Ζώα ως «αντίδοτο» στην μοναξιά των ηλικιωμένων και την ανακούφιση των ασθενών; Μια νέα προσέγγιση στην φροντίδα υπερηλίκων και καρκινοπαθών σε τελικά στάδια είναι η χρήση ζώων ως «παρηγοριά» – ζώων που ενώ προτιμούν να βρίσκονται στη φύση και να τρέχουν ελεύθερα, ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν και για πιο ευγενείς σκοπούς.
Κάπως έτσι, οι 152 ηλικιωμένοι που φιλοξενούνται σε ένα γηροκομείο της γερμανικής πόλης Ρούντολσταντ έρχονται καθημερινά σε επαφή με αλπακά και λάμα που κατά τους υπευθύνους του οίκου ευγηρίας αποτελούν μία από τις πιο δημοφιλείς εναλλακτικές θεραπείες για τους υπερήλικους.
Ο επικεφαλής του γηροκομείου, Τομπίας Τσέλινγκερ, λέει εμφατικά πως οι ασθενείς με άνοια ανταποκρίνονται πολύ καλά στην συντροφιά των ζώων που ζητούν τα χάδια τους.
Τα ζώα μπαίνουν κανονικότατα μέσα στο γηροκομείο και ανεβαίνουν με το ασανσέρ μέχρι τα δωμάτια των φιλοξενούμενων. Κάποιες φορές μπαίνουν στα δωμάτια και αφήνουν τους ηλικιωμένους να τους χαϊδέψουν.
Στη συνέχεια τα ζώα κατεβαίνουν ως τον κήπο και όποιος θέλει μπορεί να πάει και να τους μιλήσει ή να κάτσει μαζί τους. Και κατόπιν, όπως λένε οι υπερήλικες, ανεβαίνουν στα δωμάτιά τους με μια αίσθηση πληρότητας και χαράς που ήρθαν σε επαφή με τα φιλικότατα αυτά ζώα.
Μετά τα συνεχόμενες θετικές αντιδράσεις, οι υπεύθυνοι του γηροκομείου το πήραν απόφαση και φρόντισαν να κάνουν αυτές τις επισκέψεις των τετράποδων, χαρωπών ζώων μια τακτική, ευχάριστη συνήθεια.
Όπως αναφέρει η Guardian στο σχετικό της άρθρο, η ευεργετική επίδραση των λάμα και των αλπακά, είναι γνωστή εδώ και χρόνια. Ήδη πολλά ζώα αυτών των δυο ειδών βρίσκονται στο επίκεντρο μιας ελπιδοφόρας ερευνητικής πρωτοβουλίας στην πολιτεία της Βικτώριας στην Αυστραλία.
Αυστραλοί ερευνητές, αγωνιζόμενοι όπως και τόσοι άλλοι για την παρασκευή ενός εμβολίου κατά της νόσου Covid-19, ακολουθούν μια διαφορετική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας τα αλπακά.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Γουάι Χόνγκ Ταρμ, επικεφαλής των Τμημάτων Λοιμωξιολογίας και Ανοσολογίας στο ερευνητικό ίδρυμα Walter and Eliza Hall Institute, «το μοναδικό ανοσοποιητικό σύστημα των αλπακά, μπορεί να κρύβει το μυστικό μιας αποτελεσματικής θεραπείας για τον κορονοϊό».
Την ίδια στιγμή, ερευνητές από τον Αυστραλιανό οργανισμό Πυρηνικής Επιστήμης και Τεχνολογίας (Australia’s Nuclear Science and Technology Organisation / ANSTO) συνεργάζονται μαζί με την ομάδα της Ταρμ προκειμένου να μελετήσουν τα αντισώματα των αλπακά.
