Δεν πρόκειται σίγουρα για μια από τις καλύτερες ταινίες της μυθικής Μέριλιν. Αλλά ευκαιρίας δοθείσης, με τα κυριακάτικα 50χρονα από τον εξακολουθητικά μυστηριώδη θάνατό της τον Αύγουστο του 1962, ιδού σε επανέκδοση ο «Νιαγάρας», η πρώτη ταινία της Μονρόε που είχε για αδιαφιλονίκητη πρωταγωνίστρια σε «μαρκίζα» και σελιλόιντ την 31χρονη τότε σταρ-υπό-καθιέρωση. Αυτό ήταν: το (πρωτίστως) εμπορικό σουξέ του «Νιαγάρα» εξακόντισε την σέξι πρωταγωνίστρια, λανσάροντας ταυτόχρονα την φιλήδονη πλατινέ περσόνα που την ίδια χρονιά θα έλαμπε στο «Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθιές» και στο «Πώς να παντρευτείτε έναν εκατομμυριούχο».
Στο δια ταύτα τώρα, αυτά που συμβαίνουν μεταξύ δυο «μελιτοταξιδεύοντων» ζευγαριών με φόντο τους επιβλητικά φιλμαρισμένους καταρράκτες στο καναδικό Οντάριο, ε, είναι κάπως τραβηγμένα, όσο και να πεις… Χώρια που όλη αυτή η σεξουαλίζουσα ελευθεριότητα που χρωματίζει τους ήρωες της ταινίας με πρώτη και καλύτερη, βέβαια, μια σούπερ αισθησιακή και λικνιζόμενη Μέριλιν ε, δεν σκανδαλίζει μηδέ κολάζει, όπως σίγουρα το έκανε στις αρχές του ’50… Κατά τα λοιπά, η νεαρή και περπατημένη Ρόουζ Λιούμις της Μέριλιν έχει κανονίσει, παρέα με τον εραστή της, να ξεκάνουν τον γηραιότερο (και διαταραγμένο βετεράνο του πρόσφατου πολέμου) Τζόζεφ Κότεν (υπέροχος, εσαεί), που τυγχάνει σύζυγός της.
Ε, το σχέδιό τους υποπίπτει στην αντίληψη της φρεσκοπαντρεμένης του άλλου (άσχετου) ζευγαριού, τα πράγματα μπερδεύονται, ένας άντρας πέφτει νεκρός, μα δεν είναι ο Κότεν, κι άλλα πτώματα ξεβράζονται στους αφρούς του μεγαλειώδους καταρράκτη, η Θεία δίκη καταφθάνει για να καταπνίξει όσους επιθύμησαν με τα ακόλαστα πάθη τους να ξαναγράψουν την ειμαρμένη… Και μένει τέλος το έτερο ζευγάρι (ο Σούλγουοτερ και η κουκλάρα Πίτερς) να επιπλέει στον αφρό των εξελίξεων.
Εντυπωσιακά γοργομονταρισμένη, αλλά σεναριακώς αργόσυρτη, η ταινία του Χάθαγουεϊ ουσιαστικά πουλάει αυτό που υποσχόταν και η παρθενική αφίσα του «Νιαγάρα»: δυο φυσικά φαινόμενα ανεξέλεγκτα και καθηλωτικά, την Μέριλιν και τον Νιαγάρα. Εξάλλου, όπως είχαν γράψει το 1953 με την έξοδο της ταινίας και οι New York Times «Ίσως η δεσποινίς Μονρόε να μην είναι η τέλεια ηθοποιός αυτή τη στιγμή. Μα ούτε ο σκηνοθέτης, ούτε οι κύριοι που χειρίζονταν τις κάμερες μοιάζουν να ασχολήθηκαν με αυτό. Έχουν πιάσει κάθε δυνατή καμπύλη _από το μπουντουάρ ως τα εξίσου αποκαλυπτικά στενά φορέματά της. Και κατέδειξαν αρκετά συμπαγώς ότι “η δεσποινίς” μπορεί να αποπλανήσει _ακόμα κι όταν απλώς περπατάει». Τούτων δοθέντων…
Πηγή: tospirto.net
