Ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε γράψει πως «η ζωή μιμείται την τέχνη πολύ καλύτερα από ότι η τέχνη μιμείται τη ζωή». Και πόσο δίκιο είχε σε πολλές περιπτώσεις. Μία από αυτές ήταν και η ζωή του Morita Pat, του αγαπημένου «Κύριου Μιγιάγκι» στο Καράτε Κιντ. Ο φιλόσοφος, η ήρεμη δύναμη, ο δάσκαλος που όλοι θα θέλαμε, στην πραγματικότητα έζησε μια δύσκολη ζωή και γνώρισε το σκληρό πρόσωπό της από τα 2 του κιόλας χρόνια.

Με αφορμή το Cobra Kai, τη σειρά του Netflix που αποτελεί τη σημερινή εκδοχή του θρυλικού «Καράτε Κιντ» με πρωταγωνιστή και πάλι τον ώριμο (αλλά πάντα νεότερο εμφανισιακά) Ραλφ Μάτσιο, το lordoftheseries.gr τον αγαπημένο «Μιγιάγκι». Και πόσο λείπει η φιγούρα του.

Έμαθε να περπατά στα 11 του χρόνια

Ο Morita Pat γεννήθηκε στις 28 Ιουνίου του 1932 στην Καλιφόρνια, από μετανάστες γονείς που πέρασαν άσχημες και δύσκολες καταστάσεις. Το σκληρό πρόσωπο της ζωής θα το γνωρίσει μόλις στα 2 του χρόνια, όταν διαγνώστηκε με φυματίωση του μυελού των οστών.

Ο μικρός Morita περνούσε τα χρόνια του σε νοσοκομεία, ενώ  συχνά όλο το σώμα του ήταν καλυμμένο με γύψο. Μέχρι τα 11 του δεν περπατούσε καθόλου, μέχρι που η οικογένειά του  δέχτηκε να κάνει μια σοβαρή επέμβαση στη σπονδυλική στήλη. Ο μικρός βγήκε νικητής και μετά την επέμβαση περπάτησε για πρώτη φορά.

Στη διάρκεια της ανάρρωσής του, στο νοσοκομείο της Καλιφόρνια ένας πράκτορας του FBI τον ανακαλύπτει και τον οδηγεί στους γονείς του που κρατούνται σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ήταν κατά την διάρκεια του Β παγκόσμιου πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, με τους γονείς του αφήνονται ελεύθεροι κι επιστρέφουν στην Καλιφόρνια.

Με κόπους κατάφεραν να ανοίξουν ένα μικρό οικογενειακό ασιατικό εστιατόριο. Ο Pat μεταξύ άλλων κάνει αυτοσχέδια σκετσάκια και οι πελάτες του μαγαζιού, ξεκαρδίζονται μαζί του. Έτσι, μάλλον δεν δυσκολεύτηκε να ανακαλύψει πως έχει έφεση στο να κάνει τον κόσμο να γελά… και να γίνει ηθοποιός.

Πήρε «κρυφά» το ρόλο του Μιγιάκι

Ο Morita Pat ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να αφήσει τους γονείς του λόγο της οικονομικής τους κατάστασης και έτσι αποφασίζει να δουλεύει τα βράδια σε κάποια καταστήματα με το όνομα «Hip Nip» και την ημέρα επέστρεφε στην κανονική δουλειά του.

Το 1967 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη στο μιούζικαλ «Γλυκιά μου, Μίλι». Πρωταγωνίστρια ήταν η Τζούλι Άντριους και η ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία, κερδίζοντας ένα Όσκαρ και άλλες έξι υποψηφιότητες.

Όταν άρχισαν να ψάχνουν τους ηθοποιούς για το «Καράτε Κιντ», το όνομα του Morita αναφέρθηκε πολλές φορές, όμως ο βασικός παραγωγός της ταινίας, Τζέρι Γουάιντρομπ, δεν ήθελε να τον δει ούτε ζωγραφιστό. Έλεγε ότι είναι κωμικός και ο ρόλος του Μιγιάγκι έπρεπε να πάει σε κάποιον σοβαρό.

Παρ’ όλα αυτά, τον κάλεσαν για οντισιόν χωρίς να βρίσκεται στο χώρο ο Γουάιντρομπ. Όταν ο παραγωγός είδε το βίντεο, χωρίς να ξέρει το όνομα του ηθοποιού, φώναξε: «Νάτος! Αυτός είναι ο Μιγιάγκι!». Τον ενημέρωσαν ότι ο ηθοποιός ήταν ο Πατ Μορίτα και ο παραγωγός παραδέχτηκε το λάθος του. Όταν ο Μορίτα βρέθηκε υποψήφιος για Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία, ο Γουάιντρομπ ήταν ο πρώτος που τον συνεχάρη.

Ο Τσάκι Τσαν, που πρωταγωνίστησε στην τελευταία «έκδοση» της ταινίας, δήλωσε ότι ήταν εμφανής η άγνοια του ηθοποιού και οι σκηνές μάχης δεν ήταν καθόλου ρεαλιστικές. Βέβαια, ο ρόλος του Μιγιάγκι δεν απαιτούσε πολλές σκηνές δράσης, αφού ήταν ένας φιλειρηνικός χαρακτήρας που απέφευγε τη βία με κάθε τρόπο.

Αυτό αποδεικνύεται και στην καινούρια ταινία του 2010, όπου ο Τσάκι Τσαν είχε τις λιγότερες σκηνές δράσης από οποιαδήποτε άλλη ταινία του. Όμως, οι θεατές δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για το ρεαλισμό ή μη των σκηνών. Ο Μιγιάγκι ήταν κάτι παραπάνω από ένας απλός καθηγητής καράτε. Ήταν ένας απλοϊκός φιλόσοφος για τη νεότερη γενιά, μια πατρική φιγούρα που καθοδηγούσε χωρίς να χειραγωγεί και δεν έχανε την ευκαιρία να επαναλαμβάνει το αγαπημένο του μότο: «Karate good, karate only defence»….

Ο αγαπημένος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή στις 24 Νοεμβρίου το 2005 σε ηλικία 73 ετών.