Ανησυχητικές διαστάσεις πήραν την προηγούμενη χρονιά οι εκτελέσεις. Από την άλλη πλευρά μειώθηκαν, περισσότερο από το ένα τρίτο, σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία, οι χώρες που χρησιμοποιούν τη θανατική ποινή, διαπίστωσε η Διεθνής Αμνηστία στην ετήσια επισκόπησή της σχετικά με τις θανατικές ποινές και τις εκτελέσεις.
Μόνο το 10% των χωρών παγκοσμίως, δηλαδή 20 από τις 198, πραγματοποίησαν εκτελέσεις το προηγούμενο έτος.
Άνθρωποι εκτελέστηκαν για αδικήματα όπως μοιχεία και σοδομισμός (Ιράν), βλασφημία (Πακιστάν), μαγεία (Σαουδική Αραβία), εμπόριο ανθρωπίνων οστών (Δημοκρατία του Κονγκό), και εμπόριο ναρκωτικών σε περισσότερες από 10 χώρες.
Οι μέθοδοι εκτέλεσης το 2011 περιελάμβαναν αποκεφαλισμό, απαγχονισμό, θανατηφόρο ένεση και πυροβολισμό.
Περίπου 18.750 άνθρωποι σε όλον τον κόσμο παρέμειναν καταδικασμένοι σε θάνατο μέχρι το τέλος του 2011, και τουλάχιστον 676 εκτελέστηκαν.
Ωστόσο, αυτά τα στοιχεία δεν συμπεριλαμβάνουν τις χιλιάδες εκτελέσεις, οι οποίες πιστεύει η Διεθνής Αμνηστία ότι πραγματοποιήθηκαν στην Κίνα, όπου οι αριθμοί είναι μυστικοί.
Ούτε για το Ιράν υπάρχει εκτίμηση της έκτασης της χρήσης της θανατικής ποινής -η Διεθνής Αμνηστία έχει λάβει αξιόπιστες αναφορές για σημαντικούς αριθμούς εκτελέσεων που δεν είναι επισήμως αναγνωρισμένες.
Στη Μέση Ανατολή σημειώθηκε απότομη αύξηση των καταγεγραμμένων εκτελέσεων -σχεδόν έως 50% περισσότερες από το προηγούμενο έτος.
Αυτό οφείλεται σε τέσσερις χώρες -Ιράκ (τουλάχιστον 82 εκτελέσεις), Ιράν (τουλάχιστον 360), Σαουδική Αραβία (τουλάχιστον 82) και Υεμένη (τουλάχιστον 41) -οι οποίες αντιπροσώπευσαν το 99% όλων των καταγεγραμμένων εκτελέσεων στην περιοχή.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία χιλιάδες άνθρωποι εκτελέστηκαν στην Κίνα το 2011. Τα αριθμητικά στοιχεία σχετικά με τη θανατική ποινή αποτελούν κρατικό μυστικό και για το λόγο αυτό η Διεθνής Αμνηστία έχει σταματήσει να δημοσιεύει αριθμητικά στοιχεία που συγκεντρώνει από δημόσιες πηγές στην Κίνα.
Η οργάνωση κάλεσε εκ νέου τις κινεζικές αρχές να δημοσιεύσουν τα στοιχεία εκείνων που εκτελέστηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο, με σκοπό να επιβεβαιωθούν οι ισχυρισμοί τους ότι οι διάφορες αλλαγές στη νομοθεσία και την πρακτική έχουν οδηγήσει σε ουσιαστική μείωση της χρήσης της θανατικής ποινής στη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Στο Ιράν, η Διεθνής Αμνηστία έλαβε αξιόπιστες αναφορές για μεγάλο αριθμό μη επιβεβαιωμένων ή ακόμα και μυστικών εκτελέσεων που θα μπορούσε ακόμα και να διπλασιάσει τα επίσημα αναγνωρισμένα στοιχεία.
Τουλάχιστον τρεις άνθρωποι εκτελέστηκαν στο Ιράν για εγκλήματα που διαπράχθηκαν ενώ ήταν κάτω των 18 ετών, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Τέσσερις ακόμα ανεπιβεβαίωτες εκτελέσεις ανηλίκων παραβατών καταγράφηκαν εκεί, και μία στη Σαουδική Αραβία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν και πάλι η μοναδική χώρα στην αμερικανική ήπειρο και το μοναδικό μέλος της ομάδας G8 των κορυφαίων οικονομιών που εκτέλεσε κρατούμενους- 43 το 2011. Οι χώρες της Ευρώπης και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης δεν χρησιμοποίησαν τη θανατική ποινή, εκτός από τη Λευκορωσία, όπου δύο άνθρωποι εκτελέστηκαν. Ο Ειρηνικός αποτέλεσε ζώνη ελεύθερη από τη θανατική ποινή, εκτός από πέντε καταδίκες σε θάνατο στην Παπούα Νέα Γουινέα.
Το 2011, ωστόσο, πρόοδος σημειώθηκε ακόμα και σε όσες χώρες συνέχισαν να διεξάγουν εκτελέσεις σε υψηλό βαθμό.
Στην Κίνα, η κυβέρνηση περιόρισε τη θανατική ποινή κυρίως για 13 εγκλήματα «λευκού κολάρου», και στο Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο προτάθηκαν μέτρα με σκοπό τη μείωση του αριθμού των υποθέσεων βασανισμού κατά την κράτηση, την ενίσχυση του ρόλου των συνηγόρων υπεράσπισης και τη διασφάλιση ότι οι ύποπτοι σε σοβαρές υποθέσεις θα εκπροσωπούνται από δικηγόρο.
Στις ΗΠΑ, ο αριθμός των εκτελέσεων και νέες θανατικές καταδίκες μειώθηκαν κατά πολύ σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία. Το Ιλλινόι έγινε η 16η πολιτεία που κατήργησε τη θανατική ποινή. Στην πολιτεία του Όρεγκον ανακοινώθηκε μορατόριουμ. Και θύματα βίαιων εγκλημάτων τάχθηκαν εναντίον της θανατικής ποινής.
Σε ανακοίνωσή της, η Διεθνής Αμνηστία τονίζει ότι αντιτίθεται στη θανατική ποινή σε κάθε περίπτωση, χωρίς εξαίρεση, ανεξάρτητα από τη φύση του εγκλήματος, τα χαρακτηριστικά του παραβάτη ή της μεθόδου που χρησιμοποιεί η χώρα για την εκτέλεση του κρατούμενου. Επισημαίνει δε, ότι η θανατική ποινή παραβιάζει το δικαίωμα στη ζωή και είναι η υπέρτατη βάναυση, απάνθρωπη και εξευτελιστική τιμωρία.
———–
