Ήταν το πέμπτο από τα 8 παιδιά μιας φτωχής και θεοσεβούμενης οικογένειας που ζούσε στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες.
Ήταν φτωχοί, αλλά πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Η πρώτη μπάλα που πήρε στην αγκαλιά του στα 3 του χρόνια ζωής ήταν δώρο των γονιών του. Ποιος να περίμενε πως θα την ερωτευόταν αθεράπευτα;
Μέχρι τα 10 του είχε ήδη ενταχθεί στο δυναμικό της Los Cebollitas, του παιδικού τμήματος της Argentinos Juniors, την οποία είχε οδηγήσει στο αστρονομικό ρεκόρ των 136 αήττητων παιχνιδιών.
«El Pibe de Oro» (χρυσό αγόρι) τον έλεγαν πια και είχαν δίκιο.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά για την πορεία του Μαραντόνα. Αυτό που έχει ίσως ξεχαστεί ήταν το πόσο δεμένος παρέμενε με την πολυπληθή του οικογένεια.
Ήταν τόσο κοντά τους που σε συνέντευξή του το 1990 είχε δείξει στην κάμερα τις στοίβες με τους τηλεφωνικούς λογαριασμούς που πλήρωνε για να επικοινωνεί καθημερινά με τους δικούς του.
Όπως είχε αποκαλύψει, πλήρωνε «τουλάχιστον 15.000 αμερικανικά δολάρια τον μήνα» για να τηλεφωνεί στην οικογένειά του…
