Στην περιοχή του Ντονμπάς, παρά τη εκεχειρία που διακηρύσσεται, οι ένοπλοι εθνικιστές και η στρατιωτική ηγεσία του Κιέβου συνεχίζουν τους ανελέητους βομβαρδισμούς πόλεων και οικισμών, όπου κατοικεί σημαντικός αριθμός Ελλήνων.
Μεγάλο μέρος του ουκρανικού Τύπου, υποταγμένο στις εθνοκαθαρτικές βλέψεις της ηγεσίας καλεί ανοικτά, όπως αναφέρει η «φωνή της Ρωσίας» σε εθνική κάθαρση. Η ειδησεογραφική ιστοσελίδα «Politicantrop», διακηρύσσει ανοικτά τη θέση ότι όλος ο μη ουκρανικός πληθυσμός του Ντονμπάς, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων, «εδώ και αρκετό καιρό, έπρεπε να είχε εκδιωχθεί από την Ουκρανία».
Ο πρόσφατος βομβαρδισμός της πολίχνης Σαρτανά που είχε ως συνέπεια να χαθούν επτά ζωές και να απομείνουν σακάτηδες άλλοι 15 άνθρωποι, είναι μια μόνο περίπτωση όπου οι πληθυσμοί με ελληνικές ρίζες υποφέρουν από τους βομβαρδισμούς.
Το περασμένο καλοκαίρι στους οικισμούς Ραζντόλνογιε (η παλιά ελληνική ονομασία ήταν Μεγάλη Καρακούμπα), και Στύλα έγιναν σφοδρές μάχες με θύματα και σοβαρές υλικές καταστροφές.
Ίδια κατάσταση επικρατεί και στη πόλη Σταρομπέσεβο όπου τον περασμένο Ιούλιο εισέβαλαν τάγματα καταδίωξης των ουκρανικών δυνάμεων.
Κάτοικοι συλλαμβάνονταν με την παραμικρή υποψία συμπαράστασης προς τους μαχητές – πολιτοφύλακες, μεταφέρονταν σε στρατόπεδα και υπόκειντο σε ταπεινώσεις και εξευτελισμούς.
Ο ερχομός του χειμώνα βρίσκει τους κατοίκους με σοβαρές ελλείψεις σε βαρύ ρουχισμό τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
Στις ελληνικές περιοχές
Η περιοχή Σταρομπέσεβο, λίγα χιλιόμετρα από την πόλη Ντονιέτσκ, περιλαμβάνει διοικητικά και τη Στύλα και το Ραζντόλνογιε.
Εκεί είχαμε βρεθεί το μακρινό 1991 σε ένα χώρο με το 90% του πληθυσμού να είναι ελληνικής καταγωγής, με μουσείο της πιο γνωστής Ελληνίδας πριν από τον παγκόσμιο πόλεμο, της Παναγιώτας Αγγελίνη (Πάσσα Αγγέλινα).
Η νεαρή τότε κοπέλα ήταν η πρώτη που ανέλαβε χειρίστρια … τρακτέρ, οργώνοντας τεράστιες εκτάσεις της αναδυόμενης τότε σοβιετικής αγροτικής οικονομίας. Αποτελούσε τιμή για τους Ελληνες του Σταρομπέσεβο που μια δική τους είχε την πρωτοβουλία αυτή. Αργότερα έγινε δεκτή στη Μόσχα από τον σοβιετικό ηγέτη, Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος την έφερνε ως παράδειγμα προς μίμηση για όλη τη σοβιετική νεολαία.
Από την επίσκεψη εκεί, το ΄91, η ανάμνηση που έμεινε είναι ότι είχες να κάνεις με νοικοκυραίους με άνετη οικονομική και πλούσια κοινωνική ζωή, χωρίς καμιά προστριβή με τους κατοίκους άλλων εθνοτήτων, αν και οι ίδιοι το είχαν καμάρι ότι ήταν Έλληνες.