Η επιστήμονας διευκρινίζει ότι σκοπός της έρευνάς τους – που περιστρέφεται γύρω από την δυνατότητα, χορήγησης αντισωμάτων σε ασθενείς που θα μπορέσουν να μπλοκάρουν την λοίμωξη από τον κορονοϊό – δεν είναι η ανάπτυξη ενός εμβολίου, αλλά μιας θεραπείας που θα μπορούσε να σώσει τις ζωές ευπαθών ομάδων όπως οι ηλικιωμένοι.
Οι ερευνητές χρησιμοποιούν μια μέθοδο νανοσωματιδίων, που με την αξιοποίηση κάποιων μορίων παράγουν αντίδραση σε μια λοίμωξη. Τα αλπακά, λόγω του μοναδικού ανοσοποιητικού συστήματος, που διαθέτουν, δημιουργούν ένα δεύτερο τύπο αντισωμάτων τα νανοσωματίδια, τα οποία φαίνεται να αντιμετωπίζουν καλύτερα τον εισβολέα ιό της νόσου Covid-19.
Το άλογο-θεραπευτής
Δεν είναι όμως μόνο τα αλπακά και τα λάμα που είναι… θεραπευτές. Στην Γαλλία, ένα άλογο με το όνομα Peyo [Πέγιο] όχι μόνο περνά το χρόνο του παρηγορώντας ασθενείς που βρίσκονται σε τελικό στάδιο καρκίνου, αλλά μάλιστα φαίνεται να διαθέτει την ικανότητα να αναγνωρίζει πότε κάποιος προσβάλλεται από όγκο.
Tο άλογο, που ανήκει σε μια γαλλική μη κερδοσκοπική οργάνωση που ονομάζεται Les Sabots du Coeur η οποία ασχολείται με τη θεραπεία ασθενών σε τελικό στάδιο, ανήκει στον εκπαιδευτή Χασέν Μπουσακούρ.
Αρχικά, συμμετείχαν μαζί σε ιππικούς αγώνες όταν ο Μπουσακούρ παρατήρησε ότι το άλογό του πλησίαζε πάντα τα άτομα με αναπηρίες ή τραυματισμούς. Μετά από εκτενή έρευνα διαπιστώθηκε ότι ο εγκέφαλος του Peyo έχει ειδικές λειτουργίες.
Πλέον, εδώ και λίγα χρόνια επισκέπτονται από κοινού καθημερινά ασθενείς στο νοσοκομείο του Καλαί στη βόρεια Γαλλία με τον Peyo να είναι πολύ ήρεμος, φιλικός και κοινωνικός με το ιατρικό προσωπικό αλλά και με τους ασθενείς.
«Είναι μια μοναδική εμπειρία να φροντίζεις ένα άτομο που βρίσκεται αντιμέτωπο με το θάνατο. Να στέκεσαι δίπλα του και να του λες να μην ανησυχεί», λέει ο εκπαιδευτής του, προσθέτοντας ότι το άλογο ακολουθεί απλά το ένστικτο του χωρίς να χρειάζεται οδηγίες από τον ίδιο.
«Όταν ανιχνεύει κάποιον που είναι άρρωστος, δεν μπορώ να τον συγκρατήσω, είναι μια ενστικτώδης ανάγκη του: τον πλησιάζει και μένει κοντά στον άνθρωπο που έχει επιλέξει» λέει ο Μπουσακούρ.
Κάθε επίσκεψη στο νοσοκομείο είναι, ωστόσο, μια κοπιαστική διαδικασία, καθώς πρέπει να προηγηθεί η σχολαστική απολύμανση του ζώου, που διαρκεί γύρω στις δύο ώρες. Ο χειριστής του τον καθαρίζει με αντισηπτικά μαντιλάκια, ενώ τον έχει εκπαιδεύσει ακόμα και να δίνει «σήμα» κάθε φορά που θέλει να κάνει την ανάγκη του.
Το ιατρικό προσωπικό λέει ότι «η επαφή του αλόγου με τους ασθενείς είναι πολύ ωφέλιμη και υπάρχουν εξαιρετικά αποτελέσματα προόδου».
