Πόσο και πόσο χρόνο δεν έχουμε περάσει να φανταζόμαστε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε στον μάταιο τούτο κόσμο.
Όνειρα, χαρές, απόκρυφες επιθυμίες και πολλά ακόμα ωραία πράγματα θάβονται συχνά κάτω από τη ζοφερή όψη της καθημερινότητας.
Λίγο η έλλειψη κονδυλίων, λίγο η έλλειψη τσαγανού, και η ζωή μένει έτσι στο ράφι να κοιτά τα χρόνια να περνούν βασανιστικά και απόλυτα άδεια.
Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας που αψηφούν τις δυσκολίες και λένε ένα μεγάλο «ναι» στη ζωή, συνειδητοποιώντας ότι μια φορά ερχόμαστε στον κόσμο, καλό είναι λοιπόν να πραγματώσουμε αυτό που θέλουμε, ό,τι κι αν είναι (ναι, έχει σημασία, ό,τι κι αν είναι!).
Οι τύποι της λίστας μας έβγαλαν λοιπόν αυθάδικα τη γλώσσα στη μοίρα και έκαναν έτσι πράξη…
Ξεπληρώνοντας το δάνειο σε μετρητά
Με την πλάση να είναι σήμερα χρεωμένη μέχρι τον λαιμό, δεν μπορεί, όλο και κάποιος θα το έχει λαχταρίσει αυτό! Πόσο μάλλον όταν ξεκινάς τη ζωή σου χρωστώντας, όπως στην Αμερική, με τα σπουδαστικά δάνεια που υποθηκεύουν το μέλλον των νιάτων. Ο νεαρός Alex Kenjeev λοιπόν, πιάνοντας την καλή, αποφάσισε να κάνει ακριβώς αυτό: να ξεπληρώσει το υπόλοιπο του φοιτητικού του δανείου με ζεστό παραδάκι. Ο ίδιος είχε περάσει αρκετά δύσκολα χρόνια προσπαθώντας να είναι εντάξει στις δόσεις του δανείου των 190.000 δολαρίων, κι έτσι το είχε καημό. Όταν λοιπόν μπόρεσε, πλήρωσε το υπόλοιπο των 114.000 δολαρίων μονοκοπανιά! Γιατί; Γιατί, σύμφωνα με τα λόγια του, θεωρούσε πως «θα έχει πλάκα». Ο τύπος μπήκε λοιπόν στην τράπεζα με ένα σακί μετρητών, πλησίασε στο ταμείο και ξεφόρτωσε το «πακέτο» ανακουφισμένος. Κάπου 3 ώρες μετά ο ταμίας μέτρησε όλο το ποσό, απαρτιζόμενο σαδιστικά από μικρά χαρτονομίσματα, και ο Kenjeev βγήκε από την τράπεζα ένας ελεύθερος άνθρωπος…
Σκίζοντας τις υποθήκες
Όμοια με τα σπουδαστικά δάνεια, έτσι και οι υποθήκες αποτελούν πηγή στεναχώριας και άγχους, και δεν είναι λίγοι αυτοί που θα ήθελαν να πουν στην τράπεζα μερικά «γαλλικά» για το γεγονός ότι έτσι υποθηκεύεται ταυτοχρόνως και το μέλλον της οικογένειάς τους. Κι εδώ μπαίνει ακριβώς ο Charles «Pretty Boy» Floyd, ο οποίος είχε πρόβλημα με την τραπεζική πρακτική της υποθήκης και κάτι έκανε γι’ αυτό. Ο διαβόητος λοιπόν ληστής τραπεζών μπορεί να μην ήταν ο ίδιος χρεωμένος, δεν παρέλειπε ωστόσο ποτέ σε κάθε «μπούκα» του σε υποκατάστημα να σκίζει όσες υποθήκες έβρισκε μπροστά του, κάνοντάς το μάλιστα ένα από τα πρώτα του μελήματα! Και μιλάμε για τις αρχές του 20ού αιώνα στην Αμερική, όπου τα έγγραφα ήταν και το μόνο αποδεικτικό του χρέους. Κι έτσι ο ιδιότυπος αυτός «Ρομπέν των Δασών» απελευθέρωσε τόσους και τόσους μεροκαματιάρηδες από τον βραχνά της υποθήκης και των δόσεων…
Παίζοντας Monopoly με πραγματικά λεφτά
