Τo Lovecraft Country του HBO είναι μια σειρά που προκάλεσε αντιπαραθέσεις ήδη από την παρουσίαση του trailer της. Τα φανταστικά στοιχεία συγκρούονται με αληθινές μάχες ήδη από την αρχή, σε μια τολμηρή πρεμιέρα, που συνδυάζει φαντασία με ρεαλισμό.
Οι βαθιά ριζωμένες φυλετικές προκαταλήψεις όπως μας ενημερώνει το Lordoftheseries.gr συνδυάζονται με ρατσιστικές συμπεριφορές, καθώς η δημιουργός της σειράς, Misha Green, αναλύει την κοινωνική της ατζέντα. Η σειρά είναι γεμάτη με λογοτεχνικές αναφορές , ενώ η αχαλίνωτη δημιουργικότητα , τόσο στο σενάριο όσο και στην εικόνα, παίζει μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη των χαρακτήρων.
Υπόθεση
Η ιστορία ξεκινά το 1954 ακολουθώντας τον Άττικους (Jonathan Majors) , έναν βετεράνο του πολέμου στην Κορέα, που επιστρέφει σπίτι του ψάχνοντας τον πατέρα του. Η σειρά αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα της χρήσης του Μαύρου τραύματος ως βάση για την αφήγηση και την πλοκή της ιστορίας. Μαζί με την φίλη του Λέτι (Jurnee Smollett) και τον θείο του Τζόρτζ (Courtney B. Vance) θα συναντήσουν τέρατα, μαγεία, άλλες διαστάσεις και γενικά θα περάσουν στο υπερφυσικό στοιχείο, ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα την ιστορία της οικογένειας τους.
Η σειρά είναι βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα φαντασίας τρόμου του Matt Ruff (2016), η οποία εξερευνά τον κόσμο του H. P. Lovecraft και τον ρατσισμό στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της περιόδου των Jim Crow laws. Όπως και στο βιβλίο, χρησιμοποιούν τον κόσμο του Lovecrarf (που υπήρξε ρατσιστής) και την όλη ανατριχιαστική απεικόνιση του τρόμου και των τεράτων, δημιουργώντας μια ηρωική αφήγηση για την Μαύρη φυλή που χτυπήθηκε τόσο άσχημα. Κάτι που γίνεται ιδιαίτερα αισθητό στα τελευταία επεισόδια με την σφαγή της Τούλσα το 1921.
Εντυπώσεις
Υπάρχουν τέρατα, μαγεία και άνθρωποι που πρέπει να αντιμετωπίσουν διάφορα εμπόδια στο Lovecraft Country. Μέσα στην σειρά υπάρχουν και αρκετά easter eggs από ονόματα και γεγονότα της αφροαμερικάνικης ιστορίας, όπως βλέπει κάποιος από το πρώτο επεισόδιο στο όνειρο του Άττικους. Δυστυχώς πολλά από αυτά χάνονται, αν κάποιος δεν είναι γνώστης περιστατικών και ιστορικών χαρακτήρων.
Η σειρά πάει ακόμη ένα βήμα παραπέρα, εξερευνώντας το τραύμα και την ανθρωπιά και άλλων ομάδων, όπως των ομοφυλόφιλων και των transgender. Επίσης ασχολείται με τον πόλεμο στην Κορέα και γενικά προσπαθεί να μπλέξει αρκετά θέματα στα 10 μόλις επεισόδια. Κάποιες φορές όχι πετυχημένα.
Οι σεναριογράφοι γνωρίζουν ότι τέτοια θέματα είναι υποκειμενικά, ενίοτε προς αμφισβήτηση και προς συζήτηση, σύμφωνα με τις αντιλήψεις του κοινού. Όλα αυτά συμπληρώνονται με αξιόλογες ερμηνείες, εύστοχες και επίκαιρες προσεγγίσεις, εξαιρετικά εφέ και καταπληκτικό soundtrack.
spoilers
Η σειρά στα πρώτα 2-3 επεισόδια ξεκινά ως κάτι διαφορετικό, μπλέκοντας τον κόσμο του Lovecraft με τον ρατσισμό και την φαντασία. Δυστυχώς, στα επόμενα χάνει λίγο αυτόν τον πρωτότυπο χαρακτήρα της, παραμένοντας όμως επιτυχημένα στον κόσμο του φανταστικού. Το φινάλε, αν και καλό, ήθελε μια ανάσα για να αντιληφθούμε καλύτερα τα γεγονότα. Αν ήταν μοιρασμένο σε δύο επεισόδια ίσως να είχε καλύτερη απόδοση. Ειδικά στον χαρακτήρα της Νταϊάνα με το νέο βιονικό χέρι, που λογικά θα παίξει ρόλο στη δεύτερη σεζόν. Αν υπάρξει.
Εκτιμάται ιδιαίτερα η όλη προσπάθεια απόδοσης των ρατσιστικών γεγονότων της εποχής , η φρίκη του πολέμου στην Κορέα και ειδικά η σφαγή στην Τούλσα. Το τελευταίο κάτι παραπάνω από απλή απεικόνιση των γεγονότων μιας και ήθελε να μας βάλει μέσα στο τραύμα και την ψυχολογία του πατέρα του Άττικους. Έκανε επίσης μια προσπάθεια, μέσα από το ταξίδι στο χρόνο και άλλες διαστάσεις να ενδυναμώσει την γυναικεία μαύρη παρουσία με την Ιππολύτη.
Τελική Ετυμηγορία
Όπως και με τη σειρά Watchmen, το Lovecraft Country ευαισθητοποιεί, παρακινεί το διάλογο και επιμορφώνει, όσους θέλουν να μάθουν. Από την άλλη πλευρά, είναι μια σειρά διασκεδαστική, “παραδοσιακά” τρομακτική και πραγματικά συναρπαστική.
Το Lovecraft Country αντιπροσωπεύει μια τηλεοπτική πρόταση, στην οποία κάποιες συνήθεις τηλεοπτικές πρακτικές, εδώ είναι περιττές. Δεν υπάρχουν κρυφά μηνύματα για το κοινό, ούτε υπερβολικά περίτεχνες ανατροπές και τελικά όλα ξεκινούν από την οικογένεια. Ένα μήνυμα που δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο.
