Σε εκτενές άρθρο του στην εφημερίδα Liberation ο Jean Quatremer υποστηρίζει ότι παρότι επίσημα διαψεύδεται, όλο και περισσότεροι αρχίζουν να παραδέχονται «στο παρασκήνιο ότι το εγχείρημα είναι αδύνατο».
Όπως λέει «μία ερώτηση επανέρχεται στους κόλπους της Ε.Ε.: προκειμένου να δοθεί λίγο οξυγόνο στην Ελλάδα, μήπως θα ήταν καλύτερα να “αναδιαρθρωθεί” το χρέος που δεν σταματάει να διογκώνεται» με τους πιστωτές «οι οποίοι δάνεισαν αλόγιστα χρήματα» να πληρώνουν μέρος του λογαριασμού.
«Οι ελληνικοί αριθμοί είναι τρομακτικοί», λέει ο κ. Quatremer. «Το 2011, το έλλειμμα θα επανέλθει στο 7,9% αλλά το χρέος θα συνεχίσει να διογκώνεται στο 152,6%, δηλαδή περίπου 350 δισ. ευρώ».
«Ακόμη κι αν η Ελλάδα ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της, ακόμη κι αν επανέλθει η ανάπτυξη, το τοπίο παραμένει θολό», σχολιάζει.
«Σχεδόν όλοι οι οικονομικοί αναλυτές εκτιμούν πλέον ότι η Ελλάδα δεν έχει μόνο ένα πρόβλημα ρευστότητας αλλά ένα πρόβλημα φερεγγυότητας. Με άλλα λόγια δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει». Δεν είναι τυχαίο ότι τα επιτόκια που ζητούν οι αγορές για τα 10ετή ομόλογα των περιφερειακών χωρών βρίσκονται στα επίπεδα του Απριλίου 2010, πριν δηλαδή τη σύσταση του σχεδίου διάσωσης.
Έτσι, «η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη προκειμένου να μπορέσει η χώρα να μην καταρρεύσει πνιγμένη από το χρέος».
Ήδη είναι εξασφαλισμένο ότι τα δάνεια του ΔΝΤ και της Ε.Ε. δεν πρόκειται να έχουν αποπληρωθεί νωρίτερα από το 2020 ή το 2025. Εξίσου οι χώρες της ευρωζώνης θα πρέπει να μειώσουν τα επιτόκια που ζητούν από την Ελλάδα και τα οποία είναι πολύ υψηλά. Σε αυτό θα πρέπει να συμβάλουν οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές ενώ ορισμένα ιδρύματα θα χρειαστεί να αναδιαρθρώσουν τα κεφάλαιά τους μέσω δημοσίου χρήματος, γεγονός που θα επαναφέρει την προσπάθεια στο σύνολο των φορολογούμενων της ζώνης του ευρώ.