Παραδεχτείτε το, το έχετε σκεφτεί στα σίγουρα! Κάθε φορά που ο πατέρας σας κατέληγε να σας χρωστά έναν πακτωλό χρημάτων, αποκλείεται να μη σας είχε γεννηθεί η ιδέα τι θα γινόταν αν παίζατε με ζεστό χρήμα. Το όνειρο λοιπόν του «παίζω Monopoly με αληθινό παραδάκι» έγινε πράξη από τους διαβόητους κακοποιούς της Μεγάλης Ληστείας του Τρένου! Αφού λοιπόν εκτέλεσαν άψογα το «έγκλημα του αιώνα» τον Αύγουστο του 1963, οι κακοποιοί αποσύρθηκαν στο κρησφύγετό τους στη βρετανική ύπαιθρο, περιμένοντας να κοπάσουν οι έρευνες. Πώς να περάσει λοιπόν ο χρόνος καλύτερα παρά με λίγη παραδοσιακή Monopoly με αναβαθμισμένο όμως ενδιαφέρον: οι κλέφτες έπαιζαν με τα χαρτονομίσματα της μίας, πέντε και δέκα στερλίνων που είχαν υφαρπάξει από την ταχυδρομική αμαξοστοιχία. Και μάλιστα το επιτραπέζιο θα αποδεικνυόταν καθοριστικό για τη σύλληψή τους, καθώς εκεί είχαν αφήσει όλοι τους τα δακτυλικά τους αποτυπώματα…
Κερδίζοντας χρυσό μετάλλιο χωρίς καμία προσπάθεια
Έχετε ποτέ λαχταρίσει χρυσή επίδοση στους Ολυμπιακούς Αγώνες χωρίς όμως να είστε αθλητής ή να έχετε κάνει τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση; Κι ενώ λένε συνήθως ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι εύκολο ή έρχεται χωρίς προσπάθεια, ρωτήστε τον Wyndham Halswelle να σας πει το αντίθετο, τον μόνο άνθρωπο στην ιστορία του αθλητισμού που έγινε χρυσός ολυμπιονίκης χωρίς καν να το προσπαθήσει! Ήταν λοιπόν στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1908 που ο Halswelle πήρε μέρος στην αμφιλεγόμενη κούρσα των 400 μέτρων και όταν αμερικανός δρομέας του έκλεισε τον δρόμο, ο διαιτητής κήρυξε άκυρο τον αγώνα και κάλεσε τους αθλητές να ξανατρέξουν. Όλοι όμως αρνήθηκαν να ξαναδοκιμάσουν την τύχη τους στην ύποπτη απόφαση του διαιτητή. Και όταν λέμε «όλοι», εννοούμε όλοι οι άλλοι, γιατί ο Halswelle συμμετείχε στη νέα κούρσα και κατέκτησε έτσι ανενόχλητος το χρυσό μετάλλιο, κάνοντας μάλιστα χαλαρό τζόκινγκ μέχρι τη γραμμή του τερματισμού!
Αποδίδοντας δικαιοσύνη σαν υπερήρωας
Εδώ μιλάμε για διαπρεπές όνειρο της ανθρωπότητας: μέσα σε ένα διεφθαρμένο και εγκληματικό σύστημα, να μεταμφιεστείς τιμωρός και να κάνεις καλό στον κόσμο με τις σούπερ δυνάμεις σου! Σαν άλλος Μπάτμαν δηλαδή, να σταματήσεις ένα έγκλημα, να σώσεις μια ζωή και να κάνεις τις Αρχές να φαντάζουν άχρηστες. Κάτι που όχι μόνο συνέβη στον πραγματικό κόσμο, αλλά ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος γι’ αυτό απέκτησε κι ένα υπέροχο παρατσούκλι! Δύο μυστικοί αστυνομικοί λοιπόν, όλοι τους άοπλοι, έπεσαν πάνω σε μια σπείρα κακοποιών που τρομοκρατούσαν μια γυναίκα στο σπίτι της, στο οικοδομικό σύμπλεγμα Tyneside της Βορειοανατολικής Αγγλίας. Την ώρα λοιπόν που οι ντετέκτιβ προσεύχονταν για ένα θαύμα ώστε να γλιτώσουν από τους κακοποιούς, εμφανίστηκε ως διά μαγείας ο μυστακοφόρος τιμωρός με το σπαθί κατάνα, ο οποίος αφόπλισε τους ληστές, έσωσε τους αστυνομικούς και κατόπιν εξαφανίστηκε όπως εμφανίστηκε, σαν αστραπή! Η αστυνομία αντάμειψε τον εκδικητή «Flashing Blade», όπως κομψά ονομάστηκε, με ένταλμα για τη σύλληψή του, καθώς όπως ισχυρίστηκαν δεν μπορούσαν να επιβραβεύσουν τις πράξεις του, παρά το γεγονός ότι «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός ο άνθρωπος βοήθησε την αστυνομία», όπως δήλωσε στον Τύπο ο διοικητής Peter Bent…
