Το πολυτραγουδισμένο… dark side of the moon (τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού), δεν θα τη δούμε ποτέ! Το γιατί πάντα η Σελήνη μας δείχνει το ίδιο πρόσωπο της καταφέραμε να το εξηγήσουμε (όχι προσωπικά εμείς, οι αστρονόμοι). Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουμε είναι ότι μας «επιτρέπει» να βλέπουμε από το 50% έως το 59% της επιφάνειας της. Και για να μην κάνουμε… παράπονα μόνο στο φεγγάρι ας σκεφτούμε ότι και ο Ήλιος μας δείχνει σταθερά το ίδιο πρόσωπο του.
Κι όμως… γυρίζει (η Σελήνη όχι η Γη, για τη Γη το ξέρουμε εδώ και αιώνες)!
Το γεγονός ότι βλέπουμε πάντοτε το ίδιο πρόσωπο δεν σημαίνει ότι η Σελήνη δεν περιστρέφεται. Απλώς το κάνει τόσο συγχρονισμένα με τη Γη που τελικά καταλήγει να μας φαίνεται ακίνητη. Γη και Σελήνη είναι δυο τεράστιοι βράχοι «μετεωρίζονται» στο κενό του διαστήματος. Το φεγγάρι βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη, για την ακρίβεια Γη και Σελήνη είναι δυο μεγάλα πλανητικά σώματα που βρίσκονται “αμοιβαία” σε τροχιά γύρω από το ίδιο βαρυτικό κέντρο. Απλά το κέντρο αυτό είναι πιο κοντά προς εμάς κι έτσι φαίνεται η Γη να… τραβολογά το φεγγάρι!
Το φεγγάρι εκτελεί ελλειπτική τροχιά γι’ αυτό και άλλες φορές είναι πιο κοντά μας (στο λεγόμενο περίγειον, σε απόσταση 356.375 χιλιόμετρα μακρυά) και άλλες πιο μακρυά μας (στο λεγόμενο απόγειον 406.720 χιλιόμετρα από τη Γη).
Πάρα πολύ αργά αλλά αναπόφευκτα, το φεγγάρι επιταχύνει την ταχύτητα της περιστροφής του, αυτό σημαίνει ότι απομακρύνεται σιγά σιγά από τη Γη περίπου 4 εκατοστά κάθε χρόνο.
Ακριβώς λόγω της ελλειπτικής τροχιάς του φεγγαριού επίσης, το φεγγάρι είναι άλλοτε λίγο ψηλότερα από τον πλανήτη μας και άλλες λίγο χαμηλότερα. Εκείνες τις φάσεις βλέπουμε μεγαλύτερο κομμάτι του νότιου ή του βόρειου πόλου του.
Αλλά όπως προείπαμε… μέχρι το 59%! Το υπόλοιπο 41% δεν θα το δούμε ποτέ!
