Χιλιάδες οπαδοί των αντιπολιτευόμενων πακιστανών πολιτικών Ιμράν Χαν και Ταχίρ ουλ-Κάντρι απέκλεισαν σήμερα την πρόσβαση στο κοινοβούλιο απαιτώντας την παραίτηση του πρωθυπουργού Ναουάζ Σαρίφ, ο οποίος έχει βυθιστεί σε μια κρίση χωρίς προηγούμενο αφότου επέστρεψε στην εξουσία.
Οι διαδηλωτές, οι οποίοι έχουν συγκεντρωθεί από το βράδυ της Παρασκευής κοντά στο κέντρο της πρωτεύουσας, εισήλθαν σήμερα μόλις σήμαναν μεσάνυκτα (τοπική ώρα), στην «κόκκινη ζώνη», τον στρατηγικό τομέα όπου στεγάζεται το κοινοβούλιο, η πρωθυπουργική κατοικία και οι κύριες πρεσβείες.
Η κυβέρνηση είχε ωστόσο οχυρώσει με οδοφράγματα τον τομέα αυτόν χρησιμοποιώντας τεράστια εμπορευματοκιβώτια και είχε αναθέσει τον έλεγχο της περιοχής στο στρατό.
Όμως ο Ιμράν Χαν, πρώην σταρ του κρίκετ ο οποίος στράφηκε στην πολιτική, και ο συνεργάτης του, ο Ταχίρ ουλ-Κάντρι, ένας πολιτικοθρησκευτικός ηγέτης ο οποίος διαθέτει ένα σκληρό πυρήνα αφοσιωμένων οπαδών, μίσθωσαν δύο κινητούς γερανούς για να μετακινήσουν τα εμπορευματοκιβώτια. Οι αρχές προτίμησαν να μην επέμβουν.
Το αποτέλεσμα ήταν να εισέλθουν οι διαδηλωτές πολύ εύκολα στην «κόκκινη ζώνη», χωρίς συγκρούσεις, χωρίς βίαια επεισόδια και χωρίς αντίσταση από τις δυνάμεις ασφαλείας.
Αργά σήμερα το απόγευμα (τοπική ώρα), χιλιάδες διαδηλωτές είχαν αποκλείσει τα κύρια σημεία εισόδου στο κοινοβούλιο, έπειτα από μια σύντομη συνεδρίαση του σώματος στη διάρκεια της οποίας ο πρωθυπουργός Σαρίφ έκανε μια εμφάνιση χωρίς να πάρει το λόγο.
Ο Ιμράν Χαν κάλεσε τους διαδηλωτές να βαδίσουν προς την κατοικία του Σαρίφ, αν αυτός ο τελευταίος δεν παραιτηθεί μέχρι το βράδυ.
«Η πίεση της κοινής γνώμης είναι πολύ ισχυρή. Αν το θέλει ο Θεός, ο αρχηγός του στρατού θα πει στον Ναουάζ και στον αδελφό του, τον Σαχμπάζ (υπουργός επικεφαλής της επαρχίας Πουντζάμπ) να φύγουν», λέει ο 35χρονος Μπασαράτ, οπαδός του Κόμματος της Δικαιοσύνης (PTI) του Ιμράν Χαν.
Εκτός όμως από τη διαδήλωση μπροστά από το κοινοβούλιο, τα πολιτικά στηρίγματα των Χαν και Κάντρι παραμένουν περιορισμένα, καθώς το σύνολο της πολιτικής τάξης και των επιχειρηματικών κύκλων έχουν αποστασιοποιηθεί από το κίνημα αμφισβήτησης. Και το Ανώτατο Δικαστήριο έδωσε σήμερα εντολή στους δύο αντιπολιτευόμενους να εμφανισθούν ενώπιόν του για να δώσουν εξηγήσεις για τις κινήσεις τους.
Προς το παρόν, ο ισχυρός στρατός έχει καλέσει σε διάλογο για να επιλυθεί η κρίση που παραλύει εδώ και σχεδόν μια εβδομάδα την πρωτεύουσα.
«Η κατάσταση απαιτεί υπομονή, σωφροσύνη και σύνεση απ’ όλα τα μέρη για να μπει ένα τέλος στο σημερινό αδιέξοδο μέσω ενός διαλόγου σε βάθος ο οποίος είναι προς το συμφέρον του έθνους», δήλωσε έτσι σήμερα ο στρατιωτικός εκπρόσωπος στρατηγός Ασίμ Μπάτζουα.
Ωστόσο σε μια χώρα η οποία έχει γνωρίσει τρία πραξικοπήματα από την ανεξαρτησία της το 1947 και όπου η ισορροπία ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τον ισχυρό στρατό εξακολουθεί να παραμένει πηγή διαφόρων σεναρίων, οι αμφιβολίες για το ρόλο του στρατού στην κρίση αυτή παραμένουν.
«Οι στρατιωτικοί δοκίμασαν τον Ναουάζ Σαρίφ τρεις φορές και είναι απογοητευμένοι. Γιατί λοιπόν να τον αφήσουν τώρα να υπάρχει;», αναρωτιέται ο στρατιωτικός αναλυτής Αγέσα Σιντίκουα.
Ο στρατός παραμένει απρόθυμος για μια προσέγγιση με τη γειτονική Ινδία και κατηγορεί τον Ναουάζ Σαρίφ ότι περίμενε υπερβολικά πολύ για να εξαπολύσει, στα μέσα Ιουνίου, μια επίθεση εναντίον των οχυρών των Ταλιμπάν στη ζώνη των φυλών στο Βόρειο Ουαζιριστάν, στα σύνορα με το Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, ο Ιμράν Χαν και ο Ταχίρ ουλ-Κάντρι παίζουν έτσι το παιγνίδι του στρατού, ή τουλάχιστον ενός μέρους των υπηρεσιών πληροφοριών, αυξάνοντας την πίεση επί της πολιτικής εξουσίας.
Αφήνοντας τους διαδηλωτές να μπουν στην «κόκκινη ζώνη», ο στρατός θέλησε άραγε απλώς να αυξήσει την πίεση επί του Σαρίφ και να του επιβάλει ένα διάλογο; Ή μήπως εξυφαίνει ένα άλλο σχέδιο;
«Οι Χαν και Κάντρι προσπαθούν να πιέσουν το στρατό να επέμβει, αλλά αυτός είναι πολύ απρόθυμος παρά τις διαφωνίες του με τον Ναουάζ Σαρίφ», υποστηρίζει ο Χαμίντ Γκιουλ, πρώην αρχηγός των πακιστανικών υπηρεσιών πληροφοριών (ISI).
Ταυτόχρονα όμως, αν ο Ναουάζ Σαρίφ θέλει να παραμείνει στην εξουσία, «δεν έχει άλλες επιλογές» παρά να ακούσει το στρατό για να βγει από την κρίση, προσθέτει ο Γκιούλ.
