Για περισσότερο από 125 χρόνια, η ανοιχτή πληγή του Τζακ του Αντεροβγάλτη αποτελεί ένα από τα διαπρεπέστερα ανεξιχνίαστα μυστήρια των παγκόσμιων εγκληματολογικών χρονικών!
Οι κατά συρροή φόνοι του έχουν αποτελέσει τη βάση για βιβλία και ταινίες, ενώ συχνά-πυκνά νέες πληροφορίες έχουν καταφέρει να βγάλουν την υπόθεση από το αρχείο.
Στο πιο πρόσφατο επεισόδιο της απόπειρας να αποκαλυφθεί επιτέλους η ταυτότητα του Αντεροβγάλτη, ένας συνταξιούχος ντετέκτιβ είναι πλέον αισιόδοξος ότι βρήκε τον δράστη που ευθύνεται για μια σειρά από τις δολοφονίες που αποδίδονται στον διαβόητο serial killer.
Οι παλιότερες προσπάθειες αναγνώρισης του ανθρώπου που έσπειρε όσο κανείς τον τρόμο στους δρόμους του Λονδίνου κατά τα τέλη του 19ου αιώνα έχουν εμπλέξει από τον ζωγράφο Βίνσεντ Βαν Γκογκ μέχρι και τον συγγραφέα της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» Λιούις Κάρολ! Ακόμα και συγγενείς της βασίλισσας Βικτορίας έχουν θεωρηθεί υπεύθυνοι για τα αποτρόπαια φονικά.
Αυτή τη φορά λοιπόν ο συνταξιούχος ντετέκτιβ ανθρωποκτονιών Trevor Marriott ισχυρίζεται ότι έπειτα από 11 ολόκληρα χρόνια κοπιωδών ερευνών έχει καταλήξει στον ένοχο: πρόκειται για τον γερμανό ναύτη Carl Feigenbaum, ο οποίος εκτέλεσε το μεγαλύτερο μέρος των ανθρωποκτονιών (αν όχι όλες) που αποδίδονται στον Τζακ.
Ο Βρετανός Marriott ισχυρίστηκε στην αγγλική ιστοσελίδα Express ότι κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό μέσω των ντοκουμέντων της εποχής αλλά και των νέων εγκληματολογικών τεχνολογιών που προσφέρονται σήμερα στη Σήμανση, πριν δηλώσει ότι το Χόλιγουντ και η απίστευτη φιλολογία που περιβάλλει πλέον τα έργα και τις ημέρες του κατά συρροή δολοφόνου έχουν διαστρεβλώσει μια για πάντα τα γεγονότα.
Αυτό που φαίνεται να είναι αληθές είναι ότι μεταξύ 31ης Αυγούστου και 9ης Νοεμβρίου 1888, πέντε γυναίκες (Mary Ann Nichols, Annie Chapman, Elizabeth Stride, Catherine Eddowes και Mary Jane Kelly) μαχαιρώθηκαν μέχρι θανάτου σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, όλες στη συνοικία Whitechapel του Λονδίνου. Κάποιες αναφορές κάνουν λόγο για μεταθανάτιο διαμελισμό των άτυχων γυναικών, ενώ υπάρχουν και μαρτυρίες που θέλουν έναν αριθμό των θυμάτων να εργάζονταν ως ιερόδουλες. Δράστης για τα στυγερά φονικά θεωρήθηκε ο ίδιος άνθρωπος.
Η οδύσσεια του παλιού αστυνομικού λοιπόν να αποκαλύψει την αλήθεια μόνο εύκολη δεν ήταν. Ο ίδιος αναγκάστηκε να σύρει τη Σκότλαντ Γιαρντ στα δικαστήρια το 2011 σε μια πολυέξοδη προσπάθεια για να αναγκάσει την υπηρεσία να του παραδώσει τις χιλιάδες σελίδες των ντοκουμέντων και των μαρτυριών, όπως αναφέρει η Telegraph.
Την ίδια εποχή είναι που μπήκε στο στόχαστρο του δαιμόνιου ντετέκτιβ ο Feigenbaum, ένας ναύτης δηλαδή το καράβι του οποίου έδενε συχνά κοντά στη γειτονιά όπου έλαβαν χώρα οι ανεξιχνίαστες ανθρωποκτονίες, σύμφωνα με την ιστοσελίδα Express.
Νέα ντοκουμέντα που ήρθαν στο φως από τις ακούραστες ενέργειες του αστυνομικού φαίνεται να διαψεύδουν τη δημοφιλή πεποίθηση ότι τα θύματα είχαν τα σπλάχνα τους χυμένα έξω, γεγονός που έδωσε στον Τζακ το ψευδώνυμο «Αντεροβγάλτης». Και όχι μόνο αυτό, αλλά είχαν οδηγήσει και τις αστυνομικές έρευνες σε εντελώς λάθος κατεύθυνση, μιας και οι Αρχές αναζητούσαν δράστη με ιατρικές γνώσεις, όπως αναφέρει το BBC.
Τα κενά στον χρόνο που σημειώθηκαν οι δολοφονίες υποδεικνύουν στη συλλογιστική του Marriott ότι ο δολοφόνος ήταν ενδεχομένως περαστικός από την πόλη ή ταξιδιώτης, την ίδια ώρα που οι ναύτες ήταν γνωστό ότι αναζητούσαν τον πληρωμένο έρωτα που προσφερόταν αφειδώς στη συνοικία Whitechapel.
Η πιο ισχυρή ίσως ένδειξη στα μάτια του ντετέκτιβ είναι το γεγονός ότι ο δικηγόρος του Feigenbaum, William Lawton, είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους ότι πίστευε ακράδαντα ότι ο πελάτης του είχε σχεδόν ομολογήσει τα φονικά όταν ισχυρίστηκε ότι μια ασθένεια του μυαλού τον έκανε να σκοτώνει και να ακρωτηριάζει γυναίκες. Και πράγματι ο Feigenbaum καταδικάστηκε και εκτελέστηκε τελικά για φόνο που διέπραξε στη Νέα Υόρκη το 1894, όπως επιβεβαιώνεται και από το BBC.
«Ο Τζακ υποτίθεται ότι ήταν υπεύθυνος για πέντε θύματα, υπήρξαν όμως και άλλοι παρόμοιοι φόνοι πριν και μετά από αυτούς που του αποδίδονται, τόσο στη Βρετανία όσο και στην Αμερική και τη Γερμανία», είπε ο Marriott στην Express, προσθέτοντας με νόημα ότι η συνήθης αναπαράσταση του Αντεροβγάλτη ως καλοντυμένου τζέντλεμαν δεν είναι τίποτα περισσότερο από διαπρεπής αστικός μύθος.
Η κριτική δεν λείπει φυσικά από τη θεωρία του Marriott, η οποία δεν είναι ακριβώς αλεξίσφαιρη στις επικρίσεις: στη βιβλιοκριτική του Guardian για το βιβλίο του Marriott (2007) πάνω στο θέμα που μας απασχολεί, γίνεται λόγος για το ίδιο ακριβώς πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλοι οι ερευνητές που ασχολούνται με τον Αντεροβγάλτη, την έλλειψη δηλαδή αποδεικτικών – «[Ο Marriott] μετατρέπει την αρχική υπόθεση σε δεδομένο γεγονός, παρουσιάζοντας μια πληθώρα πληροφοριών που δεν καταλήγουν πουθενά», αναφέρει η εφημερίδα.
Και το μυστήριο συνεχίζει να υφίσταται…
