Λίγες ώρες απέμειναν για τα 97α βραβεία Όσκαρ, τα οποία, φέτος, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού οι υποψηφιότητες καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα, ενώ οι υποψήφιες ταινίες έχουν ένα πολιτικό και κοινωνικό πρόσημο. Ξεκάθαρο φαβορί δεν έχουμε, καθώς το «The Brutalist» νιώθει πλέον την… καυτή ανάσα του «Anora» και μετά τα βραβεία BAFTA και του «Κονκλάβιο».
Ωστόσο, η φετινή τελετή των Όσκαρ, έχει και αρκετές πρωτιές που έρχονται να προστεθούν στα ανατρεπτικά ρεκόρ που έχουν σημειωθεί στην 97χρονη ιστορία του σημαντικότερου κινηματογραφικού θεσμού.
Έτσι, φέτος έχουμε:
Την πρώτη τρανς υποψήφια για το Α’ Γυναικείο Ρόλο: Είναι η Κάρλα Σοφία Γκασκόν και αν δεν είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο με τα ρατσιστικά tweets της ισπανίδας ηθοποιού στο παρελθόν, εναντίον των Μουσουλμάνων, τη Δευτέρα το πρωί, το πιθανότερο να είχαμε και την πρώτη τρανς νικήτρια στην κατηγορία. Τώρα, ίσα που θα δώσει το παρών της στην τελετή και μέχρι εκεί. Εκτός, και αν γίνει η σούπερ ανατροπή…
Πρώτη υποψηφιότητα για τη Ντέμι Μουρ: Με την Γκασκόν εκτός κούρσας των φαβορί, η Μουρ έχει πολλές πιθανότητες να κατακτήσει το πρώτο Όσκαρ στην καριέρα της και μάλιστα, με την πρώτη και στην πιο σημαντική κατηγορία. Απειλείται από την εξαιρετική Μάικι Μάντισον του Anora, -που εννοείται δεν θα είναι αδικία αν κατακτήσει το Όσκαρ -, αλλά εμείς θέλουμε Ντέμι Μουρ και για συναισθηματικούς λόγους, πέρα από το ότι ήταν καθηλωτική στο «The substance».
Οι πρώτες ξενόγλωσσες ταινίες υποψήφιες σε δύο κατηγορίες: Φέτος, για πρώτη φορά στην ιστορία των Όσκαρ, δύο ξενόγλωσσες ταινίες είναι υποψήφιες στην κατηγορία «Καλύτερης Ταινίας». Πρόκειται για το «I’m Still Here» του Βάλτερ Σάλες από τη Βραζιλία και το «Emilia Pérez» από τη Γαλλία.
Ο δεύτερος ρώσος υποψήφιος: Ο Γιούρα Μπορίσοφ γίνεται ο πρώτος ρώσος ηθοποιός που κερδίζει υποψηφιότητα -συγκεκριμένα για το Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου στο «Anora»- ύστερα από το 1977 και την υποψηφιότητα του Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ -επίσης στην ίδια κατηγορία – για την «Κρίσιμη καμπή».
Ο νεότερος υποψήφιος για το Α’ Ανδρικό Ρόλο: Ο Τιμοτέ Σαλαμέ, με την ερμηνεία του στην ταινία «A Complete Unknown», μπήκε στο κλειστό κλαμπ των νεότερων ανδρών ηθοποιών με περισσότερες από μία υποψηφιότητες για Όσκαρ πριν κλείσουν τα 30 έτη. Στο ίδιο κλαμπ βρίσκονται οι Τζέιμς Ντιν, Μάρλον Μπράντο και Μίκι Ρούνεϊ. Αν καταφέρει να κερδίσει το βραβείο στα 29 του χρόνια, θα γίνει και αυτός ο νεότερος νικητής στην κατηγορία Α΄ Ανδρικού Ρόλου, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Άντριεν Μπρόντι για την ταινία «Ο Πιανίστας» το 2002 που επίσης τότε ήταν 29 ετών.
Περισσότερα ανατρεπτικά ρεκόρ στην ιστορία του θεσμού…
Ο πιο σύντομος ρόλος που κέρδισε Όσκαρ: Έχει συμβεί και αυτό με την Μπεατρίς Στρέιτ, η οποία υποδύθηκε την απατημένη σύζυγο στο «Δίκτυο» («Network») του Στάνλεϊ Λιούμετ. Η εμφάνισή της στην ταινία ήταν μόλις 5 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα, αλλά αποδείχθηκε αρκετή για να της χαρίσει το το Όσκαρ «Β’ Γυναικείου Ρόλου».
