Οι γονείς του Τζέιμς Φόλεϊ, του Αμερικανού δημοσιογράφου που δολοφονήθηκε δια αποκεφαλισμού από τζιχαντιστές, έδωσαν στη δημοσιότητα ένα γράμμα του γιου τους που είχε γράψει κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του.

Αν και όλα τα γράμματα του 41χρονου κατασχέθηκαν από τους διώκτες του, ο άτυχος Φόλεϊ είχε ζητήσει τον περασμένο Ιούνιο από έναν συνάδελφό του- με τον οποίο είχαν κρατηθεί ως όμηροι στη Συρία αλλά τελικά εκείνος απελευθερώθηκε-, να αποστηθίσει ένα από αυτά.

Στη συγκεκριμένη επιστολή, ο Τζιμ όπως υπογράφει ο δημοσιογράφος, περιγράφει το πώς αντιμετωπίζει την ομηρία αλλά μιλάει και για την λαχτάρα του για ελευθερία.

«Έχω αδύναμες και δυνατές ημέρες», έγραψε «Είμαστε τόσο ευγνώμονες όταν κάποιος απελευθερώνεται: αλλά φυσικά, λαχταρούμε για τη δική μας ελευθερία. Προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλο και να δίνουμε ο ένας στον άλλον δύναμη», έγραψε χαρακτηριστικά.

Ο Φόλεϊ απήχθη στο 2012 στη Συρία κατά τη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής. Την περασμένη βδομάδα η παγκόσμια κοινή γνώμη πάγωσε από το βίντεο που ανέβασε η ISIS στο διαδίκτυο και στο οποίο ένα μέλος της τζιχαντ αποκεφαλίζει τον Αμερικανό. Στο γράμμα αποκαλύπτονται επιπλέον, και συγκινητικές στιγμές κατά τη διάρκεια της ομηρίας του: ο Φόλεϊ κρατείτο ως όμηρος μαζί με 17 επιπλέον συναδέλφους του και όπως ο ίδιος αποκάλυψε, κατά τη διάρκεια της σκληρής κράτησής τους μιλούσαν για ταινίες, σπορ ή παίζοντας παιχνίδια που έφτιαχναν από σκουπίδια που έβρισκαν στη φυλακή.

«Τα παιχνίδια μας βοηθούν να περνάμε το χρόνο μας. Είναι μεγάλη βοήθεια. Επαναλαμβάνουμε ιστορίες και ξεσπάμε σε γέλια προκειμένου να σπάσουμε την ένταση», έγραφε. Φυσικά στα γράμματά του ο δημοσιογράφος, δε παρέλειπε να αναφερθεί και στα μέλη της οικογένειάς του, τα οποία μνημόνευε ξεχωριστά. Αναφέρεται με λόγια αγάπης για τα τέσσερα μικρότερα αδέλφια του, τη λατρεμένη του γιαγιά από την οποία ζήτησε να μην παραλείπει τα φάρμακά της, και φυσικά για τους γονείς του: «Θυμάμαι τόσες υπέροχες αναμνήσεις που με βοηθούν να ξεχνάω τη φυλακή. Τα όνειρα με την οικογένειά μου και τους φίλους μου, πλημμυρίζουν με ευτυχία την καρδιά μου».

Το γράμμα του Φόλεϊ στην οικογένειά του:

«Dear Family and Friends,

I remember going to the Mall with Dad, a very long bike ride with Mom. I remember so many great family times that take me away from this prison. Dreams of family and friends take me away and happiness fills my heart.

I know you are thinking of me and praying for me. And I am so thankful. I feel you all especially when I pray. I pray for you to stay strong and to believe. I really feel I can touch you even in this darkness when I pray.

Eighteen of us have been held together in one cell, which has helped me. We have had each other to have endless long conversations about movies, trivia, sports. We have played games made up of scraps found in our cell…we have found ways to play checkers, Chess, and Risk… and have had tournaments of competition, spending some days preparing strategies for the next day’s game or lecture. The games and teaching each other have helped the time pass. They have been a huge help. We repeat stories and laugh to break the tension.

I have had weak and strong days. We are so grateful when anyone is freed; but of course, yearn for our own freedom. We try to encourage each other and share strength. We are being fed better now and daily. We have tea, occasional coffee. I have regained most of my weight lost last year.

I think a lot about my brothers and sister. I remember playing Werewolf in the dark with Michael and so many other adventures. I think of chasing Mattie and T around the kitchen counter. It makes me happy to think of them. If there is any money left in my bank account, I want it to go to Michael and Matthew. I am so proud of you, Michael and thankful to you for happy childhood memories and to you and Kristie for happy adult ones.

And big John, how I enjoyed visiting you and Cress in Germany. Thank you for welcoming me. I think a lot about RoRo and try to imagine what Jack is like. I hope he has RoRo’s personality!

And Mark… so proud of you too Bro. I think of you on the West coast and hope you are doing some snowboarding and camping, I especially remember us going to the Comedy Club in Boston together and our big hug after. The special moments keep me hopeful.

Katie, so very proud of you. You are the strongest and best of us all!! I think of you working so hard, helping people as a nurse. I am so glad we texted just before I was captured. I pray I can come to your wedding…. now I am sounding like Grammy!!

Grammy, please take your medicine, take walks and keep dancing. I plan to take you out to Margarita’s when I get home. Stay strong because I am going to need your help to reclaim my life.

Jim»