Με εκτενή άρθρα και ανταποκρίσεις καλύπτει ο ιταλικός Τύπος τις συλλήψεις των μελών της Χρυσής Αυγής.
«Η Ελλάδα προσπαθεί να σπάσει το απόστημα της Χρυσής Αυγής», γράφει η εφημερίδα Λα Ρεπούμπλικα.
O απεσταλμένος της Λα Ρεπούμπλικα στην Αθήνα, Έττορε Λιβίνι, υπογραμμίζει, επίσης ότι πρόκειται για μια εντυπωσιακή αλλαγή στάσης της κυβέρνησης Σαμαρά, η οποία οφείλεται, πιθανότατα «και στα γκάλοπ -όπως υποστηρίζουν αρκετοί πολλοί παρατηρητές- από τη στιγμή που η μείωση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, τις τελευταίες ημέρες, συνέπεσε με αύξηση τριών ποσοστιαίων μονάδων της Νέας Δημοκρατίας».
Η εφημερίδα του Μιλάνου, Κορριέρε Ντέλλα Σέρα, υπογραμμίζει από την άλλη την ικανοποίηση αλλά και την ανησυχία, συγχρόνως, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, «η οποία, συνήθως, δεν σχολιάζει εσωτερικές εξελίξεις των κρατών μελών»
«Η στρατιωτική δικτατορία των συνταγματαρχών είναι το μοντέλο αναφοράς του Μιχαλολιάκου: προσπαθεί να μιμηθεί τις ομιλίες του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο οποίος ηγήθηκε του πραξικοπήματος του 1967. Είναι βέβαιο ότι οι ομάδες του κόμματος αυτού, τα τελευταία χρόνια, κινούνταν στους δρόμους της Αθήνας σαν να επρόκειτο για στρατιωτική δύναμη, με απόσπαση χρημάτων μέσω εκβιασμών και προσφορά προστασίας», προσθέτει ο σχολιαστής της Κορριέρε, Ντάβιντε Φραττίνι.
Η κεντροαριστερή εφημερίδα Λ΄Ουνιτά, τέλος, υπογραμμίζει ότι η όλη επιχείρηση πρέπει ακόμη να ολοκληρωθεί και να φανούν οι πρακτικές της συνέπειες, με τη διακοπή της δημόσιας χρηματοδότησης του κόμματος και την πιθανή επέκταση της κατηγορίας εγκληματικής δράσης από τα μεμονωμένα πρόσωπα στο σύνολο της Χρυσής Αυγής.
Δυο είναι τα κύρια ερωτήματα, σύμφωνα με την ιταλική κεντροαριστερή εφημερίδα:
«Τα μέλη της ηγετικής ομάδας του κόμματος που δεν έχουν συλληφθεί, θα επιχειρήσουν να τροφοδοτήσουν τη λεγόμενη στρατηγική της έντασης, που είχε υιοθετήσει και η ιταλική ακροδεξιά, με βομβιστικές επιθέσεις, στην δεκαετία του εβδομήντα; Και, σε ότι αφορά την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, η Ευρώπη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι έλληνες πολιτικοί, θα καταφέρουν να περιορίσουν την ύφεση και την αγανάκτηση του κόσμου, ώστε τυχόν μιμητές και νοσταλγοί του Νίκου Μιχαλολιάκου να μην βρουν πρόσφορο έδαφος;».
