Τις τελευταίες ημέρες στην Τουρκία εκτυλίσσεται μια αδυσώπητη αντιπαράθεση ανάμεσα στον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την ισλαμική Αδελφότητα του Φετουλάχ Γκιουλέν, που υποστήριξε θερμά στο παρελθόν το κυβερνών κόμμα (ΑΚΡ), καθώς συμμεριζόταν μαζί του τον στόχο του εξισλαμισμού της κοινωνίας και των θεσμών της.
Οι δύο δυνάμεις όμως έχουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους.
«Η Αδελφότητα θέλει να απαλλαγεί από τον Ερντογάν, καθώς τον θεωρεί απειλή για την ύπαρξή της, δεν πολεμά όμως το ΑΚΡ», σημειώνει ο Καντρί Γκιουρσέλ, αρθρογράφος της Μιλιέτ.
«Δεν θέλει να σπάσει το βάζο, αλλά μόνο να του αλλάξει το νερό, καθώς θεωρεί ότι έχει σαπίσει». Το ΑΚΡ είναι πάνω απ’ό λα ένα πολιτικό κίνημα, που έχει κληρονομήσει ισλαμικά πολιτικά κόμματα τα οποία ανησυχούσαν για τον καταπιεστικό χαρακτήρα του κοσμικού κράτους.
Η Αδελφότητα, πιο φιλελεύθερη και πιο φιλοδυτική, προσπαθεί να ασκήσει επιρροή μέσα από τις εφημερίδες της και κυρίως τη Ζαμάν, τα δίκτυα των σχολείων της που δεν βρίσκονται μόνο στην Τουρκία, αλλά και στην Ευρώπη και την Αφρική και τη μαζική διείσδυσή της στον δικαστικό και αστυνομικό μηχανισμό.
Είναι κληρονόμος Τούρκων διανοητών όπως ο θεολόγος Σαΐντ Νουρσί και απορρίπτει το πολιτικό ισλάμ.
Πριν από ένα χρόνο, η εισαγγελία της Κωνσταντινούπολης με επικεφαλής τον Ζεκερίγια Οζ που θεωρείται προσκείμενος στην Αδελφότητα ξεκίνησε έρευνα για διαφθορά, χωρίς να το γνωρίζουν οι μυστικές υπηρεσίες και το Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Το ζήτημα αυτό αποτελεί ταμπού για τα μέσα ενημέρωσης, κυρίως όταν εμπλέκονται οι βαρόνοι του AKP.
Πάνω από πενήντα πρόσωπα, μεταξύ των οποίων οι γιοι τριών υπουργών, θεωρούνται σήμερα ύποπτα για διαφθορά, απάτη και ξέπλυμα χρήματος. Στην υπόθεση φέρεται να εμπλέκεται και ο υπουργός ευρωπαϊκών υποθέσεων Εγκεμέν Μπαγίς.
«Το διαζύγιο ανάμεσα στο ΑΚΡ και την Αδελφότητα έχει μετατραπεί σε ανοιχτό πόλεμο, από τον οποίο χαμένοι θα βγουν και οι δύο», λέει ο Γκιουρσέλ.
Ο πόλεμος θα κλιμακωθεί το 2014, οπότε θα γίνουν οι δημοτικές εκλογές τον Μάρτιο και οι προεδρικές εκλογές το φθινόπωρο. Η κοσμική αντιπολίτευση ελπίζει να αποκομίσει κέρδη από αυτόν τον πόλεμο, που ξεκίνησε ουσιαστικά τον Φεβρουάριο του 2012.
Η Αδελφότητα προσπάθησε τότε να «πάρει το κεφάλι» του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών Χακάν Φιντάν, ο οποίος πρόσκειται στον Ερντογάν.
Φαίνεται λοιπόν πως η ζωή γίνεται δύσκολη για τον Ερντογάν, ακριβώς τη στιγμή που το πολιτικό του μέλλον φαινόταν εξασφαλισμένο.
Ο κυβερνητικός Τύπος προσπαθεί να δυσφημίσει την έρευνα για τη διαφθορά, με τη Γενί Σαφάκ να ισχυρίζεται ότι από πίσω βρίσκεται το Ισραήλ. Το βέβαιο είναι, όπως επισημαίνει η Χουριέτ, ότι στον Ερντογάν δεν αρέσει καθόλου να βλέπει να συλλαμβάνονται οι γιοι τριών μελών της κυβέρνησής του.
Τίποτα δεν έχει αποδειχθεί ακόμη και όλοι είναι αθώοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Πολλά ερωτήματα όμως αιωρούνται.
Οι συγκεκριμένοι τρεις υπουργοί, Εσωτερικών, Οικονομίας και Περιβάλλοντος, γνώριζαν ότι οι γιοι τους χρησιμοποιούσαν το όνομά τους για να γεμίζουν τις τσέπες τους; Προτίθενται να παραιτηθούν; Τι ακριβώς γνώριζε ο Ερντογάν για την έρευνα εν εξελίξει; Αν γνώριζε, γιατί δεν αντέδρασε; Αν δεν γνώριζε, και οι κατηγορίες αποδειχθούν ακριβείς, τι επιπτώσεις θα υπάρξουν για το κύρος ενός πολιτικού που υποτίθεται ότι πολεμά τη διαφθορά;
