Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του Θεάτρου του Παραλόγου είναι το «The Dumb Waiter», του Χάρολντ Πίντερ. Το έργο γράφτηκε το 1957 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1960, αποτελώντας ένα σκοτεινό, κωμικό αριστούργημα του Θεάτρου του Παραλόγου, που εξερευνά την αβεβαιότητα, την εξουσία και την αποξένωση.

Η Δανάη Σπηλιώτη μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Τάο» (2023) και του «Πλατόνοφ» (2023), σκηνοθετεί τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τον Μιχάλη Τιτόπουλο στο «The Dumb Waiter» στο θέατρο Σημείο, σε μία παράσταση που αν μη τι άλλο, δεν περνά αδιάφορη από το κοινό. Και πώς να γίνει αυτό, άλλωστε, όταν μιλάμε για ένα έργο – τυπικό δείγμα της πιντερικής γραφής, που αποτελεί σταθμό στο παγκόσμιο θέατρο, επηρεάζοντας θεατρικούς συγγραφείς και σκηνοθέτες.

Εμείς είδαμε την εξαιρετική παράσταση της Δανάης Σπηλιώτη και παρακάτω σου έχουμε τρεις λόγους για να τη δεις, ακόμα και αν δεν έχεις κάποια επαφή μέχρι τώρα με το πιντερικό σύμπαν. Το «The Dumb Waiter» είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσεις από τώρα, θα καταλάβεις καλύτερα τον πολύπλοκο όλο συμβολισμούς κόσμο του Πίντερ.

Λίγα λόγια για το έργο

Dumb Waiter: ο μικρός ανελκυστήρας φορτίων που χρησιμεύει για τη μεταφορά φαγητών και σερβίτσιων από και προς την κουζίνα. Κυριολεκτικά, μπορεί να σημαίνει είτε «χαζός σερβιτόρος», είτε «μουγγός σερβιτόρος», είτε, ακόμα πιο κυριολεκτικά, «ο χαζός που περιμένει».

Ο Μπεν και ο Γκας κλεισμένοι σε ένα υπόγειο δωμάτιο περιμένουν τις οδηγίες τους. Ο χρόνος κυλά, η ένταση πυκνώνει σε κάθε ανάσα, ενώ οι ήρωες μιλούν σοβαρά για πολύ καθημερινά θέματα: τα σακουλάκια του τσαγιού, το ποδόσφαιρο, τις ασήμαντες ειδήσεις της τρίτης σελίδας στην εφημερίδα.

Όμως, οι μυστηριώδεις και παράλογες παραγγελίες που έρχονται –κυριολεκτικά– άνωθεν, ανεβάζουν την ένταση, τεντώνουν τα νεύρα και δημιουργούν μια αίσθηση επικείμενης απειλής. Ο γνώριμος και οικείος κόσμος διαρρηγνύεται. Σαν κάποια δύναμη να παίζει ένα παιχνίδι. Η ιεραρχία αμφισβητείται, το δωμάτιο μοιάζει με παγίδα και οι ήχοι του ανελκυστήρα και των σωληνώσεων, υπονοούν ότι η πραγματικότητα, ίσως, δεν είναι αυτή που φαίνεται. Στα μάτια των ανδρών κυριαρχεί η ανησυχία: η κωμική αδυναμία να κατανοήσουν και να ελέγξουν τον παράξενο κόσμο στον οποίο κατοικούν.

Τρεις λόγοι για να δεις το «The Dumb Waiter»

Ανακαλύπτοντας το Θέατρο του Παραλόγου

Πρόκειται για ένα τυπικό δείγμα του Θεάτρου του Παραλόγου με πολλούς συμβολισμούς, σιωπές, διαλόγους που δεν βγάζουν νόημα, ασαφείς έννοιες. Αυτό σημαίνει πως, αν δεν έχετε επαφή με το συγκεκριμένο είδος, το πιθανότερο είναι να μη βγάλετε και πολύ νόημα ή στη διάρκεια της παράστασης κάπου να χαθείτε. Η Σπηλιώτη, βέβαια, κάνει εξαιρετική δουλειά και η συγκεκριμένη παράσταση είναι μια καλή ευκαιρία για να ανακαλύψετε το Θέατρο του Παραλόγου.