Καβαλώντας μια αρκούδα
Είναι γνωστό ότι η αρκούδα είναι -αν θέλει- ένα από τρομακτικότερα και πιο επικίνδυνα ζώα του πλανήτη, το να καβαλήσεις λοιπόν μία κάνοντάς τη pet σου θέλει πολλά κιλά… κότσια. Ρωτήστε τον John Mytton γι’ αυτό, τον εκκεντρικό βρετανό ευγενή που καβάλησε μια αρκούδα για να πεταχτεί σε επίσημο δείπνο! Σοβαρά, ο «Τρελός Τζακ», όπως τον αποκαλούσαν για τις ασύλληπτες υπερβολές του, βαριόταν μια μέρα και αγόρασε έτσι μια αρκούδα με σκοπό να τη δαμάσει, έτσι, γιατί δεν είχε τι να κάνει. Σύμφωνα με τον βιογράφο του, η αρκούδα τον κουβαλούσε στην αρχή ήρεμη, με τον ίδιο ντυμένο με την κυνηγετική του στολή, όταν όμως άρχισε να την κεντρίζει με το σπιρούνι του για να πάει γρηγορότερα, το θηρίο τον δάγκωσε στο πόδι. Παρά το γεγονός ότι τραυματίστηκε, ο Mytton κράτησε την αρκούδα -Nell την είπε- ως κατοικίδιο, μέχρι το σημείο τουλάχιστον που το κτήνος δάγκωσε έναν υπηρέτη του και αναγκάστηκε έτσι να τη σκοτώσει…
Αρνούμενος βασιλική πρόσκληση
Μπορεί να είσαι μικρός και ταπεινός, το να πεις «όχι» όμως στον βασιλιά θέλει κότσια ζηλευτά. Και η ηθική ανταμοιβή που προκύπτει φυσικά είναι τεράστια! Αυτό λοιπόν έκανε ο Jemmy Hirst όταν ζήτησε να τον συναντήσει ο βασιλιάς της Βρετανίας. Ο εκκεντρικός άντρας έκανε πολλά τρελά, όπως το να εκπαιδεύει ταύρους να συμπεριφέρονται σαν άλογα ή να κυνηγά αλεπούδες με γουρούνια αντί για σκυλιά, γινόμενος φίρμα στον τομέα του. Όταν λοιπόν ο Γεώργιος Α’ ενδιαφέρθηκε για τα καμώματά του και τον κάλεσε για τσάι, ο ευγενής αρνήθηκε, παραθέτοντας ως λόγο ότι δεν είχε χρόνο, καθώς εκπαίδευε μια βίδρα να ψαρεύει! Κι όταν ο βρετανός ηγεμόνας επανέλαβε απτόητος την πρόσκλησή του, ο Hirst έκανε κάτι ακόμα καλύτερο: συνάντησε τον βασιλιά και τους αυλικούς του και όταν ευγενής είχε το θράσος να γελάσει με την εξιστόρηση των περιπετειών του, εκείνος του πέταξε ένα ποτήρι νερό στο πρόσωπο, αψηφώντας τόσο τους τίτλους ευγενείας του όσο και την ίδια την παρουσία του βασιλιά! Και ναι, το κράτησε το κεφάλι στους ώμους του…
Παίρνοντας τόνους κιλών, ξέροντας ότι θα τα χάσεις αμέσως
Το να χάσεις βάρος μόνο εύκολο δεν είναι και απαιτεί επίπονη προσπάθεια και θυσίες. Το να πάρεις βάρος, από την άλλη, είναι πάναπλο και απαιτεί απλώς να καταβροχθίζεις οτιδήποτε πέσει στα χέρια σου. Για τους περισσότερους από μας βέβαια η αύξηση του βάρους δεν είναι επιλογή, τι θα λέγατε ωστόσο αν ήταν; Αν κάποιος δηλαδή σας έδινε την ευκαιρία να φάτε ό,τι θέλετε, όσο θέλετε, για 6 μήνες και κατόπιν σας εγγυόταν ότι στους επόμενους 