Τις τελευταίες εβδομάδες χάκερς έχουν βάλει στόχο τα δίκτυα επικοινωνιών στις θαλάσσιες εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου του Ιράν. «Οι επιθέσεις τους αποκρούστηκαν» μετέδωσε το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Mehr, επικαλούμενο δηλώσεις κρατικού αξιωματούχου.
Το Ιράν, η 5η παγκοσμίως χώρα στην εξαγωγή πετρελαίου, έχει ενισχύσει την ασφάλειά του για τις επιθέσεις χάκερς από το 2010, όταν ο ιός Stuxnet, έπληξε ιρανικές συσκευές φυγοκέντρισης για τον εμπλουτισμό ουρανίου. Ο ιός αυτός τοποθετήθηκε, σύμφωνα με την Τεχεράνη, από το Ισραήλ ή τις ΗΠΑ.
Ο Μοχαμάντ Ρεζά Γκολσανί, επικεφαλής τεχνολογίας της πληροφορικής για την Ιρανική Θαλάσσια Πετρελαϊκή Εταιρεία, δήλωσε στο Mehr ότι μια επίθεση από χάκερς στο Ίντερνετ είχε στόχο τα δίκτυα πληροφορικής των εξέδρων στη θάλασσα.
«Η επίθεση αυτή σχεδιάστηκε από το καθεστώς που έχει στην κατοχή του την Ιερουσαλήμ (το Ισραήλ) και μερικές άλλες χώρες», δήλωσε ο Γκολσανί, προσθέτοντας ότι οι ιρανοί ειδικοί μπόρεσαν να αποκρούσουν τις επιθέσεις.
«Οι τρέχουσες τηλεφωνικές λειτουργίες στις πλατφόρμες και στις περιοχές των επιχειρήσεων εξόρυξης πετρελαίου και αερίου του Ιράν στον Κόλπο, είναι φυσιολογικές και δεν υπάρχουν προβλήματα» πρόσθεσε ο ίδιος.
Οι ισραηλινοί αξιωματούχοι αρνούνται να σχολιάσουν ισχυρισμούς για οποιαδήποτε μυστική δραστηριότητα αυτού του είδους.
Το Ισραήλ έχει απειλήσει με στρατιωτική δράση κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν αν οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από την Δύση στον τραπεζικό και πετρελαϊκό τομέα της Τεχεράνης δεν την πείσουν να εγκαταλείψει το αμφιλεγόμενο πυρηνικό της πρόγραμμα.
Την περασμένη εβδομάδα ένας ιρανός αξιωματούχος δήλωσε ότι χάκερς είχαν βάλει στόχο την ιρανική υποδομή και εταιρείες επικοινωνίας, προκαλώντας προβλήματα στο Ίντερνετ σε όλη τη χώρα.
Τον περασμένο μήνα επίσης ένας διοικητής των Φρουρών της Επανάστασης δήλωσε ότι το Ιράν είναι προετοιμασμένο να αμυνθεί στην περίπτωση «κυβερνοπολέμου», τον οποίο χαρακτήρισε πιο επικίνδυνο από μια πραγματική σύρραξη.
Επίσης τον Απρίλιο οι ιρανικές αρχές σημείωσαν ότι ένας ιός εντοπίστηκε στα συστήματα ελέγχου της νήσου Χαργκ, από την οποία γίνεται η διαχείριση του μεγαλύτερου μέρους των ιρανικών εξαγωγών αργού πετρελαίου, αλλά ο τερματικός σταθμός συνέχισε να λειτουργεί.
