Μια πολυπληθής ομάδα ενηλίκων (456 για την ακρίβεια) βρίσκεται αντιμέτωπη με τον τρόμο, παίζοντας παιδικά παιχνίδια τα οποία παίρνουν μία αναπάντεχη τροπή, καθώς σταδιακά, κάποιοι από αυτούς φεύγουν από το «Παιχνίδι του Καλαμαριού» όχι όρθιοι και ζωντανοί, αλλά νεκροί και μέσα σε ιδιότυπα φέρετρα που μοιάζουν με συσκευασίες για τούρτες ή δώρα.
Αυτή είναι η κεντρική υπόθεση του «Squid Game», της νέας νοτιοκορεατικής σειράς-φαινόμενο του Netflix που έχει καθηλώσει εκατομμύρια ανθρώπους ανά την υφήλιο. Η ρεαλιστική δυστοπία των κοινωνικών ανισοτήτων εν μέσω άγριου καπιταλισμού δυτικού τύπου μετατρέπεται σταδιακά σε μια συμβολική δυστοπία κοινωνικού δαρβινισμού, με τους «αδύναμους» (σωματικά, κοινωνικά ή οικονομικά) να πεθαίνουν υπό το βάρος των οικονομικών χρεών ή της κρισιμότητας του εκάστοτε παιδικού παιχνιδιού. Το έπαθλο είναι μεν δελεαστικό καθώς όποιος (ο ένας και μοναδικός που) κερδίσει, θα φύγει με 45 δισ. γουόν (πάνω από 30 εκατ. ευρώ), ωστόσο οι υπόλοιποι 455 χαμένοι θα καταλήξουν με μια σφαίρα στο κεφάλι ή στην καρδιά.
Το δυστοπικό θρίλερ «Παιχνίδι του Καλαμαριού» είναι ήδη μια από πιο αμφιλεγόμενες σειρές όλων των εποχών και γι’ αυτό το λόγο η βρετανική Guardian αναζήτησε και μίλησε εκτενώς με τον εμπνευστή και σκηνοθέτη του, τον Nοτιοκορεάτη Χουάνγκ Ντονγκ Χιουκ.
«Όχι, δεν έγινα πλούσιος από την σειρά αυτή», λέει στον Guardian ο Χιούκ μιλώντας από το γραφείο του τη Σεούλ, και παραδεχόμενος ότι το Squid Game δεν του άλλαξε μεν την… τραπεζική του κατάσταση, ωστόσο, όπως προσθέτει ο ίδιος εμφατικά, «πλέον έχω αρκετά χρήματα για να βάλω φαγητό στο τραπέζι». «Το Netflix δεν μου έδωσε κάποιο extra bonus μετά την επιτυχία της σειράς, απλά με πλήρωσε σύμφωνα με το συμβόλαιο που είχαμε υπογράψει», εξηγεί.
«Ωστόσο αυτό δεν είναι δίκαιο για τον 50χρονο νοτιοκορεάτη κινηματογραφιστή», γράφει ο Στιούαρτ Τζέφρις, που μίλησε μαζί του, καθώς, όπως υπερτονίζει, η σειρά του έφερε κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων στο Netflix, άρα ίσως να έπρεπε και ο ίδιος να έχει ένα ποσοστό και επί των κερδών του.
Η σειρά των εννέα επεισοδίων κόστισε στους παραγωγούς συνολικά 18,5 εκατ. ευρώ, δηλαδή περίπου 2 εκατ. ανά επεισόδιο, ενώ απέφερε εκπληκτικά έσοδα που ακόμη προσμετρώνται, ενώ χάρη στο Squid Game αυξήθηκε ο αριθμός των συνδρομητών του κατά 4,4 εκατ. άτομα! Αποτέλεσμα: Η σειρά θα αποφέρει – συνολικά και με διάφορους άμεσους ή έμμεσους τρόπους – κέρδη άνω των 800 εκατ. ευρώ για την πλατφόρμα.
«Ίσως λοιπόν ο Χιουκ, ο οποίος υπογράφει την ιδέα, το σενάριο και τη σκηνοθεσία της σειράς, θα έπρεπε να έχει διαπραγματευτεί την πληρωμή του και με ποσοστά επί των εσόδων», σημειώνει ο βρετανός δημοσιογράφος.
Πώς προέκυψε η ιδέα για την σειρά
Η ιδέα για το «Παιχνίδι του Καλαμαριού» προέκυψε από το 2009 κιόλας, από την κατάσταση της ίδιας της οικογένειάς όταν η παγκόσμια οικονομική κρίση έπληξε άσχημα και την Νότια Κορέα: «Ήμουν πολύ πιεσμένος οικονομικά γιατί η μητέρα μου έφυγε από την εταιρεία που δούλευε. Υπήρχε μια ταινία, την οποία δούλευα, αλλά δεν καταφέραμε να βρούμε χρηματοδότηση. Έτσι για περίπου έναν χρόνο δεν μπορούσα να δουλέψω. Έπρεπε να πάρουμε δάνεια, η μητέρα μου, η γιαγιά μου και εγώ», λέει στον Guardian.