6 μήνες θα χτίζατε ονειρεμένο σώμα-«φέτες»; Αποκλείεται να μη δεχόσασταν! Αυτό λοιπόν έκανε ακριβώς ο Drew Manning, γυμναστής και personal trainer, ο οποίος πήρε 32 κιλά μέσα σε 6 μήνες και κατόπιν τα ξανάχασε, μόνο και μόνο για να αποδείξει σε όλους μας ότι αν το θες, όλα γίνονται. Τι λέτε λοιπόν; Έξι μήνες απόλαυσης για έξι μήνες φυσικής προσπάθειας; Κι αν αυτό δεν ακούγεται δελεαστικό, ίσως πρέπει να μάθετε ότι ο τύπος πληρωνόταν από εκδοτικό οίκο (καθώς οι περιπέτειές του απαθανατίστηκαν φυσικά σε βιβλίο) για να τρώει ό,τι θέλει για μισό χρόνο χωρίς να πρέπει να δουλεύει! Έφτιαξε τώρα;
Πίνοντας απεριόριστη μπίρα
Το μόνο ορατό μειονέκτημα της μπίρας είναι ότι κοστίζει λεφτά, δεν θα ήταν λοιπόν εκπληκτικό αν μπορούσες να απολαύσεις όσο ζύθο θες στη ζωή χωρίς να πρέπει να πληρώσεις μία; Το μόνο που μας χωρίζει από το όνειρο είναι ένα… Νόμπελ! Αυτό ακριβώς συνέβη όταν ο φοβερός και τρομερός δανός φυσικός επιστήμονας Νιλς Μπορς απέσπασε το Βραβείο Νόμπελ το 1922: η ζυθοποιία Carlsberg του έκανε ένα μικρό δώρο σε αναγνώριση των επιτευγμάτων του. Τι; Ένα σπίτι δίπλα ακριβώς στο εργοστάσιό της στην Κοπεγχάγη. Μόνο που το σπίτι επικοινωνούσε ευθέως με τον μπιρο-αγωγό της Carlsberg ώστε να μπορεί ο Μπορ να πίνει όση δωρεάν μπίρα μπορούσε να κατεβάσει! Από την παροχή του σπιτιού του μάλιστα. Αν η επιστήμη δεν σε αποζημιώνει δηλαδή…
«Λέγοντάς τη» στο αφεντικό σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο
Από όλα τα πράγματα που φανταζόμαστε σε καθημερινή βάση, οι εργασιακές μας σχέσεις σκαρφαλώνουν πάντα στις πρώτες θέσεις. Και ποιος δεν θα ήθελε σε τελική να ανταπαντήσει στο αφεντικό του, ακόμα και να παραιτηθεί, χωρίς άλλες συνέπειες; Γι’ αυτό και η επιστολή του Jourdan Anderson στο πρώην αφεντικό του στέκει φάρος κομψής αυθάδειας, με τον τρόπο ιδιαιτέρως που του είπε να πάει να χαθεί στα βάθη της Ιστορίας! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: ο έγχρωμος Anderson ήταν άλλοτε σκλάβος, είχε επομένως καλούς λόγους να μισεί τον κύρη του. Αφού λοιπόν απελευθερώθηκε, φανταστείτε την έκπληξή του όταν έλαβε γράμμα από τον πρώην κύριό του που τον θερμοπαρακαλούσε να επιστρέψει στη φυτεία για δουλειά. Αντί να τον βρίσει για το απάνθρωπο της πρότασης, όπως θα ήταν εξάλλου δικαιολογημένο από τις νωπές του μνήμες, ο τυπάς έκανε κάτι άλλο: του απάντησε ευγενικά με επιστολή ότι ήταν έτοιμος να αποδεχτεί την πρότασή του, φτάνει να του πλήρωνε ο εργοδότης του όλα τα μεροκάματα που γλίτωσε από την άμισθη δουλική εργασία του όλα αυτά τα χρόνια! Ένα τρελό ποσό δηλαδή, κάπου 170.000 δολάρια σε σημερινά μεγέθη, πράγμα που εξηγεί γιατί δεν έλαβε ποτέ απάντηση από το αφεντικό. Η επιστολή μάλιστα του Anderson έγινε στη δεκαετία του 1860 κάτι σαν «viral» της εποχής, ένα είδος ιδιαίτερης δικαίωσης για όλες τις φρικαλεότητες της αμερικανικής δουλικής περιόδου…
