Η νέα δουλειά της διάσημης χορογράφου, το ΒΙΤ, είναι ένα κομμάτι για έξι χορευτές. Το «Βιτ» είναι η απλούστερη μονάδα σ’ ένα σύστημα αρίθμησης που μπορεί να πάρει μόνο δυο τιμές. Είναι ένα σύστημα «δυαδικό» που εν προκειμένω ακολουθεί η Μάγκυ Μαρέν « για να εκφράσει με εικόνες το πέρασμά μας από ένα καταπιεστικό και αυταρχικό σύστημα, σ’ ένα σύστημα ανεκτικό μιας ψευδούς ελευθερίας».

Γράφει η Χαρά Κιούση

Τρεις άντρες στη σκηνή και τρεις γυναίκες κάνουν την ζωή τέχνη και την τέχνη ζωή. Τα δυο είναι ένα και το αυτό, είναι το μήνυμα που επιδιώκει ακατάπαυστα να επικοινωνήσει με το κοινό της. Η Μαγκύ Μαρέν δουλεύει τα έργα της στοχεύοντας πάντα τον ίδιο σκοπό, την ίδια κατεύθυνση ακολουθώντας τον ρου της φιλοσοφικής ηθικής με την οποία συναντιέται και η πολιτική της σκέψη. Παρελθόν, παρόν και μέλλον έχουν το δικό τους βάρος στην κοινή πορεία των ανθρώπων, που η ικανότατη χορογράφος συναντά και ανακαλύπτει διαρκώς μέσα από διαφορετικούς δρόμους. Το έργο της ρέει μέσα από ήχους κρουστών και ηλεκτρονικής μουσικής, άλλοτε αργά κι άλλοτε καταιγιστικά, που συμβάλλουν στη δημιουργία «εικονογραφικών συμπλεγμάτων». Ο φωτισμός που κάποιες στιγμές δίνει την αίσθηση ενός πειραγμένου σκηνικού δεξιοτεχνικά παίζει με τα σώματα, τις σκιές και τις εικόνες των χορευτών που κινούνται σε έξη κεκλιμένα επίπεδα, πιασμένοι χέρι – χέρι.

Ακολουθώντας ίδια επαναλαμβανόμενη κίνηση εξοικειώνονται μεταξύ τους, γελούν, δείχνουν να το διασκεδάζουν, γλεντούν, ερωτοτροπούν, κάνουν τσουλήθρα. Ο τελευταίος του ομαδικού χορού γίνεται πρώτος και μέσα από τη δυονυσιακή ένταση, οδηγούνται αναπόφευκτα σ’ ένα τοπίο που σκοτεινιάζει στη θλίψη της πτώσης και της παρακμής. Η επερχόμενη εδώ παρακμή και σε εξουσιαστικούς θρησκευτικούς θεσμούς τους οδηγεί στην καταστροφή. Παρακολουθούμε την εναγώνια κίνησή τους να γαντζωθούν, να σκαρφαλώσουν στα σκηνικά πλαίσια πιασμένοι από το χέρι. Ή να προσπαθούν απεγνωσμένα να αποκοπούν από την βιαιότητα του ρυθμού που οδηγεί στο θάνατο.

Η χορογραφία της Μάγκυ Μαρέν, όπως εγώ το αντιλήφθηκα, πατά πάνω στα βήματα του Ελληνικού παραδοσιακού χορού. Επίσης έχει κάτι από ρεμπέτικο κι από συρτάκι. Όπως και να έχει, είναι χορός ομαδικός που εκφράζει την έννοια της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης. Στιγμές-στιγμές οι χορευτές δεν ακολουθούν τον ρυθμό της μουσικής, αλλά κινούνται εσκεμμένα με διαφορετική ρυθμικότητα.

Είναι ένδειξη πως ανακαλύπτουν τον εαυτό τους σε νέες σχέσεις, σε άγνωστες διαδρομές με την επιθυμία να αποδράσουν από κάθε θεσμικό περιβάλλον για να επιστρέψουν πάλι αφού αναπόφευκτα είμαστε κομμάτι του κόσμου όπου οφείλουμε να διατηρήσουμε το εγώ μας με αισιοδοξία.

Η παράσταση αναμφισβήτητα είναι μια πρωτότυπη δημιουργία με τον ρυθμό και την υπογραφή της Μαγκύ Μαρέν.

Συντελεστές:
Σύλληψη – χορογραφία: Maguy Marin σε συνεργασία με τους Ulises Alvarez, Kaïs Chouibi, Laura Frigato, Daphné Koutsafti, Mayalen Otondo, Cathy Polo, Ennio Sammarco
Τεχνική διεύθυνση, φωτισμός: Alexandre Béneteaud
Μουσική: Charlie Aubry
Σκηνικά αντικείμενα: Louise Gros, Laura Pignon
Κοστούμια: Nelly Geyres, Raphaël Lo Bello
Ήχος: Antoine Garry, Loïc Goubet
Διεύθυνση σκηνής: Albin Chavignon
Σκηνικά: la compagnie Maguy Marin