Ο Χουάνγκ άρχισε να περνάει τον καιρό του στα καφέ των βιβλιοπωλείων κόμικ της Σεούλ διαβάζοντας το «Battle Royal», το «Liar Game» και άλλα κόμικ παιχνιδιών επιβίωσης. «Εκεί γνώρισα και άλλους ανθρώπους που αναζητούσαν απελπισμένοι χρήματα και επιτυχία. Αυτό ήταν το απόλυτο ναδίρ στη ζωή μου. Αναρωτήθηκα λοιπόν το εξής: αν υπήρχε ένα παιχνίδι επιβίωσης όπως αυτό, θα συμμετείχα άραγε για να βγάλω χρήματα για την οικογένειά μου;» και κάπως έτσι άρχισε να γράφει το σενάριο.
Την έμπνευση για τα παιχνίδια του την έδωσε η ίδια η παιδική του ηλικία: Λόγου χάρη, στο πρώτο επεισόδιο του παιχνιδιού οι 456 συμμετέχοντες μπορούν να κινηθούν μόνο όταν το πρόσωπο της μηχανικής κούκλας είναι στραμμένο αλλού και δεν τους κοιτάζει, ένα παιχνίδι που βασίστηκε στο γνωστό, σε όλη την οικουμένη, παιχνίδι του «Σταμάτα / Ξεκίνα».
Ο δημοσιογράφος ρωτά στην συνέχεια τον Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη για ποιο λόγο υπάρχει τόση βία στην σειρά. «Επειδή παλεύουμε για τις ίδιες τις ζωές μας μέσα σε πολύ άνισες συνθήκες. Πιστεύω ότι η παγκόσμια οικονομική τάξη, συνολικά, είναι άνιση και το 90% των ανθρώπων πιστεύουν ότι είναι άδικη. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας οι φτωχότερες χώρες δεν μπορούν να εμβολιάσουν τους ανθρώπους τους. Μολύνονται με ιούς στους δρόμους και πεθαίνουν. Έτσι προσπάθησα να μεταφέρω ένα μήνυμα για τον σύγχρονο καπιταλισμό», λέει.
Ο Τζέφρις ασφαλώς του αναφέρει την αντίφαση, ότι δηλαδή η ίδια η σειρά κινείται, ζει και «αναπνέει» μέσα σε ένα άκρως καπιταλιστικό περιβάλλον, με τον Νοτιοκορεάτη ωστόσο να διαφωνεί: «Το Netflix είναι μια διεθνής εταιρεία αλλά δεν νομίζω ότι επιδεινώνει τις ανισότητες. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία αντίφαση. Κατέληξε να είναι η πιο επιτυχημένη σειρά με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση που είχε ποτέ σειρά του Netflix. Είναι μια μεγάλη έκπληξη που δείχνει απλά ότι το μήνυμα που ήθελα να στείλω όντως έχει πολύ μεγάλη απήχηση στο διεθνές κοινό».
Τέλος, και όσον αφορά στο φινάλε της σειράς (που δίχασε πολύ κόσμο) το δημοσίευμα σημειώνει με νόημα πως «το τέλος του ένατου επεισοδίου οδηγεί με ωραίο τρόπο σε ένα σίκουελ στο οποίο ο νικητής θα μπορούσε να αναμετρηθεί με τη διαβολική οργάνωση που κρύβεται πίσω από το παιχνίδι».
Πάντως, δεύτερη σεζόν θα υπάρξει σίγουρα: μιλώντας στο Associated Press o δημιουργός της σειράς επιβεβαίωσε πως η σειρά θα επιστρέψει χωρίς όμως να υπάρχει κάποια σαφή ημερομηνία για το πότε ακριβώς θα γίνει αυτό. «Υπήρξε τόση πίεση, τόση ζήτηση και τόση αγάπη για μια δεύτερη σεζόν. Έτσι σχεδόν νιώθω ότι δεν μας αφήνετε με άλλη επιλογή. Αλλά, θα πω ότι θα υπάρξει πράγματι μια δεύτερη σεζόν. Είναι στο κεφάλι μου αυτή τη στιγμή. Είμαι στη διαδικασία σχεδιασμού αυτή τη στιγμή. Αλλά πιστεύω ότι είναι πολύ νωρίς για να πούμε πότε και πώς θα συμβεί αυτό», δήλωσε ο Ντονγκ Χιουκ.
