Ο Χίτλερ είχε απαγορεύσει τη χρήση βιολογικών όπλων από τη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του πολέμου και πολλοί υποθέτουν ότι αυτό σχετίζεται με τις προσωπικές του εμπειρίες από τη χρήση δηλητηριωδών αερίων κατά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, καθώς επίσης και λόγω της φοβίας που είχε ο ίδιος απέναντι στα μικρόβια γενικά.

Παρόλα αυτά το «ενδιαφέρον» των Ναζί για τα βιολογικά όπλα δε «έσβησε» και εξακολουθούσαν να γίνονται έρευνες υπό το πρόσχημα της υπεράσπισης των στρατευμάτων ενάντια σε επιθέσεις με βιολογικά όπλα. Επιπλέον, ένα αμυντικό πρόγραμμα θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί και να χρησιμοποιηθεί εναντίον στρατιωτών και πολιτών.

Σύμφωνα μάλιστα με τον Klaus Reinhardt, ερευνητή από το πανεπιστήμιο του Tuebingen, ο οποίος δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο στο περιοδικό Endeavour, υπάρχουν στοιχεία ότι οι Ναζί «έτρεχαν» ένα πρόγραμμα στο Νταχάου, στο πλαίσιο του οποίου είχαν δημιουργήσει κουνούπια-φορείς της ελονοσίας, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως βιολογικά όπλα.

Το «Εντομολογικό Ινστιτούτο των SS» (Entomological Institute of the Waffen SS) δημιουργήθηκε το 1942 από τον Χάινριχ Χίμλερ, διαβόητο επικεφαλής των SS, και οι έρευνές του επικεντρώνονταν κυρίως στην πρόληψη της μετάδοσης επιδημίας τύφου από τις ψείρες που είχαν ρημάξει τα στρατεύματα κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Επιπλέον, είχε ως στόχο να διατηρεί στη ζωή τους κρατουμένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, οι οποίοι είχαν προσβληθεί από ασθένειες που μεταδίδονται από έντομα, προκειμένου να συνεχίζουν να εργάζονται ως σκλάβοι, αναφέρει δημοσίευμα του Scientific American.

Ο εντομολόγος Eduard May, επικεφαλής του προγράμματος, είχε επιλεγεί για τη θέση αυτή–αν μη τι άλλο- λόγω των προσωπικών του απόψεων, οι οποίες συμφωνούσαν με εκείνες του Τρίτου Ράιχ.

Το Μάιο του 1943 ο May πήρε χρηματοδότηση για ένα πρόγραμμα που σκοπό είχε την ανάπτυξη φυτοφαρμάκων για την αντιμετώπιση κάθε προσπάθειας των συμμαχικών δυνάμεων να καταστρέψουν καλλιέργειες με τη ρίψη εντόμων από τον αέρα, αλλά και να μελετήσει «τις συνήθειες των επιβλαβών για τον άνθρωπο εντόμων, προκειμένου να διευκρινιστούν ερωτήματα που αφορούσαν συγκεκριμένες χρήσεις αυτών και πώς μπορούσε κανείς να αμυνθεί εναντίον αυτών».

Ο Reinhardt βρήκε έγγραφα που αποδεικνύουν ότι το πρόγραμμα του May ξεκίνησε να ερευνά τα κουνούπια Anopheles –φορείς του παράσιτου της ελονοσίας- για να διαπιστώσει αν ήταν δυνατή μια βιο-επίθεση κατά της Γερμανίας.

Τα έγγραφα αυτά όμως δείχνουν ότι ίσως τα κίνητρα που κρύβονταν πίσω από αυτό το πρόγραμμα να ήταν πιο κακόβουλα, προσθέτει το δημοσίευμα.

Σε μια καταγραφή αναφέρονται λεπτομέρειες για δοκιμές γύρω από το πόσο χρόνο θα μπορούσαν να επιβιώσουν τα κουνούπια αυτά χωρίς τροφή, ενώ μεταφέρονται από αέρος για να γίνει η ρίψη τους. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι τα θηλυκά Anopheles maculipennis ήταν ικανά να αντέχουν για περισσότερο διάστημα σε σχέση με τα A. bifurcates.
«Βρίσκω αυτό το εύρημα εξαιρετικά σημαντικό» έγραφε ο May, αφήνοντας να εννοηθεί ότι είχε εξεταστεί λεπτομερώς το πώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αυτά τα έντομα εναντίον του εχθρού.

Ο Reinhardt εκτιμά ότι το πρόγραμμα αυτό μπορεί να βρισκόταν σε εμβρυικό στάδιο, «δεν ήταν περίπλοκο και κατά πάσα πιθανότητα καθόλου αποτελεσματικό» πρόσθεσε.

Σημειώνει ακόμη, ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι το Εντομολογικό Ινστιτούτο των SS είχε κάποια σχέση με τα πειράματα που γίνονταν στο Νταχάου από τον Claus Schilling, ο οποίος μόλυνε κρατουμένους με ελονοσία.

Τα έγγραφα που βρήκε ο Reinhardt δεν περιέχουν κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο ότι οι Ναζί είχαν κάποια άλλη σχέση με την ανάπτυξη βιολογικών όπλων, σημειώνει ακόμη ο αρθρογράφος. Ωστόσο, ο ιστορικός του Yale, Frank Snowden, έχει γράψει ότι οι Ναζί είχαν ξεκινήσει μια βιολογική επίθεση κατά της Ιταλίας με κουνούπια-φορείς της ελονοσίας, καταλήγει το άρθρο.