Το ιρλανδέζικο συγκρότημα των U2 γιόρτασε τα 30 χρόνια του δίσκου του «The Joshua Tree» στο Σταντ ντε Φρανς, βορείως του Παρισιού, χθες βράδυ με την τεχνογνωσία του μεγαλύτερου συγκροτήματος του κόσμου όπως εξελίχθηκε και με την καρδιά των ένδοξων μουσικών της ροκ όπως ήταν πάντα.
Τρεις δεκαετίες χωρίζουν αυτή την επετειακή περιοδεία από αυτήν που ακολούθησε την κυκλοφορία του 5ου δίσκου τους. Αυτού με τον οποίο οι U2 κατέκτησαν μια Αμερική που είχε κάνει πριν από αυτούς να ονειρευτούν οι Μπιτλς ή οι Ρόλινγκ Στόουνς.
Σε 30 χρόνια «δεν άλλαξε τίποτε και άλλαξαν όλα», θα πει ο Μπόνο, σε μερικά τραγούδια. Στη σκηνή, σε σχέση με την περιοδεία του 1987 αυτό που άλλαξε είναι κυρίως το μέγεθος. Η τωρινή έχει εξαιρετικά μεγάλη έκταση.
Το κοινό είναι σε υστερία. Ο Μπόνο εκπέμπει ενέργεια, χοροπηδά στη σκηνή όπως όταν ήταν 23 ετών. Τώρα, παρά τα 34 επιπλέον χρόνια που έχει στην πλάτη, τίποτε δεν προδίδει αυτή την πραγματικότητα. Η συναυλία άρχισε με τα τραγούδια «New Year’s Day», «Pride» και κυρίως το «Bad» με το οποίο το συγκρότημα απέτισε φόρο τιμής στον Ντέιβιντ Μπόουι. Ακολούθησαν τα 11 τραγούδια του «Τhe Joshua Tree». Η σκηνή είναι πανοραμική, οι φωτισμοί εναλλάσσονται όπως και οι εικόνες από γουέστερν και τη μεγαλειώδη έρημο της Καλιφόρνιας. Οι 80.000 θεατές στο Σεν-Ντενί παραληρούν.
Στο τραγούδι «Mothers of the Disappeared» η συναισθηματική φόρτιση κορυφώνεται, η μεγάλη Πάτι Σμιθ είναι η προσκεκλημένη-έκπληξη.
Το συγκρότημα ανατρέχει στη δισκογραφία του. Το «Miss Sarajevo» έγινε «Miss Syria», ακολουθούν το «Elevation», το «Vertigo», το «One».
Στο τέλος, το συγκρότημα ερμηνεύει το «The Little Things That Give You Away» κλείνοντας τη συναυλία. Το τραγούδι περιλαμβάνεται στον δίσκο «Songs of Experience» που θα κυκλοφορήσει σύντομα, με τους U2 να έχουν να προτείνουν κι άλλα ταξίδια στο μέλλον.