Αν πάλι, είστε φαν του είδους και δη του Χάρολντ Πίντερ, θα ενθουσιαστείτε με το Dumb Waiter, καθώς χωρίς υπερβολές, εντυπωσιασμούς και σκηνικές φανφάρες, ταξιδεύει το κοινό στο πιντερικό σύμπαν. Και τελειώνοντας η παράσταση, παίρνετε μαζί σας μπόλικη τροφή για σκέψη και ανάλυση για τη σχέση εξάρτησης με την εξουσία (την οποιαδήποτε εξουσία), για την τυφλή υπακοή σε αυτήν, ακολουθώντας εντολές που ποτέ δεν αμφισβητούνται. «Πίστευε και μη ερεύνα» ή μήπως «Πίστευε και μη, ερεύνα»; Σίγουρα, λοιπόν, στο τέλος η παράσταση αυτή θα σας αφήσει κάτι, θα σας προβληματίσει.

Η εξαιρετική σκηνοθεσία

Είναι γεγονός πως το Θέατρο του Παραλόγου δεν είναι εύκολο είδος, ούτε για τους ίδιους τους δημιουργούς, πολύ περισσότερο για τους σκηνοθέτες. Ειδικά, ο Πίντερ δεν είναι «εύκολος» και η μεταφορά των έργων του στη σκηνή χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, για να μην καταλήξει η προσπάθεια σε… Βατερλώ. Η Δανάη Σπηλιώτη καλείται να φέρει εις πέρας ένα δύσκολο στοίχημα, και τα καταφέρνει. Με απέραντο σεβασμό «συστήνει» στο κοινό -κυρίως, σε αυτούς που τον ανακαλύπτουν για πρώτη φορά- τον Πίντερ, ενώ μας δίνει την ευκαιρία να «μπούμε» στο μυαλό του.

Οι σιωπές, οι συμβολισμοί, οι επαναλήψεις, το μαύρο χιούμορ που χαρακτηρίζουν το έργο του Πίντερ, τα βλέπουμε όλα πάνω στη σκηνή. Στα συν, η επιλογή του λιτού σκηνικού με τα δύο μονά κρεβάτια (ακόμα και ο τρόπος που είναι στρωμένα, δείχνει τον χαρακτήρα των ηρώων) που είναι επιθυμία της ίδιας της Σπηλιώτη, για να μην αποσπάται η προσοχή των θεατών από τις εκφράσεις των πρωταγωνιστών. Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και η αόρατη απειλή αιωρείται σαν Δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των πρωταγωνιστών.

Οι δύο πρωταγωνιστές

Και φυσικά, ο τρίτος λόγος για να δείτε την παράσταση, είναι οι δύο πρωταγωνιστές που είναι εξαιρετικοί και «λύνουν» τα χέρια της σκηνοθέτιδας σε αυτό το πολύ δύσκολο εγχείρημα. Για τον Αντώνη Καφετζόπουλο που υποδύεται τον Μπεν, τι να πει κανείς; Ένας πιντερικός ήρωας. Αλήθεια, δεν μπορώ να φανταστώ ποιος άλλος ηθοποιός θα μπορούσε να αντιπροσωπεύσει και να εκφράσει το Θέατρο του Παραλόγου καλύτερα από τον Καφετζόπουλο, ο οποίος σε μια ώριμη ερμηνεία, μέσα από τις σιωπές, τις εκφράσεις και το βλέμμα του, μας ταξιδεύει στο μαγικό και παράλογο πιντερικό σύμπαν.

Άξιος αρωγός στη σκηνή και ο Μιχάλης Τιτόπουλος, ο οποίος υποδύεται τον Γκας. Εξαιρετικός. Από τις έντονες κινήσεις του στη σκηνή, μέχρι τις παύσεις και την έκφραση, ο νεαρός ηθοποιός εντυπωσιάζει.

Ταυτότητα παράστασης:

Μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος
Σκηνοθεσία: Δανάη Σπηλιώτη
Σκηνικά-Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Μουσική: Δημήτρης Χατζηζήσης
Φωτογραφίες promo: Μαριλένα Αναστασιάδου
Επικοινωνία & Γραφείο Τύπου: Μαρία Τσολάκη
Διανομή: Αντώνης Καφετζόπουλος, Μιχάλης Τιτόπουλος

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Πέμπτη: 21.00
Παρασκευή: 21.00
Σάββατο: 21.00
Κυριακή: 20.00
Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων
18€ κανονικό,
16€ φοιτητικό, ΑΜΕΑ, ανέργων, άνω 65 ετών
Προπώληση: more.com

Θέατρο Σημείο
Χαριλάου Τρικούπη 4, Καλλιθέα