Σε απόσταση περίπου 14 χλμ. από την πόλη του Ναγκασάκι, στην Ιαπωνία, βρίσκεται ένα μικροσκοπικό εγκαταλελειμμένο νησί, χωρίς κατοίκους, αλλά γεμάτο ιστορία. Το νησί Hashima, που υπήρξε κάποτε η «Μέκκα» για την υποθαλάσσια εξόρυξη άνθρακα, αποτελεί ίσως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της ταχείας εκβιομηχάνισης της Ιαπωνίας.
Πολλοί, μάλιστα, θα είναι εκείνοι που στη θέαση των φωτογραφιών του θα φέρνουν στο νου εικόνες από την ταινία Skyfall. Η πραγματική ιστορία, ωστόσο, του τόπου είναι πολύ πιο περίπλοκη από το να παρουσιάζεται απλώς ως ένα ατμοσφαιρικό κρησφύγετο κακού, όπως συνέβη με την ταινία του Τζέιμς Μποντ.
Επίσης γνωστό ως Gunkanjima (που σημαίνει Νησί Θωρηκτό), για την ομοιότητά του με ένα ιαπωνικό θωρηκτό, το νησί των 16 στρεμμάτων ήταν κάποτε μια σημαντική εγκατάσταση εξόρυξης άνθρακα για την Ιαπωνία και κατοικήθηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα έως το 1974, όταν όλοι οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν από τη μια στιγμή στην άλλη. Στο νησί λοιπόν, γνωστή εταιρεία εξορύξεων, δημιούργησε έναν πυκνό οικισμό για τους εργαζόμενους σε αυτή, συμπεριλαμβανομένων ψηλών πολυκατοικιών, σχολείων και νοσοκομείου.
Όταν εξαντλήθηκε ο άνθρακας, δεν υπήρχε κανένας λόγος να μείνει κανείς εδώ, με τους κατοίκους του, που κάποτε άγγιζαν ακόμη και τις 5.000 κατά τη δεκαετία του 1950, να αφήνουν για πάντα πίσω το νησί τους, στην κυριολεξία έρμαιο του χρόνου και του καιρού.
Η ιστορία του νησιού, ωστόσο, είναι πιο σκοτεινή αν γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Ιάπωνες στρατολόγησαν πολίτες της Κορέας και Κινέζους αιχμάλωτους πολέμου ως εργάτες σε καταναγκαστικά έργα, αναγκάζοντάς τους να εργάζονται υπό σκληρές και άθλιες συνθήκες. Μάλιστα, εκτιμάται ότι περισσότεροι από 1.000 εργαζόμενοι πέθαναν στο νησί μεταξύ της δεκαετίας του 1930 και του τέλους του πολέμου ως αποτέλεσμα μη ασφαλών συνθηκών εργασίας, υποσιτισμού και εξάντλησης.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το 2015 το νησί χαρακτηρίστηκε ως Ιστορικός Τόπος Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Στο Hashima πραγματοποιούνται τουριστικές ξεναγήσεις, ωστόσο, οι ιθύνοντες δεν έχουν καταλήξει ακόμη αν το κεντρικό σημείο των ξεναγήσεων πρέπει να περιστρέφεται γύρω από το κομμάτι που αφορά στη βιομηχανική επανάσταση της Ιαπωνίας ή ως υπενθύμιση των βάναυσων συνθηκών εργασίας και διαβίωσης των εργατών που έζησαν, και κάποιοι από αυτούς, έχασαν την ζωή τους σε αυτό.