Η μεγαλύτερη σε διάρκεια ταινία που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας: Φυσικά, πρόκειται για το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» του Βίκτορ Φλέμινγκ το 1939. Η συνολική διάρκεια της ταινίας είναι 238 λεπτά. Ακόμα και αν το «The Brutalist» κερδίσει φέτος το Όσκαρ δεν θα «σπάσει» το ρεκόρ αφού η διάρκειά του είναι 214 λεπτά.
Η πρώτη γυναίκα που κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας: Η Κάθριν Μπίγκελοου για το «The Hurt-Locker» το το 2009.
Η χώρα με τα περισσότερα Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας: Η Ιταλία με 14 βραβεία και συνολικά 32 υποψηφιότητες.
Η πρώτη Ελληνίδα που κέρδισε Όσκαρ: Φυσικά, η Κατίνα Παξινού, η οποία κέρδισε το βραβείο «Β’ Γυναικείου Ρόλου» για τον ρόλο της φλογερής Ισπανίδας, Πιλάρ στην ταινία «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα» το 1944. Μάλιστα, έγινε και η πρώτη μη Αμερικανίδα ηθοποιός που τιμήθηκε με Όσκαρ.
Η πρώτη ηθοποιός που προτάθηκε για Όσκαρ για ερμηνεία όχι στα αγγλικά: Η Μελίνα Μερκούρη στα ελληνικά για το «Ποτέ την Κυριακή» το 1960. Εκείνη τη χρονιά έχασε από την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, στο «Butterfield 8».
Ο πρώτος ηθοποιός που προτάθηκε για Όσκαρ για ερμηνεία όχι στα αγγλικά: Ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στα ιταλικά για το «Διαζύγιο αλά Ιταλικά» το 1962.
Η πρώτη μαύρη ηθοποιός που κέρδισε Όσκαρ: Η Χάτι ΜακΝτάνιελ κέρδισε το «Β΄ Γυναικείο Ρόλο» για το «Όσα Παίρνει ο Ανεμος» του 1939. Μάλιστα, στην τελετή εκείνης της χρονιάς κάθισε σε ξεχωριστό τραπέζι μόνη της, χώρια από τους λευκούς συναδέλφους της.
Η πρώτη μαύρη ηθοποιός που κέρδισε το Όσκαρ Ά Γυναικείου Ρόλου: Η Χάλι Μπέρι για την ερμηνεία της στην ταινία «Τέρατα» το 2002. Έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε και συνεχίζει να διατηρεί το ρεκόρ, δηλώνοντας πρόσφατα πως κουράστηκε να είναι η μόνη μαύρη ηθοποιός με το Όσκαρ Α’ Γυναικείου, εκφράζοντας την ελπίδα να το κατακτήσει και άλλη μαύρη ηθοποιός.
Ο ηθοποιός με τις περισσότερες υποψηφιότητες, χωρίς καμία νίκη: Εδώ, πρόκειται για ένα θλιβερό ρεκόρ και μία από τις πολλές αδικίες στην πολύχρονη ιστορία του θεσμού, καθώς ο σπουδαίος Πίτερ Ο’ Τουλ αν και ήταν 8 φορές υποψήφιος, δεν κέρδισε ποτέ το Όσκαρ. Το 2002 του απένειμαν ένα τιμητικό βραβείο προσφοράς στον κινηματογράφο, αλλά όπως λέμε και εδώ στην Ελλάδα… «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι».
Η μόνη κατηγορία Όσκαρ που φτιάχτηκε για έναν μόνο ηθοποιό: Για τον Τσάρλι Τσάπλιν, ο οποίος τιμήθηκε με «Όσκαρ ιδιοφυΐας», στην πρώτη τελετή το 1929. Από τότε ξαναδόθηκε αυτό το βραβείο.
Η οσκαρική οικογένεια του Χόλιγουντ: Έχουμε και την περίπτωση, όπου το Όσκαρ είναι οικογενειακή υπόθεση. Η Λάιζα Μινέλι το 1972 κέρδισε το Όσκαρ ‘Α Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Καμπαρέ» κι έφερε και αυτή το βαρύτιμο βραβείο στην οικογένεια, αφού προηγουμένως το είχαν κάνει η μητέρα της, Τζούντι Γκάρλαντ το 1939 και ο πατέρας της, Βίνσεντ Μινέλι, το 1958 κερδίζοντας το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την ταινία «Gigi».
Η πιο σύντομη τελετή όλων των εποχών: Πρόκειται για την πρώτη τελετή το 1929, που διήρκεσε μόλις 15 λεπτά σε αίθουσα του ξενοδοχείου Hollywood Roosevelt στο Λος Αντζελες. Οι νικητές γνώριζαν από πριν τα βραβεία τους.
Ο πιο σύντομος ευχαριστήριος λόγος στην ιστορία του θεσμού: Ανήκει στην Πάτι Ντιούκ, η οποία ήταν ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το ‘Οσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για το «The Miracle Worker» το 1963, είπε απλά ένα: «Thank you».
