Με τις θέσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου, συντάχθηκε ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ο οποίος σε ομιλία του στη Γενική Συνέλευση των μετοχών της ΤτΕ τόνισε ότι «η έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος αντιμετωπίζει κατάματα μια πραγματικότητα που πολλοί επιμένουν ν’ αρνούνται: η χώρα μας επιβιώνει χάρη στα δανεικά των εταίρων της -κι αυτά το 2013 τελειώνουν.

Η ανάγκη της αλλαγής είναι επιτακτική και κατεπείγουσα. Αναδεικνύοντας τα όσα πρέπει να γίνουν, η Έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος υπογραμμίζει τα όσα έπρεπε να έχουμε ήδη κάνει…».

Όπως είπε «πριν από ένα σχεδόν χρόνο, για ν’ αποφύγει τη χρεοκοπία, η χώρα δεσμεύτηκε σε μία προσπάθεια συνολικής αλλαγής με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και μέτρα, που όμως υπονομεύθηκαν πολιτικά και εφαρμόσθηκαν αποσπασματικά. Η αποτυχία που πολλοί αποδίδουν σήμερα στο σκιάχτρο του Μνημονίου, είναι στην πραγματικότητα δική μας αποτυχία -δική μας ολιγωρία. Το φάσμα της επίσημης εθνικής πτώχευσης παραμένει απειλητικό γιατί η κυβέρνηση καθυστερεί τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, γιατί η αντιπολίτευση και το πελατειακό σύστημα σαμποτάρουν την υλοποίηση όσων ψηφίζονται, γιατί εν τέλει συλλογικά αρνούμαστε να αλλάξουμε κουλτούρα -όπως προσφυώς τόνισε μόλις χθες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας».

Σε ιδιαιτέρους υψηλούς τόνους ανέφερε ότι στον τόπο μας περισσεύει η δημαγωγία, αλλά σπανίζει η σοβαρότητα και η ευθύνη…. Ανακυκλώνεται τούτες τις μέρες στα κομματικά μπαλκόνια και στα τηλεπαράθυρα η σεναριολογία περί αναδιάρθρωσης του χρέους. Παρουσιάζεται είτε ως αναπόφευκτο κακό είτε ως ανέξοδη διέξοδος σωτηρίας. Παραλείπουν, όμως, οι κομματικοί ρήτορες και οι τηλεσυζητητές να πουν στην κοινή γνώμη μια κρίσιμη αλήθεια: ότι, όποια μορφή κι αν πάρει τώρα η αναδιάρθρωση του χρέους, αναπόφευκτα συνεπάγεται ακόμα πιο σκληρά μέτρα, ακόμα βαρύτερες θυσίες, ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση του επιπέδου ζωής μας, ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια για τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου».

Όπως τόνισε «το ίδιο έλλειμμα σοβαρότητας και ευθύνης σφράγισε και τη δημόσια συζήτηση για την καταπολέμηση του χρέους μέσω της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Οι κατ’ επάγγελμα ακοίμητοι φρουροί του έθνους ξεσηκώθηκαν. Δεν είχαν φαίνεται αντιληφθεί, όλοι οι πατριώτες του προσκηνίου, ότι τόσα χρόνια ζούσαμε με δανεικά υποθηκεύοντας τον τόπο. Ξεπουλιέται η Ελλάς!, κραυγάζουν σήμερα. Ποια Ελλάδα αλήθεια εννοούν; Την Ελλάδα της καταπατημένης γης και των εγκαταλειμμένων ακινήτων, των δημοσίων οργανισμών και υποδομών που λυμαίνονται οι κομματικές και συντεχνιακές κλίκες; Η Ελλάδα που «δεν πωλείται» είναι η Ελλάδα που ρημάζει! Λογικό είναι να θέλουν να τη διαφυλάξουν όσοι την απομύζησαν και εξακολουθούν να την απομυζούν».

Αναφερόμενος στη δημόσια περιουσία, είπε ότι αποτελεί σήμερα ένα «νεκρό κεφάλαιο», διευκρινίζοντας ότι «καμία περιουσία -όχι μόνο δεν μπορεί να βαφτιστεί φιλέτο -αλλά δεν έχει καν αξία αν δεν παράγει οικονομικό αποτέλεσμα».

«Η ιδιοτέλεια, η ιδεοληψία κι η ανειλικρίνεια είναι τα τρία κακά του δημοσίου βίου -όχι της μοίρας μας. Αυτά ακυρώνουν τις θυσίες των πολιτών και την προοπτική ανόρθωσης του τόπου», είπε.

«Αυτή η αλήθεια είναι η βάση μιας στοιχειώδους πολιτικής και κοινωνικής σύμπλευσης για να σταθούμε ξανά στα πόδια μας. Το πολιτικό σύστημα είναι συνολικά υπεύθυνο για τη σημερινή κατάσταση. Και θα είναι συνολικά συνένοχο στα μάτια της κοινής γνώμης αν ο τόπος καταρρεύσει. Σ’ ένα εθνικό ναυάγιο δεν θα υπάρξουν κομματικές εξαιρέσεις, ούτε ατομικές αθωώσεις. Εύχομαι αυτή η λογική να πρυτανεύσει στο πολιτικό σκηνικό για δικό του καλό, και για το καλό του τόπου».