H Στουτγκάρδη της Γερμανίας είναι μια πόλη που αγαπά την αυτοκίνηση. Εκεί έχει εξάλλου το στρατηγείο της η Daimler, που κατέχει πια τη Mercedez-Benz, και εκεί μπήκε στην παραγωγή το πρώτο αυτοκίνητο του κόσμου, που παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση του 1889. Αν και εφευρέθηκε κάπου αλλού, δύο ωρίτσες με το αυτοκίνητο μακριά από τη Στουτγκάρδη. Δυο ωρίτσες που έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στην ιστορία της αυτοκίνησης. Βλέπετε η αγάπη της Γερμανίας για τα αυτοκίνητα ξεκίνησε με ένα road trip από το γειτονικό Μάνχαϊμ στην πόλη Πφόρτσχαϊμ, καμιά εξηνταριά χιλιόμετρα μακριά από τη Στουτγκάρδη. Το 1885 κάποιος Καρλ Μπεντζ είχε στα χέρια του το πρώτο Motorwagen, ένα τρίτροχο αμάξι που κινούνταν με τη βοήθεια μιας ατμομηχανής δικής του κατασκευής. Και σε μια από τις πρώτες μάλιστα πετυχημένες απόπειρές του να το βάλει μπροστά, το Motorwagen καρφώθηκε στον τοίχο του εργαστηρίου του!
Μέχρι το 1888, ο απόλυτος πρωτεργάτης της αυτοκίνησης είχε στα χέρια του ένα πρωτότυπο που δούλευε μια χαρά. Το είχε δοκιμάσει ο ίδιος τόσες και τόσες φορές μέχρι… το τέλος του δρόμου. Το πατενταρισμένο τρίκυκλο δεν είχε ταχύτητες και δεν μπορούσε να ανέβει ανηφόρες, δούλευε πάντως. Μια ωραία πρωία λοιπόν, η κυρία Μπεντζ, η Μπέρθα, αποφάσισε να πάρει τη δημιουργία του συζύγου της για το πρώτο πραγματικό της τεστ, ένα road trip που θα κρατούσε λίγο περισσότερο από αυτές τις μερικές εκατοντάδες μέτρα που βόλταρε ο Καρλ. Είχε κουραστεί από τις σεμνές και ταπεινές απόπειρες του άντρα της και είπε να το προωθήσει με το θράσος που είχε ως άνθρωπος. Επιστράτευσε λοιπόν τους δυο της γιους, έσπρωξαν το Motorwagen από το γκαράζ, για να μην ξυπνήσουν τον Καρλ που κοιμόταν, και όταν απομακρύνθηκαν αρκετά, το έβαλαν μπροστά και έφυγαν! Η Μπέρθα είχε βάλει σκοπό να φτάσει στο πατρικό της στο Πφόρτσχαϊμ, καμιά εκατοστή χιλιόμετρα μακριά, μέσα από τους καρόδρομους της εποχής. Αυτό θα ήταν πράγματι το πρώτο ταξίδι αναψυχής με άμαξα που δεν έσερναν άλογα! Και όχι πως έγινε απρόσκοπτα, κάθε άλλο. Κάποιοι σωλήνες βούλωσαν, τους οποίους ξεβούλωσε η κυρία Μπεντζ με την καρφίτσα του καπέλου της. Ένα καλώδιο βραχυκύκλωσε και εκείνη το μόνωσε με την καλτσοδέτα της! Όσο για καύσιμο, έπεισε έναν φαρμακοποιό να της πουλήσει μια ασυνήθιστα μεγάλη ποσότητα του αερίου (αιθέρα πετρελαίου) που χρειαζόταν το αμάξι. Και όταν τα φρένα παρέδωσαν δυνάμεις, έβαλε έναν τσαγκάρη να τα επιδιορθώσει με δέρμα. Και κάθε φορά που συναντούσαν λόφο, έβαζε τα αγόρια της να σπρώχνουν, επιστρατεύοντας ακόμα και αγρότες από τα χωράφια τους. Μέχρι το τέλος της ημέρας, οι Μπεντζ είχαν φτάσει στο Πφόρτσχαϊμ, απ’ όπου τηλεγράφησε η Μπέρθα στον σύζυγό τους πως ήταν καλά και ασφαλείς. Αφού έμειναν για μερικές μέρες στους γονείς της, επέστρεψαν θριαμβευτές στο Μάνχαϊμ. Πριν από δέκα χρόνια, η Γερμανία έκανε τον δρόμο που ακολούθησε η ατρόμητη γυναίκα επίσημο μνημείο. Γιατί ήταν αυτή που έπεισε ουσιαστικά τον κόσμο πως η μηχανοκίνητη άμαξα είχε πράγματι οφέλη και μπορούσε να αντικαταστήσει τα άλογα. Παρά το γεγονός ότι ο κόσμος θα χρειαζόταν άλλη μια δεκαετία για να εμπιστευτεί την πρώτη πραγματική επανάσταση της αυτοκίνησης…