Εκεί κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 η BMW ήταν σε συνομιλίες με τη Lamborghini για να αναπτύξουν από κοινού ένα αγωνιστικό.
Τα πράγματα δεν έμελλε να ευοδωθούν και η συνεργασία κατέληξε σε πικρή διαμάχη, καθώς οι δύο εταιρίες δεν τα έβρισκαν σε τίποτα. Κι έτσι είπαν τελικά να τραβήξουν δρόμους χωριστούς.
Έτσι κάπως κατέφτασε η μυθικών σήμερα προδιαγραφών Μ1 το 1978, ως αποτέλεσμα του πείσματος της BMW, αλλά και μιας ξεκάθαρης προσπάθειας να μπει στο μάτι των Ιταλών.
Δεν έμοιαζε άλλωστε σε τίποτα με ό,τι έφερε ως τότε το σήμα της BMW. Ακόμα καλύτερα, οι Βαυαροί απευθύνθηκαν στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign για να σχεδιάσει το αμάξι, θυμίζοντας σε πολλά τα φουτουριστικά ποιήματα των ιταλών ανταγωνιστών.
Μόνο που η M1 δεν φτιάχτηκε από ένα καπρίτσιο. Φτιάχτηκε για να τρέξει. Από τις 453 μονάδες που βγήκαν από τη μονάδα παραγωγής της BMW, οι 50-55 «σημαδεύτηκαν» για να τρέξουν στο M1 Procar Championship. Αλλά και σε άλλους αγώνες, όπως το ξακουστό Le Mans.
Η BMW επιστράτευσε μάλιστα και μια σειρά από τους καλύτερους οδηγούς για να πιλοτάρουν τα αγωνιστικά της, μεταξύ αυτών και οι θρύλοι Νίκι Λάουντα, Τζέιμς Χαντ και Μάριο Αντρέτι.
Και τώρα, 4 δεκαετίες μετά την τελευταία καρό σημαία που έπεσε στο εσωτερικό πρωτάθλημα της Μ1 (φθινόπωρο του 1980), το αγωνιστικό του Αντρέτι είναι έτοιμο να αλλάξει χέρια.
Φέρει ακόμα τα αυθεντικά εργοστασιακά χρώματα, αλλά και όλη την αγωνιστική περιβολή του.
Πωλείται από τον ιαπωνικό οίκο δημοπρασιών BH Auctions και για την τιμή θα πρέπει να επικοινωνήσει κανείς αποκλειστικά με την εταιρία…