Στην περιοχή αυτή, όπως και σε άλλες στα παράλια του Αζόφ αλλά και στον Καύκασο, Ελληνας σημαίνει προκομμένος, οικογενειάρχης που σπουδάζει τα παιδιά του, άνθρωπος που αξίζει να ακούς τι λέει, έχεις να κερδίσεις από αυτό…
Όσο για τη φιλοξενία και το γλέντι που οργανώθηκε, μόνο και μόνο «γιατί ήρθε δικό μας παιδί από την Ελλάδα, που είναι και δημοσιογράφος…», είναι από τα πράγματα που μένουν αξέχαστα!
Σήμερα, η κατάσταση είναι τραγική. Όπως λένε μαρτυρίες από τους τοπικούς μας συνομιλητές που δεν χρειάζεται να δοθούν ονόματα, διότι, όπως οι ίδιοι αναφέρουν, «δεν πρόκειται να μας βγεί σε καλό», όλοι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες -τουλάχιστον για κατάπαυση του πυρός- στη νεοεκλεγμένη ηγεσία της Λ.Δ.Ντονιέτσκ.
Μέσα στο Νοέμβριο δόθηκε βοήθεια από τις νέες Αρχές σε οικοδομικά υλικά για το κτίσιμο 60 σπιτιών που καταστράφηκαν από τους βομβαρδισμούς μόνο στο Ραζντόλνογιε.
Εργάζονται γιατί, εκτός των άλλων, θέλουν να ξεχάσουν τις μέρες που μέσα στους οικισμούς τους κυκλοφορούσαν οι ένοπλες ομάδες του ουκρανικού στρατού, λεηλατούσαν, βίαζαν, εξευτέλιζαν, άρπαζαν… Ο επικεφαλής της τοπικής ηγεσίας του Σταρομπέσεβο έχασε το γιό του που σκοτώθηκε ύστερα από επίθεση των ενόπλων στην πόλη.
Από τον Ιούλιο, λένε, η ηγεσία του Κιέβου τους έχει κόψει μισθούς, συντάξεις, επιδόματα κ. α., δεν ενδιαφέρεται κανείς αρμόδιος γι΄ αυτούς, σα να μην υπάρχουν.
Οι απλοί άνθρωποι κάνουν λόγο για πραγματική γενοκτονία του ρωσόφωνου και ρωσόφιλου πληθυσμού, ανάμεσα στον οποίο με τιμή αναφέρουν ότι είναι και οι ίδιοι… Αν δεν μας θεωρούν κατοίκους της Ουκρανίας, τότε γιατί μας βομβαρδίζουν, γιατί δεν μας αφήνουν να ορίσουμε μόνοι μας τις τύχες μας;», λένε.
Δίπλα από την περιοχή Σταρομπέσεβο, υπάρχει και άλλη περιοχή με ελληνικό στοιχείο, η Τέλμανοφσκι. Εκεί, δυστυχώς, οι βομβαρδισμοί και οι μάχες συνεχίζονται καθημερινά μέχρι σήμερα, και σκοτώνονται απλοί άμαχοι.
Στο Σταρομπέσεβο η νέα εξουσία έχει καταφέρει να πάρει την υπόθεση στα χέρια της και οι επιθέσεις έχουν κοπάσει.
Η βοήθεια από το Σύνδεσμο «ΦΙΛΙΑ», και τον ελληνιστή Πρόεδρο του Συνδέσμου, Γκεόργι Μουράντοφ, τον ελληνομαθή διπλωμάτη που η επαγγελματική του καριέρα ήταν και εξακολουθεί να είναι δεμένη με τον Ελληνισμό, είναι για τους Ελληνες του Ντονιέτσκ μια «ένεση» ενίσχυσης, αλλά και μια αχτίδα αισιοδοξίας ότι δεν είναι μόνοι τους.
