Λέγεται πως ήταν η αγαπημένη κατάσκοπος του Winston Churchill κι εργάστηκε για χρόνια υπονομεύοντας τις προσπάθειες του ναζιστικού καθεστώτος. Η Christine Granville ήταν «Η κατάσκοπος που αγάπησε», όπως είναι και ο τίτλος της βιογραφίας της δια χειρός της συγγραφέως Clare Mulley.
Γεννήθηκε στην Πολωνία, το πραγματικό της όνομα ήταν Krystyna Skarbek, και κατατάχθηκε εθελοντικά το 1939 όταν η πατρίδα της έπεσε στα χέρια των Ναζί. Εργάστηκε στον λεγόμενο «Section D» (από το Destruction) που εξελίχθηκε αργότερα σε Special Operations Executive (SOE), ο οποίος αναλάβανε αναγνωριστικές αποστολές, κατασκοπεία και σαμποτάζ.
Της δόθηκε το όνομα Christine Granville, το οποίο κράτησε μετά τον πόλεμο. Πρώτα αναλάμβανε αποστολές στην Ουγγαρία, που ήταν τότε ουδέτερη, και την κατεχόμενη Πολωνία αλλά στη συνέχεια ανέδειξε το πολύπλευρο «ταλέντο» της πείθοντας ακόμα κι ένα αξιωματούχο της Γκεστάπο να μεταφέρει υλικό της βρετανικής προπαγάνδας στην Πολωνία, υποστηρίζοντας πως ήταν τσάι που είχε προμηθευτεί για την άρρωστη μητέρα της στη μαύρη αγορά, όπως αναφέρει η Daily Mail.
Πολύ χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό σύλληψης της ίδιας κι ενός συναδέλφου της από τη Γκεστάπο. Ήταν αντιμέτωποι με βασανιστήρια ή και θάνατο εάν αποκαλυπτόταν η ταυτότητά τους. Η Christine κέρδισε την ελευθερία τους δαγκώνοντας τη γλώσσα της τόσο ώστε να ματώσει και στη συνέχεια βήχοντας και φτύνοντας το αίμα. Με τον τρόπο αυτό έπεισε πως έπασχαν από φυματίωση και οι άνδρες της Γκεστάπο τους άφησαν φοβούμενοι, σύμφωνα με τη Daily Mail, μετάδοση της ασθένειας.
Ο θάνατός της σίγουρα δεν ήταν αντάξιος της περιπετειώδους ζωής της: πέθανε το 1952 στο West London Hotel από μία μαχαιριά ενός ζηλιάρη εραστή της… Ο δράστης George Muldowney κρεμάστηκε για τα εγκλήματά του, κάτι που συνέβαλε στο να γίνει η Christine θρύλος.
Ένα χρόνο αργότερα, ο Ian Fleming δημοσίευσε το «Casino Royale», το πρώτο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον πιο διάσημο πράκτορα, τον James Bond. Μαζί του εμφανίστηκε και το πρώτο λεγόμενο «κορίτσι του Bond», μία μελαχρινή αινιγματική Ευρωπαία με το όνομα Vesper Lynd.
Οι φήμες τους ήθελαν εραστές αν και δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως κάποτε συναντήθηκαν. Είναι όμως ξεκάθαρο πως ο Fleming γνώριζε τα επιτεύγματά της στον πόλεμο και την εκτιμούσε. Πιστεύεται πως εκείνη αποτέλεσε το πρότυπο για τους θηλυκούς πράκτορες.
Εκτός από τη σκληρή και φονική πλευρά της, η συγγραφέας Clare Mulley ανέδειξε στη βιογραφία της και τις πιο ευάλωτες πτυχές της. «Μπορεί να ήταν πολύ σκληρή και να είχε πολύ θάρρος, να εκπαιδευόταν με άνδρες και να θεωρούσε πως ήταν εξίσου σκληρή. Ωστόσο ήταν και ευάλωτη και ερωτευόταν. Το βιβλίο μου έχει αυτόν τον τίτλο γιατί αγαπούσε την ελευθερία στην ουσία της, αγαπούσε την αδρεναλίνη και την περιπέτεια, αγαπούσε τους άνδρες και είχε πολυάριθμους εραστές και δύο συζύγους. Αλλά περισσότερο από όλα αγαπούσε την ελευθερία, τη δική της και της πατρίδας της».
