«Ένας από τους Ταλιμπάν φώναξε: “υπάρχει μία ομάδα παιδιών που κρύβεται κάτω από τους πάγκους, πηγαίνετε να τα βρείτε”» για να τα εκτελέσετε, αφηγείται, ενώ βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση τρόμου, ένας έφηβος που γλίτωσε από την επίθεση των ισλαμιστών κομάντο εναντίον ενός σχολείου στο Πακιστάν με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 130 ανθρώπων.

Κλινήρης στο νοσοκομείο Lady Reading στο Πεσάβαρ, τη μητρόπολη του βορειοδυτικού Πακιστάν, ο Σάκρουκ Χαν, 16 ετών, λέει ότι παρακολουθούσε ένα μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού στο αμφιθέατρο του σχολείου του, όπου συχνάζουν παιδιά ηλικίας 10 έως 20 ετών, όταν μία ομάδα Ταλιμπάν, με στρατιωτικές στολές, εισέβαλε σήμερα το πρωί.

«Κάποιος αμέσως μας φώναξε να ξαπλώσουμε στο πάτωμα και να κρυφτούμε κάτω από τα θρανία» λέει ψιθυριστά, συγκλονισμένος από την επίθεση, μια από τις πιο πολύνεκρες στην ιστορία του Πακιστάν.

Οι δράστες στη συνέχεια φώναζαν «Ο Θεός είναι μεγάλος» προτού ανοίξουν πυρ εναντίον των παιδιών. «Έπειτα ένας από τους Ταλιμπάν φώναξε: “υπάρχουν παιδιά κρυμμένα κάτω από τους πάγκους πηγαίνετε να τα βρείτε”» για να τα σκοτώσετε, αφηγείται ο έφηβος στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Ο Σάκρουκ, που έχει ύψος σχεδόν 2 μέτρα, είχε ξαπλώσει στο πάτωμα και υποδυόταν τον νεκρό. Είδε έναν άνδρα με μαύρες μπότες να τον προσεγγίζει. Ήταν ένας Ταλιμπάν που αναζητούσε τα παιδιά κάτω από τους πάγκους. Έπειτα ένας τρομοκράτης τον πυροβόλησε στα 2 του πόδια, ακριβώς πάνω από το γόνατο. Το παιδί δαγκώθηκε από τον πόνο.

«Σήκωσα τη γραβάτα μου και την έβαλα στο στόμα μου για να μην φωνάξω. Ο άνδρας με τις μπότες συνέχισε να πυροβολεί τα παιδιά. Και εγώ ήμουν ξαπλωμένος στο έδαφος με τα μάτια κλειστά και περίμενα να με ξαναπυροβολήσει», τονίζει ο ίδιος.

«Το σώμα μου έτρεμε, αντίκρισα τον θάνατο από τόσο κοντά, δεν θα ξεχάσω ποτέ τις βαριές εκείνες μαύρες μπότες, ήταν σαν ο ίδιος ο θάνατος να με είχε βρει» συνεχίζει τρέμοντας.

Αφού σκότωσαν τουλάχιστον 130 ανθρώπους, οι Ταλιμπάν έφυγαν από το αμφιθέατρο του σχολείο όπου φοιτούν παιδιά στρατιωτικών, όπως επίσης και πολιτών. Όταν έφυγαν, «εγώ παρέμεινα ξαπλωμένος στο πάτωμα για μερικά λεπτά. Έπειτα προσπάθησα να σηκωθώ όμως έπεσα και πάλι κάτω εξαιτίας των τραυμάτων μου» λέει ο Σάχρουκ, ενώ ο πατέρας του, ένας έμπορος, τον παρηγορεί.

«Σύρθηκα έως τη διπλανή τάξη. Ήταν φοβερό! Η βοηθός της δασκάλας ήταν εκεί, καθόταν στην καρέκλα της, από το σώμα της ανάβλυζε αίμα ενώ καιγόταν».

«Όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου ήμουν ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι» στο νοσοκομείο Lady Reading, όπου το προσωπικό απευθύνει έκκληση στον πληθυσμό να δώσει επειγόντως αίμα με στόχο τη διάσωση των τραυματιών.