Για σειρά το πήγαιναν, σπονδυλωτή ταινία βγήκε τελικά, αν και αυτά μικρή σημασία έχουν σήμερα.
Για το γουέστερν αριστούργημα των αδελφών Κοέν ο λόγος, αυτό το τραγούδι στο παράλογο της Άγριας Δύσης και της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης που έφυγε με το Βραβείο Σεναρίου από το Φεστιβάλ Βενετίας.
Μιλάμε για την «Μπαλάντα του Μπάστερ Σκραγκς» (2018), που έσπευσε να εξασφαλίσει το Netflix ως ένα από τα καμάρια της βιντεοθήκης του.
Μια σειρά από 6 ιστορίες γουέστερν είναι όπου παρελαύνουν όλα τα καλά και τα κακά του ψυχισμού. Άλλοτε μελαγχολική και τρυφερή, άλλοτε κυνική και σκληρή και πάντα αστεία και πικρή ταυτοχρόνως, είναι μια συρραφή που διατρέχει όλο το φάσμα της ανθρώπινης παραδοξότητας.
Κι όλα αυτά την ώρα που ακολουθεί παράνομους και εποίκους στο Φαρ Ουέστ.
Τι θα δεις; Όλη τη συνήθη γκάμα των χαρακτήρων ενός γουέστερν, με τη γνώριμη ματιά του σύμπαντος των Κοέν.
Έναν τραγουδιστή-πιστολέρο, έναν ληστή τραπεζών, μια ταλαιπωρημένη γυναίκα, έναν περιπλανώμενο θιασάρχη, έναν χρυσοθήρα και πέντε παράξενους ταξιδιώτες μέσα σε μια άμαξα.
Όλα είναι αυθεντικά εδώ, μόνο που το όλο πακέτο μοιάζει στρεβλό και απροσδόκητο. Όπως το σινεμά των αδελφών Κοέν δηλαδή, που σε κάνει να υποκλίνεσαι κάθε φορά…
