Σε χρονιά ελεύθερης πτώσης για τα εισιτήρια στις κινηματογραφικές αίθουσες εξελίσσεται το 2012, από τις μέχρι τώρα ενδείξεις. Η τάση είχε ήδη σημειωθεί από την περασμένη χρονιά, με τα συνολικά εισιτήρια του 2011 να έχουν μειωθεί κατά 7%. Φέτος, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη, αναγκάζοντας τις αίθουσες να πάρουν έκτακτα μέτρα μείωσης της τιμής του εισιτηρίου, στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν και πάλι το κοινό.

Οι διανομείς μέσα στη σεζόν 2011 – 12 είδαν πολύ λίγες ταινίες να έχουν ξεπεράσει το ψυχολογικό όριο των 100.000 εισιτηρίων, ενώ με την εξαίρεση της «Νήσου 2», ούτε οι ελληνικές ταινίες κατάφεραν να σημειώσουν την επιτυχία που είχαν άλλες χρονιές. Τι μπόρεσε να ξεχωρίσει;

Οικογενειακές ταινίες όπως τα «Στρουμφάκια» που κυριάρχησαν χωρίς αντίπαλο στο πρώτο μισό της σεζόν, συνέχειες νεανικών franchise όπως το πρώτο μέρος της «Χαραυγής», μπλοκμπάστερ με έμπνευση από την Αρχαία Ελλάδα, όπως οι «Αθάνατοι» και η «Οργή των Τιτάνων», σίκουελ εμπορικών ταινιών σαν τη συνέχεια του «Σέρλοκ Χολμς».

Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, υπήρξαν και παταγώδεις -στην Ελλάδα- αποτυχίες, όπως οι «Αγώνες πείνας», που ενώ έμειναν για έναν μήνα στην κορυφή του αμερικανικού box office εξαφανίστηκαν από τις ελληνικές αίθουσες μετά από δύο εβδομάδες, εξαιτίας του κακού χειρισμού της ταινίας σε ό,τι αφορά την προώθησή της.

Τηρουμένων των αναλογιών, πολύ καλύτερα κινήθηκαν ευρωπαϊκές και ταινίες με περισσότερο καλλιτεχνικό χαρακτήρα και υπογραφές δημιουργών, σαν τα «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» του Γούντι Αλεν, το «Λιμάνι της Χάβρης» του Ακι Καουρισμάκι, το «Ενας χωρισμός» του Ασγκάρ Φαρχαντί, οι «Αθικτοι» από τη Γαλλία και φυσικά το Οσκαρ καλύτερης ταινίας, το «The Artist» του Μισέλ Χαζαναβίσιους.

Μετά το Πάσχα άρχισε η περίοδος των καλοκαιρινών μπλοκμπάστερ και οι αίθουσες είδαν με ανακούφιση το άνοιγμα των «Εκδικητών» γύρω στα 75.000 εισιτήρια. Είναι αρκετό όμως ένα μεγάλο μπλοκμπάστερ ώστε να κρατήσει τις αίθουσες, έστω και με τη μείωση του εισιτηρίου;

Οι αίθουσες δείχνουν να κάνουν μια προσπάθεια να φέρουν πίσω το κοινό, όμως ο χώρος της ελληνικής διανομής εξακολουθεί να δείχνει μια αλλοπρόσαλλη στάση.

Αμέτρητα γραφεία διανομής δυσκολεύονται να συντονιστούν μεταξύ τους και τη στιγμή που καλές ταινίες των στούντιο, με μεγάλα ονόματα και εμπορική δυναμική βγαίνουν απ’ευθείας σε DVD, μικρές και σπάνια σημαντικές ταινίες συνωστίζονται στις αίθουσες από τους περιφερειακούς διανομείς.

Ετσι, τη μια βδομάδα μπορεί να προβάλλονται δέκα νέες ταινίες και την άλλη μόλις δύο. Την κρίση στις αίθουσες μπορεί να έχει επιβαρύνει η οικονομική κρίση, την έχει προκαλέσει όμως κυρίως η έλλειψη συντονισμού στη διανομή.