Ένα άκρως ανησυχητικό φαινόμενο εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες στην Κέρκυρα με μαζικούς εκβρασμούς φαλαινών – ζιφιών (Ziphius cavirostris) σε περιοχές δυτικά του νησιού. Μέχρι στιγμής έχει επιβεβαιωθεί ο θάνατος 10 θηλαστικών, ενώ με βάση τις εκτιμήσεις του τοπικού λιμεναρχείου Παλαιοκαστρίτσας ο αριθμός ίσως ανέλθει στους 50, αν επαληθευτούν οι πληροφορίες που φτάνουν στο λιμεναρχείο από αλιείς και κατοίκους, οι οποίες κάνουν λόγο για περιστατικά εκβρασμών σε διάφορα σημεία του νησιού.
Ο εντοπισμός των νεκρών φαλαινών είναι εξαιρετικά δύσκολος λόγω της δυσχερούς πρόσβασης στα σημεία εκβρασμού και των ισχυρών βορειοδυτικών ανέμων που πνέουν στην περιοχή.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, ορισμένα από τα ζώα έφτασαν ζωντανά στις ακτές, όπου κάτοικοι του νησιού, ελλείψει γνώσεων στην προσφορά πρώτων βοηθειών, έκαναν μεγάλη προσπάθεια για να προωθήσουν τα εντυπωσιακά θηλαστικά σε βαθύτερα νερά. Τα ζώα αφού απομακρύνθηκαν σε απόσταση ενός μιλίου επανήλθαν σε παρακείμενες ακτές όπου και εξέπνευσαν.
Στην προσπάθεια να εντοπιστούν τα αίτια των μαζικών εκβρασμών, το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ» παρέλαβε από συνεργάτες του στην Κέρκυρα ιστολογικά δείγματα τα οποία θα αποσταλούν άμεσα σε εξειδικευμένα εργαστήρια στο εξωτερικό για τοξικολογική ανάλυση και ανάλυση DNA.
Έπειτα από μία πρώτη έρευνα δεν προέκυψαν στοιχεία για προγραμματισμένη νατοϊκή ή ελληνική στρατιωτική άσκηση στην ευρύτερη περιοχή (το συγκεκριμένο ζώο είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στις εκπομπές SONAR, χαμηλών και μεσαίων συχνοτήτων που χρησιμοποιείται από το Πολεμικό Ναυτικό σαν μέθοδος ηχοεντοπισμού). Παράλληλα, αν και σχεδιάζεται να πραγματοποιηθούν σεισμικές έρευνες στη δυτική Ελλάδα για την ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, στην προκειμένη περίπτωση δεν διαφαίνεται τέτοιας μορφής εμπλοκή. Ωστόσο, το Ινστιτούτο εξακολουθεί να ερευνά τυχόν διασύνδεση με τους δύο παραπάνω παράγοντες.
Οι μαζικοί εκβρασμοί του συγκεκριμένου είδους φάλαινας στην Κέρκυρα αποτελεί ένα σπάνιο και ανεξήγητο φαινόμενο. Ο Ζιφιός είναι είδος πελαγικό που κοσμεί για χιλιάδες χρόνια τις ελληνικές θάλασσες. Φτάνει σε μήκος τα 7 μέτρα και συνήθως διατηρεί μόνιμη παρουσία σε συγκεκριμένα ενδιαιτήματα και ιδιαίτερα σε περιοχές με βαθιά θαλάσσια φαράγγια (είτε κατά μόνας είτε ανά ζεύγη και σπανιότερα ανά ομάδες). Μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν ενδείξεις για την παρουσία μεγάλων πληθυσμών στη συγκεκριμένη περιοχή, γεγονός που προσθέτει νέα δεδομένα στην προσπάθεια ανάλυσης της φυσιολογίας του ζώου.
Πρόκειται αναμφίβολα για ένα πολύ οδυνηρό γεγονός, που λαμβάνει χώρα στην κλειστή θάλασσα της Μεσογείου, που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία και πρέπει οπωσδήποτε να προβληματίσει την επιστημονική κοινότητα και τις αρμόδιες αρχές καθώς τα αίτια θανάτου ίσως σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την ανθρωπογενή παρέμβαση, σημειώνει το «Αρχιπέλαγος».
