Αν και θεωρούμενες ως προοδευτικές, οι δυτικές κοινωνίες αποδέχονται, τουλάχιστον στην πλειονότητά τους, την διαφορετικότητα, υπάρχουν και άλλες που όχι μόνο αρνούνται να την δεχτούν αλλά συνηθίζουν να εφαρμόζουν πρακτικές ώστε να «αλλάξουν» ότι δεν ακολουθεί τον «κανόνα». Μια εξ’ αυτών ο «διορθωτικός βιασμός», πρακτική που εφαρμόζουν διάφορες οικογένειες στην Ινδία προκειμένου να αλλάξουν τις σεξουαλικές προτιμήσεις των ομοφυλόφιλων, λεσβιών και διαφυλικών παιδιών τους.

Αυτό ακριβώς τον Διορθωτικό βιασμό έρχεται να καταγγέλλει η σκηνοθέτιδα της πρώτης ταινίας που πραγματεύεται το θέμα αυτό, ενώ προτρέπει την κοινωνία της Ινδίας να αντιμετωπίσει αυτή τη βίαιη πρακτική.

Ο διορθωτικός βιασμός, που στην Αφρική και τις χώρες της Καραϊβικής διαπράττεται από ξένους ή ακόμα και φίλους των θυμάτων, στην Ινδία διαπράττεται από τα μέλη της ίδιας της οικογένειας του θύματος και συνεπώς σπάνια καταγγέλλεται.

Η σκηνοθέτιδα Ντίπτι Ταντάνκι επισήμανε ότι η έρευνα που έκανε για την ταινία της «Satyavati»- η οποία τιτλοφορείται όπως ακριβώς η λεσβία πρωταγωνίστριά της που βιάστηκε από μέλη της ίδιας της της οικογένειας – τη βοήθησε να κατανοήσει το λόγο που οι οικογένειες διαπράττουν τον διορθωτικό βιασμό στην Ινδία.

«Πρόκειται για μία πολύ συντηρητική κοινωνία όπου οι πολίτες φοβούνται πολύ να αποκαλύψουν ότι ο γιος τους είναι ομοφυλόφιλος ή η κόρη τους λεσβία και νομίζουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον σεξουαλικό του προσανατολισμό εάν τον φέρουν σε επαφή με κάποιο πρόσωπο του αντίθετου φύλου» σημείωσε η 27χρονη δημιουργός σε μία συνέντευξη που παραχώρησε σήμερα.

«Δε μπορούν να προσεγγίσουν ανθρώπους από τον εξωτερικό τους περίγυρο προκειμένου να το κάνουν καθώς ανησυχούν για τον όνομα και την φήμη της οικογένειας… επομένως αναθέτουν σε ένα μέλος της οικογένειας να το κάνει».

Η Ταντάνκι είπε ότι, αν και είναι δύσκολο να εντοπίσει ενδεχόμενα θύματα αυτού του εγκλήματος που θα ήταν διατεθειμένα να μιλήσουν για το μαρτύριο που βίωσαν, η ίδια κατάφερε και βρήκε δύο περιστατικά στη πόλη Μπενγκαλούρου τα οποία ήταν «τρομακτικά».

Στη μία περίπτωση μία νεαρή λεσβία βιάστηκε από τον εξάδελφό της με στόχο να την κάνει και πάλι «φυσιολογική» και σε μια άλλη περίπτωση η οικογένεια ενός ομοφυλόφιλου άνδρα επιχείρησε να τον αναγκάσει να προχωρήσει σε ερωτικές περιπτύξεις με τη μητέρα του.

Η ομοφυλοφιλία ποινικοποιήθηκε εκ νέου στην Ινδία το 2013, έπειτα από 4 χρόνια «νομιμότητας», με μια απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που προκάλεσε σοκ στις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών χαρακτήρισε την απόφαση αυτή ένα «μεγάλο βήμα προς τα πίσω για την Ινδία».

Σύμφωνα με τον ηλικίας 155 ετών νόμο, που χρονολογείται από τη βρετανική αποικιοκρατία, η «σαρκική συνεύρεση ενάντια στη φύση με οποιονδήποτε άνδρα, γυναίκα ή ζώο» – μια φράση που θεωρείται ευρύτατα ότι εννοεί το ομοφυλοφιλικό σεξ – τιμωρείται με κάθειρξη έως και 10 έτη.

Η Ταντάνκι υπογράμμισε ότι τα περιστατικά διορθωτικού βιασμού μένουν εντός των ορίων της οικογένειας και δεν βλέπουν σχεδόν ποτέ το φως της δημοσιότητας καθώς τα θύματα φοβούνται να καταγγείλουν τους βιαστές τους από φόβο μήπως οι αρχές συλλάβουν τα ίδια.

«Όταν σου συμβαίνει κάτι, στρέφεσαι στην οικογένειά σου για συμπαράσταση, όταν ωστόσο η οικογένειά σου διαπράττει τη σεξουαλική επίθεση και η αστυνομία ενδέχεται να σε συλλάβει, σε ποιόν πηγαίνεις;» διερωτήθηκε η ίδια μιλώντας τηλεφωνικά από την πόλη Χαϊντεραμπάντ στη νότια Ινδία.

Η ταινία της πραγματεύεται την ιστορία της Satyavati – το όνομά της στα ινδικά σημαίνει «εκείνη που λέει την αλήθεια»- και τον έρωτα που βιώνει στο πρόσωπο μιας άλλης γυναίκας, προκαλώντας τον τρόμο των δικών της.

Η Ταντάνκι ελπίζει ότι η ταινία της, διάρκειας 90 λεπτών, θα είναι έτοιμη για να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες το Σεπτέμβριο, ωστόσο δίνει μάχη προκειμένου να βρει χορηγούς που θα είναι διατεθειμένοι να χρηματοδοτήσουν την πρώτη κινηματογραφική προσπάθεια μιας σκηνοθέτιδας και μια ταινία με θέμα ταμπού.