύ λίγα» προσθέτει ο κ. Κικίλιας.
