Με μεγαλύτερο άνοιγμα ποδιών από κάθε αρθρόποδο, φτάνοντας ακόμα και τα 5 μέτρα(!), το τεράστιο αυτό καβούρι τρομοκρατεί τον βυθό της Ιαπωνίας για περισσότερο απ’ όσο ξέρει ο άνθρωπος.
Με σώμα που φτάνει στο μισό μέτρο και βάρος ακόμα και 20 κιλών, δεν είναι μόνο το πελώριο μέγεθος που κάνει τα ιαπωνικά καβούρια-αράχνες τόσο ιδιαίτερα.
Οι Ιάπωνες τα λένε «καβούρια με μακριά πόδια», αν και έπρεπε να τα αποκαλούν καβούρια-χαμαιλέοντες, καθώς έχουν και την αμίμητη ικανότητα να καμουφλάρουν το κέλυφός τους στα χρώματα του περιβάλλοντος, ξεγλιστρώντας κάτω από τις μύτες των χταποδιών και κάθε επίδοξου θηρευτή τους.
Και σαν να μη φτάνουν αυτά, καμουφλάρονται ακόμα και με σφουγγάρια και άλλα μικρά πλάσματα, φορώντας τα πάνω τους και περνώντας απαρατήρητα.
Ζουν βέβαια σε βάθος 150 και πλέον μέτρων, κι έτσι δεν αποτελούν κίνδυνο για τον άνθρωπο. Αν όμως το θελήσουν, κάτι μπορούν να κάνουν…
Μιας και οι πανίσχυρες δαγκάνες τους μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα. Ήδη από την εποχή που ανακαλύφθηκαν, το μακρινό 1836, έγιναν διαβόητα για τους σοβαρούς τραυματισμούς και τους κινδύνους που έκρυβε το ψάρεμά τους.
Ένα ψάρεμα που ακόμα και σήμερα παραμένει ιδιαιτέρως δύσκολο και πλέον στην Ιαπωνία έχει απομείνει μία μόνο επιχείρηση που ασχολείται με τα εν λόγω καβούρια, καθώς είναι αρκετά επίπονο και ακριβό το σπορ να τα βγάλεις από το νερό.
Έλα όμως που είναι λαχταριστός μεζές στην Ιαπωνία, καθώς πρέπει να μοιάζουν απείρως πιο ακίνδυνα μέσα στο πιάτο. Και είναι φυσικά και κορακοζώητα, καθώς ζουν ακόμα και έναν αιώνα.
Στον χώρο τους, τα απύθμενα βάθη, παραμένουν εν πολλοίς βασιλιάδες, καθώς τρέφονται με ό,τι έχει λίγο μικρότερο μέγεθος από κείνα. Από ψάρια και πλαγκτόν μέχρι και φυτά, δεν κάνουν διακρίσεις όταν είναι να γεμίσουν το στομάχι τους.
Παρά την ανατριχιαστική όψη τους όμως, οι Ιάπωνες μας λένε πως είναι ευγενή πλάσματα και άκακα…
